46922 resultaten.
Druiven aan de horizon
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 90 Lokroep van late vlinders uit het
aardse heem, op transparante vleugels
van glas , vertellen hun intiemste verhalen
aan de moerassen van de waterplas,
door ervaring moe gestreden door
de doornen van de tijd.…
Gespiegeld ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 121 Gedoopt in trots en twijfel
maakt het subjectief om het
pad alleen te gaan over
de naakte pagina’s van
een laatste hoofdstuk en
dunt mijn taal langzaam uit.…
Een kier in de nacht.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 147 Uit de lokroep van de zon klinkt een
onomkoombare toon, een wijzerplaat
licht op onder de capuchon van tijd, een
schaduwgong die slaat in ieder kwartier.
het verdwijnt, zoals het kwam, het maakt
niet uit hoe ik het leven bewoon.…
Windrijm
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 125 Zelf sta ik op de rand van een innerlijke beschaving
verklaart zich het onwrikbare van deze telg, hierin
zijn de melancholieke glitters niet weg te denken
verstrooiing heeft zich in formules vastgelegd.
Het zwijgt, maakt stil, de duisternis wordt diffuse en is mij kwijt
ik zie de schaduw die met zijn ego vecht, ik leg de huid
af maar ik ben…
Naakt en schuldloos ?
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 167 Een majestueuze taal, mededogen in een beweging
van gevoel, waarin fluistertonen traag doorklinken en
oprijzen zonder aarzeling, neemt het herfstblad hun dromen
mee uit het kruim van de tijd, slechts voor een kort afscheid, en
uit het vers gevallen gedachtegoed verrijst een
nieuwe kathedraal wachtend op een stormwind
die hen nooit…
Geur van illusies?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 118 Verliefdheid weggetold
op het einde van de ginder
in moddersporen weggerold
in het wikken en wegen, onder het
krakende karrenwiel van dromen
dient veel worden weggegooid.
Gedachten als voorbeeld dat geluk
mild en duurzaam is en zichzelf moet
verdienen maar wegvloeit in de wind
van een klimaat wat omslaat en na
een plotselinge blikseminslag…
Taalgrens ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 127 Wat ik lees is lopend vuur
verliefdheid zó heet, dat het
de dood ontdooit en waar
mensen gaan hun haat
verbleekt, tot er zinnen
vallen in een vrij decor van
herfstbladeren en gestorven zijn
in de nerf van beide handen.…
Theater van het hart.
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 179 Het doek gaat op en neer in de
spiegels van het lijden zonder naam
acteur van onverrichte zaken
ontmaskerde held uit de coulissen
een ridder mondvol vrees en blaam.
Het hart is moedig, maar stervensgroot
beklemt door de wol geverfde kamers
twee ruimten, gegoochel met het meubilair
publiek verdwijnt in de plooien van het jacket
lief…
Verwondering
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 269 Het leven hier is lijkt stil, zo
stil als sneeuw kan zijn in het
herfstgoud van een eikenboom en
de wind onbekommerd toeluistert
in haar waarachtige domein.
Ongeletterd als de stilte wordt
de geur een refrein op papier
uitgedaagd tot het spreekt en zwijgt
als het daarom wordt gevraagd.
Doodstil als men het hoort,
het fluisteren van…
Onvervalst gevoel.
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 169 Verdriet zoals het werd gedoogd
en steeds wordt geproefd, dat zijn
de tekens dat alles werd gedroomd
zoals het niet zou moeten komen.…
Vastgeroest idioom ?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 63 In de golfslag van de tijd, schuddend aan mijn
levensboom, waarvan de vruchten niet willen
rijpen. En in het stof van verwaaide verzen
is het moeilijk keren in een vastgeroest idioom.
Het einde dient vooral te blijven waar het
is, eens zal ik zal hem toch wel ontmoeten.…
Voorstelbaarheid ?
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 36 Het voelde weerloos hoewel geen gevaar dreigde,
beklemd in onszelf ondanks de mildheid van de natuur
die teer maar ook vol maagdelijk vuur met haar aan
mijn denkbeeldige hand raakten we verder afgedwaald.…
Tot dusver,
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 87 In het vruchtvlees van het vergeten
huist de pit van de herinnering, de
harde kern die ik nu eenmaal ook ben
in het lot, deinst terug en schikt zich
als dode steenvrucht in de goede aarde.
ik zoek naar sporen in de oorsprong
van verklaring voor de feiten, maar
oorzaak en gevolg zijn allang vervlogen
en hangen als donkere wolken boven waar…
De boog van de schepper
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 102 Raakt z’n pijl de roos van het licht
waar de schaduw van de tijd de
rug recht in zijn afgesloten kooi.
We zijn een theater van het geluid,
souffleurs van een glorierijk verleden
meningen en stemmingen uit het heden.…
Allen die mij voorgingen
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 92 Het was soms onbedoeld
of ik van voren leefde
of juist achterom zittend
in een lege kamer op een
stoel aan het raam dat
uitkijkt over een wereld
die zich niet grijpen laat.
Waarin het heden wordt gewist,
en het verleden verzonken ligt
als marskramer die zijn waren
reeds lang had verkocht boven een
wolkendek dat naar verdieping leidt…
Er was aarde om ons heen.
