Alle inzendingen over Gevangen N .....

Ik spartel met mijn beide voeten. Ze liggen opgesloten in boeien. Ik kan ze niet meer bewegen. Ik ben nu alleen en kan me niet meer bewegen. Ik had nooit van die vrouw moeten weglopen. Nu voel ik mij gestraft daarvoor door God. En ben ik alleen op een liefdesbed Met geboeide voeten en handen.…

Mijn hart opent zich emotie en tranen voel ik komen wat gevangen zat komt naar buiten.…

De esdoorn houdt in zijn wintertakken de wassende maan op haar plaats Een late gans vliegt door de nacht Het onvermoeibare water van de rivier draagt een boot naar de zee, die wacht Takken wijken, maan slaat op de vlucht…

Voor altijd gevangen in hetzelfde lichaam. Is er niks meer?…

Achter een brede lach van stralend witte tanden, zo'n twee vragen verwijderd van de traan van verdriet verstopt zij zich slaafs, niemand die het ziet. Thuis in haar sloppenwijk overleeft zij haar leven in eenzaamheid, houdt star en ingeperkt vast aan haar geloof Ze heeft niets anders en weet niet beter zij zijn met zo velen…

Als je gevangen zit in gedachten je niets meer kan verwachten. Kijk dan eens goed om je heen er zijn mensen die om je geven. Hen kan je vertrouwen ze begrijpen de gevoelens die soms in je leven. Zij zullen jou helpen geven je steun pak hun handen vast voel de kracht.…

Hij kijkt haar met droeve ogen aan zijn hart zit even in een hoek het is weer tijd om te gaan het vliegt om dat uurtje bezoek Hij straks weer terug in zijn cel zijn domein van angst en vrees geen kleuren alles is naturel een ontmoedigende levensrace Toen alles nog het leven zelf was met het gezin leuke dingen doen nu elkaar aanrakend achter…

Ik zeg u nu mijn diepst geheim: Het schijnt dat ik gevangen ben, Maar ik ben zelf 't ommuurde heim Dat alles insluit wat ik ken.…

Ik zal waarschijnlijk wel niet bij machte zijn om je te bevrijden uit jouw gevangenis, al zal ik het toch proberen Maar ik kan wel proberen je er van te overtuigen dat ik misschien een heel klein beetje dan met een lieve en welgemeende Vriendenknipoog wat tralies voor je wil verbuigen.…

Hij eindigde in gewormte in het gevang. Zijn gezicht bedolven onder schuldbulten. Berouwzweren. Hij ondergepist door de ratten. Vol rattenzweren. Zijn stem en taal verdwenen. Onder tranen zijn ziel schoongewassen tot en met zijn laatste tranenwassing tot over zijn voeten toen zijn hoofd eraf gehakt werd.…

Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen om me heen, ik zie ze niet.... Ik zit gevangen, gevangen in mezelf. Mensen praten, lachen, ik hoor ze niet.... De deur op een kier, ik zie de mensen, ik hoor de mensen, maar ik wil niet.... De deur gaat open, mensen zien mij, mensen horen mij, ik kruip weg....…

Je doolt rond in een wereld tussen licht en schemer ontwaken niet te vinden uiterlijk stil en onbewogen geen herkenning is in jouw ogen meer te lezen man, vader en zoon in de bloei van het leven gevangen in je lichaam.…

Ik zit gevangen in mijn cel Al was ik nooit een verdachte Toch ga ik door een hel Veroorzaakt door mijn gedachten Voor kracht bid ik veelvuldig Tot nu toe genegeerd Waarschijnlijk ben alleen ik schuldig Of ziet God dat verkeerd?…

Achter de tralies van de geest zit de mens levenslang gevangen…

ik vang jouw tranen en hang ze één voor één aan de vers gestreken waslijn vol liefde schenk ik ze aan de wind om ze te abstraheren…

