Alle inzendingen over Evenmin raken klanke

Ademloos luister ik naar zijn betoverende klanken als hij met dansende vingers de witte en zwarte toetsen bespeelt m'n hart zacht streelt vertelt hij het leven in hemelse tonen met z'n virtuoze spel zo subtiel en word ik meegenomen naar het diepste van m'n ziel Ode aan Ludovico Einaudi die in Carre een soloconcert gaf op 7 december…

In mijn hart zweefden akkoorden ze dansten van vreugde, maar bij het verdriet verstilden alle klanken. In mijn hart klinkt nu een lied vol met warme zachte tonen, samenspel van het gelukkig zijn.…

En menigeen en een en een Van homogeen naar molensteen Eerst vrij en blij dan zij aan zij Een eendenei en weer een ei en Dan nog een en dan alleen Van luchtkasteel naar groen en geel Van zielsveel naar pikhouweel Meestentijd steeds weer strijd Van sluitertijd naar eenzaamheid Machtssystemen afscheidnemen Van lief naar leed naar hartenkreet…

In gedachten hoor ik nog jouw stem, tussen de chaos in mijn hoofd van het niet begrijpen, droefheid in mijn hart voelt als muziek zonder klanken.…

Helder en brons van toon klinken de klanken uit de klokkentoren van de kathedraal, zijn dat werkelijk de engelen die zingen? ja, het is een zich steeds herhalend verhaal.…

hoe kan je onmenselijkheid begrijpen wreedheid nog dieper dan zonder grenzen stilte in alle mogelijke vormen wanneer de dood er niet meer toe doet het kan niet ik zwijg uit respect meer dan één minuut 1,1 miljoen keer ween ik zwart Auschwitz-Birkenau 20 februari 2012 (4)…

Een andere wending geven aan een slinger van woorden tot ritmische slotakkoorden waarbij klanken streven naar het klinken van zinnen in het prachtige spel van taal laten letters zich beminnen raken woorden soms als staal om spijkerhard opnieuw te beginnen…

als ik roep hoor jij mij niet het zijn jouw vroegste oren waar in ik blijkbaar dode klanken schiet wat kan ik nog zeggen als ik niet in het heden kleuren kan schilderen dan raak ik toch verloren of wordt mijn tong van woorden afgesneden schoonheid dreigt bij voorbaat te verwilderen…

Ik ken je niet jij mij evenmin ons stoort het niet dus tot de volgende zin.…

hoe de tijd tikt weet jij weet ik hoe ver we zijn weet ik niet en jij evenmin er bestaat een boek waar een geheim in staat geen mens begrijpt wat daar in staat het geheel ons deel waarom?…

De klanken van haar pijn raken de wanden van de kleine ruimte, haar woorden raken diepten van mijn ziel, doen me beseffen hoe het schrijnt om ongewild een ex te moeten zijn. Wanneer ik uitstap zie ik dat de hemel zich over haar spreidt. Nooit hoeft een mens door hellepijn van ongewild Zíjn ex te zijn.…

je gouden klanken ruisen spetteren raken het snakkend hart vol kristallijnen tranen glazen druppels op gouden webben trillend en wenend onmetelijke schoonheid engelenstemmen ijlen door blauwe nachten oneindig jubelend hemels onsterfelijk…

De woorden wil ik niet horen ik sluit mij af voor de werkelijkheid wanneer ik de klanken niet opneem is het géén realiteit De klanken klinken klote rauw, uit het diepste van je strot jij hebt goed raak geschoten mij geramd tot op het bot De zinnen glijden gemakkelijk als kwijl uit jouw mond een servetje zou wel handig zijn wanneer je…

Ingetogen glimlach zo stralend ook uitstralend; wat is alles betovering Is dit waar een machtige wondere wereld zo boordevol verwondering? Kras dat houden van zo rijkelijk groots inhoudelijk is Een grootscheepse ommekeer in mijn wereldje, lekkerder dan de fijnste dis. De paardenmolen deinst in crescendo de hoogste sferen in Gekir van een peuter…

