Alle inzendingen over Folterende pijn

pijn geworteld in de Nacht om in boeien te slaan tussen de doden op te staan De wilde chichorei lichtblauw in de ochtend geopend.…

Verscheurd door folterende pijn van een ongeneeslijke ziekte Tot stijgende morfinetroost wegkwijnend leed uitdooft? Leef, verteer of vegeteer je verstild in een mummificerende coma Geeft het droog uitdoen van de machine Een ultiem sein aan een stille zombie?…

Als je als liedjesschrijver gaat beginnen Aan wat een hoogtepunt zou moeten zijn, Dan doe je alle Nederlanders pijn Als het een foltering wordt voor de zinnen. Een marteling voor Koninklijke oren, Een kwelling om het aan te moeten horen.…

En toch: de dood durf ik niet binnengaan Want ook daar zal 'k dat bleek gelaat ontmoeten Dat eindloos schreit om pijnen droef doorstaan.…

De foltering van pijn? Het is het niets, dat brengt me van de wijs Altijd nacht en de maan mijn gezel Zonder lach, licht en vreugde Wie gelooft mij als ik dit vertel? Ik loop, lach, praat Sla armen om mensen waarbij het niet meer gaat Er is niemand die ziet wat dit niets met me doet Wie weet hoe dit verder moet?…

Veronderstel al de energie wat nodig is om het licht te herkennen, ontstaat binnen in onszelf en ook de pijnen in het hart, in tijd gemeten, ons misschien verlaat, lach als we elkaar beschijnen, treur als het folteren begint, verzoen, bemin en verblindt, verhef de zon tot wond, als bewijs dat alles tijdelijk verdwijnt, en weer een gepaste…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

lichaam stapsgewijs verslond Juist toen zij het zwakste was, piekte; haar zo niet meer levenstijd toestond Het allerlaatste zonlicht van die dag scheen op het bescheiden, koud graf God, die enkel nòg meer pijn voorzag haalde haar daarom..van de aarde af…

De narcose van verliefdheid bleek uitgewerkt, hebbelijk werd onhebbelijk,de afstand versterkt Wat eens zo aantrok stootte drastisch af, overduidelijk over,definitief,dus delf ons graf 'Samen' is gestorven,'n wel zeer pijnlijke dood, rest mij folterend gemis van wat m'n hart omsloot..…

Schrijver ben ik - was ik - ben ik Mijn pen geworteld in Koerdistan De uniformen pakten mij op Rukten mijn snorharen 1 voor 1 uit Al waren het woorden tegen hen Sloegen en spiesden mij met stokken om er een punt achter te zetten Een zin kende ik niet meer Ik schrééuwde VERWARRING uit Nu woont mijn bewerkt lichaam in een ver en vreemd…

Iedereen kent het waardeloze gevoel Zoveel pijn met wat voor doel. Ooit sprongen de vonken er vanaf En nu voelt het doods als een graf. Maar deze eerste liefde vergeet je nooit En er komt ooit weer iemand die je hart ontdooit.…

Zijn handen voor zijn oren Lippen vormen Een geluidloze schreeuw Hij heeft zichzelf verloren In de leemtes van de tijd Struinend door zijn Labyrint van gevoelens Ontmoet hij vage klanken Van weggestopte emoties In een vorig leven Geen toekomst ziet hij Maar schaduwen uit Een ver verleden Die hem pijnigen Als een foltering zo hard…

Machthebbers folteren geen paleis- wacht meer om voor hun lusten een tuin te roven uit het buitenland nee, tegenwoordig is geld genoeg het magnetische grote geld dat altijd knechten vindt Kijk goed naar dit schilderij de kleuren zijn donkerder, en oud is de verfhuid, eeuwig meesterlijk zijn de penseelstreken maar toch is deze materie…

Want als de pijnen toeslaan, ben ik alleen maar lichaam. De geest komt in het nauw. Hij wil wel op de vlucht slaan. Maar heeft geen plaats om heen te gaan. Dan zoek ik naar een middel, voor wat vergetelheid, in mijn verhaal. Dan moet ik eerlijk zeggen, ik hou er niet zo van. Het middel is soms erger dan de kwaal.…