Angstzweet, kippenvel Geen keus dan doorgaan Elke dag een hel - Gevangen in een rotbaan…

een paar dagen geleden voelde ik mij nog gevangen, gevangen in mijn eigen huis, in mijn wereld of beter gezegd de jouwe... waarom neig ik nu dan toch terug na het oude...?…

hij wurgt mijn tijd met beide handen en ademnood slaat toe ik wil mijn vrijheid zo graag terug ik weet alleen niet hoe…

in het gezin waar je in opgroeit jouw loyaliteit immens beter weten doe je niet dit is het nest waarin je geboren bent broer en zus hebt te beschermen want jij bent de oudste al ben je zelf allang de weg kwijt is er maar één iemand die je echt vertrouwt aan haar durf je te vertellen wat er werkelijk speelt al blijkt ook zij…

Gevangen in mijn beperkte bestaan beweegt mijn gevoelsleven zich in nauwe gangen Steeds weer stuitend op muren die mij een kant op sturen die ik niet wil gaan Er is geen ontkomen aan Als er maar liefde was Als er maar troost was Als jij er maar was Dan zou het wel gaan…

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

Mijn God Bevrijd me Ik voel me gevangen Gevangen in mijn Doen en laten Ik zit vast In mijn eigen Gevangenis Ik weet Alleen Ik kan mezelf Bevrijden Dat weet ik Allemaal Zo goed Maar ik ben Zo bang Dat het mij Niet lukt Mezelf Te bevrijden Ik blijf vechten Om eruit te komen Maar ben Zo bang Dat het mij Niet…

ik zoek verloren hoeken in rechtzinnigheid een bezigheid ik rond nu elk vierkant draai me dol op hoekigheid het grauw van schoonheid is verliezen de luiken piepen…

Zeg dat je me niet verlaat Zeg dat je niet weggaat Zeg dat je blijft Zeg dat je in de liefde drijft Zeg me dat ik het ben Zeg me dat je me verwen Zeg nou dat wij samen Hetgeen zijn en zullen dwalen In licht en in duister En ik luister Alleen naar jou stem Want jij bent diegene die ik ken…

Ogen zoeken handen vinden 'n begrijpen ... gevangen verlangen Woorden overbodig blikken intens gevoelens ... zinnen verzinnen Geluid gehoord klanken zoet muziek ... vertonen tonen Geslaakte kreten stilte verstomd 't einde ... zuchtend verzuchten…

Jack, zwarte schaap in de familie is goudzoeker in de outback bewijst zich zo in ‘n zware baan- liegt in brieven over successen gevangen in ‘n web van leugens durft hij niet huiswaarts te gaan Hoop, tegenspeler van de dood dooft soms heel even zijn vlam dan weer preukelt iets in de hoop gaat Jack weer aan de gang In een kwade nacht…

van het ene op het andere moment sta ik hier naakt, nu niets meer is, zoals het was te midden van al die scherven zoek ik krampachtig naar houvast in dat wat leven heet wat eens mijn basis was, is veranderd in onzekerheid cement omgezet in tranen, voelt het als één grote zee waarin ik stuurloos ronddobber, in de hoop langzaam weer grip te…

Jouw lijf veilig gevangen in mijn armen, gedachten loslatend langs jouw oor laat ik je rusten in mijn schoot. Je gezicht naast m'n lippen. We staren in dezelfde richting, klampen ons vast aan elkaar als drenkelingen in de zee waarover onze blikken dwalen.…

de nachten lengen tot rode wederkeer naar 'n herfstige dood, wollig gekleed in grondmist en doorregen met rag op elk pad dat ik onwetend betreed het lijkt alsof verloren stemmen in die zachte, verstilde draden zijn gevangen alsof iemand mij zegt dat dit eeuwig leven naar eindigheid doet verlangen…

nimmer zal ik jou meer vangen of in slaap sussen wellicht noch jouw tranen drogen zorgen strelen uit jouw gezicht gevangen in ‘n web vol leugens reilde ik op hoop jij op angst nooit zouden wij dichter geraken want jij bleek het aller bangst…