136 resultaten.
DE STILLE DOOD
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 509 Hij lag op de grond
Waar men hem toen vond
In de vroege morgenstond
Daar op die kille grond
Hij was erg alleen
Bijna niemand om hem heen
Geluidloos ging hij heen
Om hem was geen geween
Zijn buren hadden geen tijd
Te letten op zijn eenzaamheid
Voor hen was prioriteit
Te werken aan belangrijkheid…
Janken bij volle maan
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 309 in het ervaren van werkelijkheid
worden dromen tot illusies
gestrekt
die de dronkenman verheffen
tot meester van ontworstelend
gebeente
hij zwart het vlees van leegte
voorbij de spelregels van
zelfbedrog
brandt de weerzin onder zijn tong
als machteloze vuisten op
de nacht
zijn geween breekt
volle manen
tikt de tijd terug…
Boodschap van naastenliefde
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 229 de nacht
sloot met een steen
het graf waar hij
gewassen en gebalsemd lag
een lichaam
op de witte lakens
verlaten door de ziel die zich
in handen van de vader gaf
de vroege morgen
zag de steen verrold
het doodsbed leeg
verschrikte vrouwen in geween
maar hij verscheen
aan volgelingen en getrouwen
vroeg hen zijn boodschap
van naastenliefde…
GIJ ZULT MIJ ALLEN, ALLEN KENNEN
poëzie
3.0 met 20 stemmen 2.982 Maar hem, die mij niet heeft bekeken,
doch voor mijn hoogmoed heeft gebeên,
die zullen eens de voeten leken
van mijn geween.…
Ridderspoor
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.545 Mijn beenkappen staan zonder zwaard
onder de spiegel van de zee
ik breng verdronken land in kaart
als laatste ridder van Goeree
waar de hoogste golven breken
klamp ik mij vast aan vaders been
hoor oeroude stemmen spreken
in kinderklaagzang van geween
waar ik gaan moet zal ik dolen
om daar ooit zelf te kunnen staan
in bleke huid, uit zout…
mijn onaantastbare
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 48 ik zie in jouw
getekend aangezicht
de warmte die sprak
aldoor de jaren heen
en verspreid naar ieder
die naar je keek
en op je ziel was gericht
doorheen een lach
of stil geween
je lijf oogde week
maar sterk was het licht
dat kleurde als vanzelf
je was ook een deerne
een liefelijk wicht
dat de aarde betastte
op zoek naar je eigen kern…
O Gij, in weedom neergebogen
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.616 Het water, in 't metaal bevroren,
Splijt wel het zwaarst kanon vaneen,
Waar 't vloeien kon, is niets geleên:
Zo breekt hem, die zijn leed wou smoren,
Het hart door opgekropt geween.
1879…
kinderen huil niet meer
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.206 het huilen van je kinderen
laat geen ieder onberoerd
je sterft dan duizend malen
bij het aanschouwen van hun tranen
pijn snijdt door je heen
om het bittere geween
geen woorden om te troosten
elk afscheid is er één
stukgelopen dromen
liggen aan de basis
hartjes moeten kiezen
een onmogelijke keuze
ween niet meer mijn kinderen…
BARENSWEE
netgedicht
2.0 met 31 stemmen 6.526 Golven hard, geweld uiteen
gespat in scherp, de snee
snijdt dieper dan geween
door laatste barenswee.
Van schip op land gespoeld
in hand van jutters schat
geworpen, storm bekoeld
in wiegen en in sussen,
als meeuwen heel gevat
de top van baren kussen.…
Onbekende wateren
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 227 Ik klamp mij vast aan rotsen
Golven volgen elkaar op
Zij zuigen en zij botsen
Overspoelen met getob
Ik kan voelen het gevaar
Achter mij en om mij heen
De angst dat ik beland, daar
In het kolkende geween
Het verdwijnt onder water
Mijn zicht, mijn vingers voelen
Nog steeds de stenen sater
Ik begin te verkoelen
Glad het enige houvast…
Wilde Nachten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 218 Zachte wolken, geen geween,
Niemand alleen in deze wilde nachten,
Vele vormen van wilde machten,
Slechts een gedachte.
