Alle inzendingen over Eeuwige vlucht vooru

Ik zie gekwelden het verleden buiten de deur houden door bezetten van de gedachtegang; belaagd door bijterig verleden zorgen ze voor bezette geest door vluchten in een hectisch leven.…

Ene Willem Alexander Kreeg als cadeau, deze scafander. Het is dit apparaat Dat je onderduiken laat Als bekende vaderlander. Je kan hem ook perfect gebruiken Als het ruikt en je het niet wil ruiken.…

spelende kinderen laten me denken waar is die tijd, waar is mijn jeugd kan ik nog een bloemetje schenken zo voel ik liefde, zo voel ik deugd de jaren vliegen en staan soms stil ik denk dan aan plezier en pijn mijn hart voelt oud, mijn woorden kil waar is het leven vol zonneschijn mijn groot verlangen is nooit vertrokken bergen beklimmen…

Nu is het nestje warm bereid het blanke lichte zachte nestje, 'n stuk van buurvrouw en van 't bestje van tante en die overmeid. Strikjes, lintjes, zachte wolletjes liggen knus en dottig dolletjes in het witte zijden mandje, 't mandje met het witte kantje. Wat al hemdkens, wat al broeken al die zachte luierdoeken, wat al lichts…

Vandaag kom ik thuis van een zeer korte reis die steeds langer duurde en gepaard ging met gekrijs.. Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

door het zonnedagen in de hoge hagen zon - zoet zoet langzaam vlucht, ga niet te gauw voorbij, voorbij, voorbij, de lucht blijft hangende bevende achter u - verlangende eeuwig naar u eeuwig, eeuwig - vlucht niet te vlug - achter uw rug rek ik de armen van verlangen, van verlangen rek ik de armen, vlucht niet te vlug.…

Het paardje reed zo klinkend met hoeven tinkellinkend al op de klinkerdijk. Zij droegen róse hoedjes op roodgeverfde snoetjes en voeren langs de dijk. De sleepman had een zweepje, slap, en zweepte 'hurt' bij elke stap van 't paardje op de dijk. Zij hadden gouden zon gehuurd, en 't tuigje was zo blank geschuurd dat voerde over de…

Het kerkje is zo oud, zo oud de zwarte dennen ruisen zacht, de blanke gouden hagenvacht murmelt stil en vertrouwd, naar 't wit-verweerde slanke schip. En hoog, oud en geslagen, zeer, buigt het vermolmde hoofde neer de toren, berstend rib en rib. De zonne guldt de gulden haan en 't al met groen en grauw bestoven verbogen transen…

Toen klopte aan de kamerwand een schuchter ijle zwarte hand 'waak op! ik ben 't! de Nood!' Ik zei, ik ken u al zo wel gij met uw grauwe zwarte vel, hoe? heb ik u genood? 'k Heb lang gewerkt, ben moegeslaafd, wens nu dat rust mijn lijf wat laaft, hoe stoort gij mij zo snood? 'Gij hebt mij niet genodigd niet maar ik heb u…

De avond was gerezen, de dag zacht uitgegaan, de maan, heel bleek van wezen, kwam hoog, omhoge staan. Veel vreemde witte dampen die waasden alles weg, alleen matgoud van lampen glom, boven zwarte heg. Daar zong een teder meiske met kindje aan haar hand, een zacht en teder wijske door 't witte avondland. De zwarte en witte…

De koe die schurkte laag haar kop de gouden zonne scheen erop en op het zwart en witte vel en op de lichtglanzende bel, die rinkte, die rinkte zo fijn. Het dorp was naar de mis gegaan; het meisje liep maar zoetjes aan door 't groene pad langs 't korenland en voerde 't koetje aan haar hand. Het koetje trad maar lijzig aan en…

Eenzame vogel hoog in de lucht vliegt hoger en hoger voor zichzelf op de vlucht Geen wolkje te zien alles helder en zacht maar voor zijn eenzame ziel is het donker en zwart Hij heeft alles gezien vloog overal heen maar waar hij ook kwam hij was altijd alleen Er komt geen einde aan zijn eeuwige vlucht want zijn vrijheid ligt hoog…

De eeuwige kus... Kan liefde meer zijn dan de wijfelende vlucht van een waanvogel.. De grondeloze smart van een argeloos hart...…

twijfel als beul van de zekerheid de vlucht naar buiten als eeuwig excuus om te ontsnappen aan de reis naar binnen waarom toch alles rationaliseren de momenten willen verklaren als dat alleen maar afleidt van het gevoel van overgave aan het nu…