Compliment; (afgunst) Het wennen; Opnieuw leren ervaren; Het aanhoren. Dingen die je was gewend; Elke dag; Niks aan verloren. Gemeend of niet; Het verschil wordt steeds groter; Je doet gewoon je best. Totdat je er te veel kreeg; Je groeide in populariteit; Passeert de rest. In plaats van delen; Word jij ongewenst; Om iets wat…

Hoe ik verdwaalde in mijn eenzaamheid, bang was om mijn boosheid te uiten, gevangen en doodsbang in een doem van totale verlating en een pijn die gelijk staat aan de meest gruwelijke, sadistische folteringen. Van de min ga ik in de plus, dat scheelt een streepje rechtop dwars door jullie minne tirannie heen.…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Leven trekt sleurt en kleurt maar uiteindelijk kleurt het mijn leven…

Wie ziet nog de drie kruisen, na spot en foltering. Joden angstig in hun huizen, tot het noodweer overging. De stille zondagmorgen, de steen, het lege graf, De opstanding van Jezus. waar is de hoop die hij ons gaf?…

kun je een gebroken woord spalken een splint aanbrengen voor het verzachten van de pijn het gebrokene tijdelijk verbinden fixeren in onbeweeglijke nietsdoenerij voel je na de heling de plek van de breuk van een gebroken woord de stekende pijn waar je nog altijd koud van wordt?…

Een aanzienlijk deel van de bevolking wil vrije toegang tot de zelfmoordpil Als boodschap klinkt dit academisch kil Zachter spreekt men van recht op zelfdoding Ook een mooi leven gaat onherstelbaar stuk Al kan de geneeskunde veel leed verslaan Niemand heeft het patent op blijvend geluk Folterend lijden doen gaan is ook humaan Wie mag of…

vieren pasen met iedereen een eigen ei lente bloeit in vazen de processie schrijdt voorbij je koopt vandaag geloof het vasten is verlopen de kater van de carnaval laat zich ook weer herdopen waar is het avondmaal het kraaien van de haan de profetie van de verrijzenis ook judas zat daar aan wie ziet nog de drie kruizen na spot en foltering…

Op winterdagen na het stille eten denk ik vaak met de borstel aan de vaat van alle poëzie is hij de maat dat zweer ik op de bloedzucht van mijn neten hij proefde van het water aan de Lethe waar vrouwen syf schonken in ruil voor zaad als waren zij de bloemen van het kwaad van zoete folter leek zijn geest bezeten.…

Krioelend Eeuwigdurende foltering Een marteling. Oneindig Heldhaftig.…

Ze zeggen nog wat, Ze zeggen nog wat, Ik heb zo vaak aan mijn hart gehad Als trage brand die node verging, Het hoofd van een mens, dat te sterven hing. Uit de smeulende as van z'n brekend oog Sloeg er bijwijlen een vlam omhoog, 'n Vlam als een vraag. Want ze vragen nog wat, Ze vragen: Wie heeft er mij liefgehad? En voor ze 't vernemen…

Liefdesverdriet is als een bijl die het hart doormidden kapt…

Die vrijheid die zo prachtig leek waarnaar hij kon verlangen, diezelfde vrijheid hield hem nu in pijn en angst gevangen! Hier zit ik nu, aan mijn bureau 't is avond, eigenlijk nacht, maar deze dag heeft God, in mij iets nieuws teweeggebracht.…

Ook vanavond zal ik je favoriete leproze zijn. Zie mijn handen verdwijnen waar jouw lusten beginnen. Op dat onbarmhartige eiland van je koortsdroom zal ik je vochtige dieren koesteren en strelen. Wat dan gezegd over je achterlanden die gaaf en ongerept om tuchtiging schreeuwen. Je warme ademt zuivert mijn wonden, als balsem, als wierook..…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

Dit is mijn onrust en dit van mijn dagen de foltering en het invretend zuur; dit is de harde kwaal die op de duur mij sloopt omdat het hart 't niet kan verdragen. Dit van mijn moed het hopeloos versagen - dwars op mijn smalle weg de blinde muur - dit van mijn nachten kwellend uur op uur, waarin ik om harts zekerheid blijf vragen.…