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 We dwaalden eenzaam met z’n tweeën
alhoewel we reeds vertrokken waren
toch raakten we elkaars harten aan,
met doel onze geur in een moment van de
toekomst te polijsten, ontdaan van willekeur.
Het korstig grind ontlokte zinnen uit elke tred,
uit iedere kiezel ontsteeg een fragment van een
geprojecteerd beeld op het geparelde doek
van de…
Tanend licht
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 120 Mijn geschiedenis is nog niet
gedrukt en ligt verborgen
tot wie het vindt, dan stuur ik
het naar ieder kind in hun wel of
niet begrijpen, laat het liggen tot
hun tijd mijn ziel
zal rijpen om zichzelf te plukken.…
Fluwelen toekomst?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 492 we hadden tijd en de lichtheid van
ons hart uit het lichaam verraden,
is liefde de vorm die men levenslang
meegeeft aan een komend afscheid,
een laatste kus die de schijn doorboort?…
Eigen grondgebied?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 112 ik tel het op de vingers de stuurloze
klok van de haat of liefde of zijn
deze in de tijd verjaard?
ze is de energiebron van mijn
verslaving bijeen vergaard, ik
leef in het verdict van wit en zwart.
En wat heb ik ontdekt? Het zoeken naar dat
resultaat is tot eigen grondgebied verklaard.…
Onvoltooid?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 Avonden vallen weer in het slot
ernstig novemberlicht waaruit de
rimpels tuimelen, versobert in het
raamwerk van het laatste gebod en
lijken hierdoor nog wijzer dan wij al zijn.
er daalt een stilte op mij neer vanuit de
oorsprong van de perfectie, zijn blindheid
leert mij wat ik had kunnen, zijn waarde tikt
weg in een wegvloeiend genot…
Drinkbaar ?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 96 De wind heeft alle tijd, zijn onderste steen
wordt over de wereld heen gedragen, houdt
zich op de vlakte door ervaring platgeslagen,
maakt hem meester en overwoekert hem.
Wachtend op de bel van een nieuwe ronde
waar de wind die geen rustplaats vindt
maar doorblaast tot ook de laatste steen
met de grond gelijk wordt gemaakt.…
Dorstig ?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 58 Ik bezing de stemmen
maar kan niet zingen, ik
schrijf de oerschreeuw
die mij de mond snoert,
het bestijgt mijn keel,ik
beadem de schorre teksten
die van binnen weer naar
buiten zijn gekeerd.
Onderga de aderlating
die de stilte reanimeert,
gewit in de kleuren van
zwartgalligheid, gestold
in de ongewelde tranen
van weerbarstigheid…
Schaduwwoord
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 113 gelijk een zwarte zwaan, die schuchter
zijn veren strijkt, zich dompelt
in het koele meer om zijn langste
slaap te vinden in zijn onopgemaakte bed,
gebonden aan het strikte verleden
in de golfslag van de tijd,
schuddend aan mijn levensboom.…
Bladzijde
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 345 naast alle doden bij elkaar
als alles in elkaar beweegt levend
of niet soms gekend of onherkenbaar
verward zover men ziet
ik weet niet hoe het komt dat ik je mis
uitlegbaar dat alles dragelijk begrijpelijk is
het spel te simpel in de schijn van nabijheid,
de sterfelijkheid in een bladzijde die wij
omslaan is slechts een kant van jouw tijd…
Je weet maar nooit
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 130 voorspel
de maanden in een voorbije
fantasie dan smelt de tijd…
Denkbeeldige steen?
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 255 Hier huist een uniek ontwerp,
lijdend van een lang bezinnen,
verkoos het gezegde, geen
deelwoord bleef onvoltooid
Nog voor haar stem zich verder
kon verheffen,werd zij door
overmacht gekooid, verwoei
haar kracht in een verfrissende
wind die zijzelf had gesticht
in een welving van een aards gazon,
die ik in elk voorjaar beween, een…
Naakte aarde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 140 Alle revoltes van de wereld wissen
de smart van moeders niet,
alle vooruitgang verhindert niet
dat ik dictators haat, ook die in
mijzelf, ongewenste waarheden
doen mij de nacht verbleken
ik ben het dier dat nog nooit een
moord heeft begaan, soms toch in
gedachten stond die stap vooraan,
dan hecht bloed aan beide handen tot
ik het…
Amazone
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 91 in de rijke zuurstof van het
regenwoud, slingert ze voorzichtig
door de peilloze palm van mijn hand,
kijk het water ademen waarvan we
zijn gemaakt, nog aarzelen de lippen,
eens zullen we van elkaar drinken,
misschien ben ik morgen al te oud, om
even bij je stil te staan, voor je me
verlaat, beloften na te komen in de
schaarse tijd…
Eindelijk tranen.
hartenkreet
4.0 met 22 stemmen 699 Ik laat m'n tranen eind'lijk gaan.
Kan ze niet meer tegenhouden.
Had ze opgespaard al tijden
ik wil niet langer lijden...
't Verdriet moet ik even kwijt
en weet dat huilen mij bevrijdt.
Om weer verder te kunnen gaan...
Ik wil er echt weer tegenaan!…
Kortstondig
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 562 Lopend zag ik je zitten
waar ik
verdwaalde en je ogen mij
vroegen
waar ik de wachtende
weg weer zou vinden
en zou gaan zitten
wachten tot jij wilde
verdwalen
waar onze onmoeting ooit verder
zou kunnen gaan…