Hopend dat Aurora nooit zal komen,
In wilde nachten wil je blijven dromen.…
Maneschijn
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 216 nog brandde
is nu stuk
niemand weet ervan hoe en niemand draagt schuld
hoe het ook zij hij geeft geen licht meer
hij is nu stuk
maar wat een geluk
de maan verlicht de straat nu
doet dit mooier dan voorheen
zo lijkt het
mensen lachen luider
in de maneschijn
verliefden voelen hun hart
nog sneller kloppen
baby's stoppen met hun geween…
Olie drijft boven
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 616 Men laat me maar vallen keihard als een baksteen
't Laat me ergens koel koud ook erg leem beslist geen geween
Olie zal steeds boven blijven drijven
Genoeg pijn gehad en het toch gehaald
Wie van meet af lukt nimmer faalt
Mij nooit ofte nimmer gegeven
Ben er nog fier en trots op ook
Geleefd ook gevochten vooral bemind
De looser wordt dan jij…
Het gevallen meisje
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.871 Zo wilt haar dan niet treffen
Met uwe eerste steen:
God kan en wil haar heffen
Uit zonden en geween!
-----------------------------------------------------------------------
gepubliceerd onder zijn pseudoniem: Cornelis Paradijs…
Of het zo moest
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 146 Niet eerder zag ik een uitvaartkoets
zo zwart dat zelfs de fiere hengsten
onder hun dekmantel geween pluimden
roze boeketten en ballonnen
zwierden treurig rondom
de eiken rustplaats van het kind
hoorde het getrappel van de hoeven
dat raakte als een zerk
op de bodem van mijn ziel
toen ik intenser luisterde
heelde het geluid bewuster…
dorp in lentestemming
gedicht
2.0 met 24 stemmen 8.399 Bij donker alleen met de rook
Het gebaar voor de spiegel
De baltsende vogel vergaat
In het vuur van haar bloot
Ah de muis in haar hand de beminde
Die klautert en klimt
In haar adem
Het lichaam staat groot
Voor zijn beeld, en alleen
Het wordt oud, tot schrikbeeld verkild
Tegen glas aangedrukt
Gekooid in verbeten geween…
Houd mij bij de hand
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 349 Houd mij bij de hand, ik voel mij zo alleen
Zonder U Heer, kan ik niet leven
Laat mij niet los, wil mij Uw bijstand geven
Hoor naar mijn klagen en geween.…
paasfeest voor de wereldleiders
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 134 het klassiek van bladwijzers
nestelt pasen op een bed van
schroom, het leven kan niet sterven
achter steen van rollend gruis
orthodox geween, klaaggezang en
religies zijn het houvast van angst
en verloren momenten, eigengereide
machthebbers die het zwaard laten
spreken zijn de wereldleiders in
alle kleuren
gebeden herinneren slechts fantasieën…
VERZUCHTING
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 722 Stille nachten vol van donker,
stervend geluid van het verkeer,
sterren met hun ver geflonker
en O, ik mis mijn lief zozeer
Kale tijden vol van smarten,
stervend geween zonder verweer,
twijfels maken mij verward en
O, ik mis mijn lief zozeer
Lange dagen vol van wachten,
stervend beeld dat ik vereer,
't eenzaam steelt mij alle…
Alles wat ik adem
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 639 langzaam
oud, in het vergane licht
blaas ik nevel buiten de wereld
en kijk naar het stilstaan
van de schemer
wij hadden samen de nachten
en ik weet mijn liefste
de stilte kwelt
tussen het raam
van zon en maan
verraadt mijn geween
de eerste uren,
de dagen van toen
koude druppels in mijn hals
sterren als oud zilver
boven…
Ken mij...
hartenkreet
4.0 met 40 stemmen 1.984 zonder geklaag, geween en bemoeienis,
blindeling met z'n lot
begaan?