Je was al van alles, maar je wist het nog niet en je ouders al evenmin. Hebben zij ontdekt wat voor mens je eigenlijk bent? Er blijft niet veel verborgen. Alleen het allerbelangrijkste.…

"Pim is onrechtvaardig" schoot Volkert door zijn hoofd en hij schoot Pim door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn hoofd "en ik wilde nog wel de politiek in" schoot er door mijn hoofd "Hans is onrechtvaardig" schoot Murat door zijn hoofd en hij schoot Hans door zijn hoofd "Wat onrechtvaardig" schoot er door mijn…

Laat het los Sst... je ziel fluistert Het is je hart Dat niet meer luistert Je geweten Je laat het in de steek Eens waren je dromen Iets waar je voor bezweek Laat het los En al ben je het vergeten Het is de vrijheid Het verlangen, het geweten Voel het En laat het niet meer gaan Laat je angsten los En raak je dromen aan…

Ken de lach van liefde en droom weg van 't heden je passie voor de toekomst houdt iedereen tevreden. Het is die levenslust welke ons sterkt maakt we voelen ons dan één zonder dat het ons zo raakt.…

je dubbelganger lijkt niet op je maar heeft je stem ik luister starend in verten naar je beeld brand me voortdurend aan je foto huil ik zomaar wat maar zo vaak raak me, desnoods aan of af en toe mis je meer altijd dan nu en dan…

Raak me aan en voel het bloed door mijn aderen slaan. Luister naar mijn stem hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind Het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

Ik probeer je nog één keer te raken, als je achter mij zal staan en in een laatste vers jouw licht te vervolmaken, de essentie waarmee het laatste gat wordt gedicht in de voor ons aangewezen tijd, kan niet somber klinken of ongrijpbaar vederlicht om dan aan te vertrekken en bij gelegenheid weer a-priori af te leggen en elkaar…

Raak me aan en voel het bloed door mijn aderen slaan. Luister naar mijn stem, hoor daar de wind langs mijn stembanden gaan. Blijf bij mij mijn kind: het stroomt voor jou, dat bloed en die wind.…

stilte bekruipt me het had 'n lange aanloop nodig voordat 'ie over zou gaan tot deze aanval welke zorgvuldig in de wind wil worden geslagen, doch raakt het geleidelijk zijn doel en word overmand door immense rust…

Hangend aan jouw lippen absorbeer ik ieder woord dat er vanaf rolt hoe simpel kan 't zijn als je de optelsom nog eens natelt doch ben jij degene die mijn ogen opent op 'n ander niveau en voel hoe de wereld nu pas aan mijn voeten ligt…

er bekant van Afsnijdt, en een halve Seconde voor de frontale Botsing zal plaatsvinden Die ook mij en de kinderen Onherroepelijk mee zal Slepen in een voortijdige Dood voegt hij naar rechts In, mij en mijn passagiers Achterlatend met bonkend Hart vol onbegrip - De dood kwam voorbij Op deze zonnige zondag, Zonder me aan te raken…

Als je de stilte zoekt in je binnenwereld zal het geluid van de buitenwereld je niet raken…

Raak! Het klamme zweet stond in mijn hand. Al kostte het me dan ook een der vissen, dit schouwspel had ik echt niet willen missen.…

de baby bultrug fluistert tegen zijn moeder het kalf knort en piept zacht de orca mag hen niet horen dit pelt de korstigheid van onze woorden brengt ons in beweging het raakt de leegte…

ik aan heel raak, sla ik direct op zijn of haar bek!…

Het raakt me Naakt, bloot, zonder huid en zonder vel Maar het raakt me Het is zó fel op de huid waar ik vervel En het raakt me diep en dus ik pel alle laagjes die ik tel Zonder aan te raken maar ik vertel het raakt me zeker nog wel…