Ontketen de oorlog niet vanuit onvrede in jezelf. Ontketen oorlog, woede en haat niet in de ander uit eigen onmacht. Bevrijd jezelf van last, laster en gebrek: bied aan elk ander mens, in jou, een volledig nieuwe stek! Bevrijd van pijn zal ik uiteindelijk lichter zijn!…

, vlucht, vlucht ...…

Aan flarden geschoten humaniteit, Mens die zijn naam dreigt Te verliezen aan zijn eigen onmacht, Niet in staat zich te verweren Tegen het kwaad dat alles in Zijn vaart meeneemt, hartstochtelijk Op weg naar de hel - Met in het achterhoofd nog Een paar laatste flarden hemel, Waarnaar hij wanhopig op zoek is Om te redden wat er te redden…

Blaffende longen blowden scherp pijnlijke walm naar hemel en hel en verveelde 'Pink Floyd' ons eeuwig met hun Dark side of the Moon. Mijn liefste herinner je, het verlaten kamertje met houten terras, het laven van onze brandende kelen met kalebassen gierstebier?…

Vliegen lijkt te appelleren aan mijn dichterlijk gevoel Schuivelend ga ik langs het witte wolkendek denk ik over ’t leven na Tot de laatste vlucht zal komen en ik uittreed uit mijn lijf Maar met mijn gedachten dan voor eeuwig in de wolken blijf…

Kijkend naar ganzen op de vlucht in de verbleekte blauwe lucht terwijl ze na enige tijd verdwijnen in de eeuwigheid Rimpels volgend in het water steeds verder op zoek naar later naar hun einde aan de horizon of terug naar waar alles begon…

in een ongebonden vlucht en de loop van verre sterren het eeuwig verlangen naar verleden.…

sluit een sierlijk vaarwel uit maar een aanloop bevrijd je van al het aardse gedoe nu je aan één stuk 13.000 kilometer over eindeloos water van de grootste diepste zee vliegt uitgeput en licht verdwaasd misschien strijk je in Nieuw-Zeeland neer 4Blue Blue Red and White poëtische magie schiet tekort als ik je mysterieuze vlucht…

Je kust de vreugde in haar vlucht en koestert haar teerheid die als een dauwdruppel sterft tijdens het lachen. En in een vage droom zoek je troost bij je meest dierbare aangename metgezel: de eenzaamheid, eeuwig trouw aan je zijde. Je lacht naar de zon en koestert haar warmte.…

ik ben geweest jij hebt gebeden we hebben zij aan zij gestreden voor leven als ons recht het vluchten is voorbij de laatste ochtend gaat mij raken. brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

ik ben geweest jij hebt gebeden we hebben zij aan zij gestreden voor leven als ons recht het vluchten is voorbij de laatste ochtend gaat mij raken brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

de schrale troost van een mogelijk hiernamaals geeft slechts minder schaduw over het nu een vroege dood is genadevoller dan dit te lange levenslijden als er een god is die dit aan kan zien of aan wil horen dan is die machteloos of gewoonweg wreed het lijkt hopeloos je bent zo machteloos vlucht maar mijn kind de eeuwigheid is…

Vluchten over grenzen heen Het eigen huis verlaten Op weg naar een ander, Nieuwer, thuis - Misschien volkomen leeg, Of anders veel te vol Nergens meer veilig Nergens meer thuis - Vogels vliegen in Eeuwig ritme over, De lucht is onaangedaan En kleurt hemelsblauw…

Al die mensen vluchten voor geweld, al die mensen sneuvelen zijn nog niet geteld. Al die mensen waren op zoek naar een veilig thuis, al die vluchtende mensen komen nooit meer naar huis. Al die mensen, op de vlucht, zijn verdronken en dus: is de vlucht ten einde. Het vluchten is voorbij…

Iets kleins dat groot wordt: je ziet een schroefje liggen – dat ergens ontbreekt.…

Met wankele benen van de dronken boot nog zonder een plek om te verblijven In kou en regen van haven naar stad vluchten naar het museum de warmte van de kunst Zalen met schilderijen van Munch Wij kenden niet eens zijn naam wisten wij veel… van hem, dè Noorse schilder van het licht en het duister van die eeuwige schreeuw…