Weet jij
wanneer
een man verdrietig is?
benauwd, gebroken
en verward
ervaart hij 't leven
zonder betekenis
niet beseffend dat z'n hart
verstard?
Hoor jij
wanneer een man te zwijgzaam is?…
DODEN ZWIJGEN NIET!
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 1.118 Ik leg wel mooie bloemen op je graf
en kom ook regelmatig bij je zitten
Ik kom niet om je te begraven:
"Wat een vrienden heb jij zeg, nu je dood bent
wat een verdriet, geween, nu je dood bent
wat een gedoe, geduw, getrek, nu je dood bent"
Daar hielden wij niet van
wij hielden van elkaar
maatjes van elkaar
naasten van elkaar
Ik kom…
Stapelwolken
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 185 De zon die even scheen
door te breken
door stapelwolken heen
is opnieuw bezweken
onder rampspoed en geween
dat nimmer bleek geweken.
Wolken wolken overal
en stapelen rondom
elk geweken leven
begraven de vreugde
in elk vers
gegraven graf.
Waar loopt de weg
dit pad voorbij
waar zonnebloemen
bloeien?…
Der mensen hoogste smart is wonderbaar
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.358 Zonder gelach,
zonder geween,
lig ik gestrekt,
beweegloos gestrekt,
starend en stom,
in de nacht.
Paarden-getrappel en wagen-gedraaf,
donkere vormen bewegen zich zacht
in de donkere nacht...
donkere vormen, zonder gerucht,
en ik zucht...…
Zoals ik eenmaal beminde (immortelle C)
poëzie
3.0 met 22 stemmen 5.065 Verveeld heeft mij eindelijk dat haten,
Dat eeuwig gezang en geween.
Ik zweeg, en zoals ik nu zwijg,
Zo zweeg er op aarde nooit een.…
Van alle reis terug nog voor de reis begonnen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.218 - o Dorre brand der ogen
na nodeloos geween!...
Geen bronnen meer, en geen stromen, waar een haven
ze in de gestilde maat der strenge zee bevest.
- Gij moet u niet meer laven:
gij zijt aan walg gelest.
---------------------------------------------
uit: De modderen man (1920)…
stabat mater
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.272 verrijkt met
het oorspronkelijk verbond;
het voortschrijdend leven
aan elkander te smeden
om zo de schepping
van vrouw op vrouw
bezield door te geven
maar als haar kind te vroeg sterft
zal zij zuiver ervaren
dat de toekomst niet wordt geërfd
het diepste lijden kan zij
slechts in haar hart bewaren
met onuitspreekbaar en
uitzichtloos geween…
kind
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 1.048 een kamer met gegil
elke avond een blijvende angst
om de ogen te sluiten
in een kamer met geril
tranen druppelen
in een schreiend gelach
in een bodemloze matras
wachtend op de volgende vuistslag
wakkere dagen
slapeloze nachten
elk uur een gebedje
in een paniekerig kinderbedje
een kind kijkt toe
hulpeloos
naar al het krijsende geween…
Pijn...
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 Nachtelijke roos, die geen dag sieren kan
Enkel in bitterheid geurt
het frisse water met alsem besmeurt
verhitte zenuwbanen ontvouwen Satans plan
walm van puin over het doodse veen
bevende vingers betasten het moeras
kwaad doortrokken halmen beemdgras
wazig zicht van tranen en geween
tijd versnelt tot eeuwig duren
moe getergd, de hoop vergeten…
Ta solitude
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 176 dagen dragen traag
over lege nachten heen
donker verslindt het licht
'k hoor stil geween
achter handen,
ze bedekken je gezicht
juist als dagen gaan lengen
en men verhaalt van hoop
zie ik je in jouw stilte zuchten
gevoelens laten zich mengen
kennen geen reinigende doop
het zijn die dagen
die traag dragen
en ik je hand wil…