5208 resultaten.
san marcos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 335 groen is gif zei ik ooit
maar schijn bedriegt
jij die nooit liegt
of heeft gelogen
zo iets toch
mijn hart beroven
deze is voor jou
voor de gein
voor de herfst
geel en bruin
maar zo groen
als je ogen
nooit gezien
chalcedoon groen
ook geen chrysopraas
genoeg geraas
dit is zeker
niet gelogen
mooi
die ogen…
Heel potig
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 178 Twee paarden stonden onbewogen
't was hun manier van doen
het waren boerenpaarden
heel potig in het groen…
Groen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 78 de bomen knoppen razendsnel
straks barsten de bladeren eruit
zo groen als maar wezen kan…
Sneeuwklokje
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 168 Een groene spriet
met wit gebogen hoofd
Kijkt, maar ziet het niet
Heb het toch beloofd
dat we zouden baden
in het lauwe water
emoties zijn geladen
een herinnering voor later
’t is zo cliché
rode roos voor lief
Ik wil met je mee
en ook hartedief
Een groene spriet
met gebogen hoofd
Kijkt, maar ziet het niet,
Ik heb nooit in jou geloofd…
groene blouse
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 269 ik zag je in het park
tussen alle nieuwe nuances
van groen en tere bloesems
de wandeling was bleu met
de winterblues nog in de kop
maar jij ontaardde blozend
met een ontknoopje extra,
ontgroende mij in de knop…
Vrouwen
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 641 Ze droeg een mantel
schreeuwerig groen één oorring
deed ze meer zei ze…
Kille april
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 126 Een schuchter groen hangt
aan veel bomen als valt het
morgen er weer af…
strelende lente
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 384 ons omringen
die het groen als parels laat glanzen
en het lentekleed ruisend zacht
doet dansen
zo is de lente
met haar paradijselijk groen
een oogverblindend seizoen…
Omheind door groene hagen
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 225 Omheind door groene hagen
aan het zicht onttrokken
liggen de graven
zij aan zij
in serene rust
door het zonlicht gekust
dan overvalt de stilte mij
die een traan doet ontlokken
met het besef
dat het hier eindigt
omdat het leven voor hen
geen toekomst meer bood
en eeuwig zullen rusten
in de armen van de dood…
Lentegroen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 134 De lente schildert
menig stukje natuurschoon
vijftig tinten groen.
Hoe heerlijk het is om uitgerust wakker te
worden op een nieuwe dag waarop ik de frisse geur van
een groen kan ademen die met haar veelvuldige tinten en verschillende
tonen verspreid ligt over stad en land waar lente bloeit en groeit op hetzelfde moment.…
Namen, namen, namen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf
Danst liever met de kinders voor de ramen
En spelt - op afstand - buitenlandse namen
Alichoa, Far Ör en Sönke Drav
Waar zijn Endymia en Rosamunde
Roskilde, Haviland en Erdoman?
Ik wou dat ik hun namen nou eens kan
Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…
AMSTERDAM, IK HEB U LIEF!
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 243 Als Amsterdamse daken zouden kunnen spreken
zouden ze toch zwijgen als het graf
omdat die stad daaronder heel compleet is, bijna af!
Dat schreeuw je niet van de daken
dat fluister je zachtjes om je heen:
Amsterdam is als verwarmen
Amsterdam is als omarmen
Amsterdam is om lief te hebben...
Amsterdam, ik heb je lief, maar ik hou van Rotterdam…
Lieve gazelle
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 12 Schrijf me, maak me blij
wees een engel, jij
zet je liefdespijn
liever niet opzij
Onze liefde blijft
wij zijn één en vrij
onderga het, dan
gaat ze nooit voorbij
Altijd weer zul jij
Zywa zijn voor mij…
to be or not to be redelijkerwijs
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 222 Wat is het dat mij
in de schoot geworpen wordt
meer dan men redelijkerwijs
van een man verwachten kan
het is als het velijn dat me
van het vlees getrokken wordt
nog voor ik slachtrijp ben
en dat in ogenschouw neemt
en soms ben ik een schaap
in wolvenvacht doend alsof ik
een wolf in schapenvacht ben
ondertussen aanstalten makend
te…
Groen
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 2.207 Het houdt niet op te sterven
het zal het voorjaar zijn
Mechanisme van cellen splitsen
knarst met een stroeve pijn
Vanavond wil ik nog niet missen
wat achter morgen zeker komt
Ik sla het dekbed voor je open
voel jouw kou tegen mij aan
laat mijn vingers over je wangen
lopen en jij laat mij begaan
Kom dicht tegen me aangekropen
doen alsof we…
al het groen is van ons
gedicht
3.0 met 50 stemmen 21.687 Al het groen is van ons.
-------------------------------------
uit: 'Wakker het vuur niet aan', 1994.…
Groen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 566 Zijn ogen dof van eenzaamheid
volgden een vallend eikenblad
dat neerstreek op z’n wandelpad
waar het zich vlijde in ’t tapijt
van al gestorven loofgenoten
die hem -in eeuwigheid gesust -
voorgingen in de diepste rust
met ’n cocon van dood omsloten
de oude man sprak toen bedeesd:
dat ik dit nu nog moet ervaren
nooit eerder ben ik in mijn…
Groen
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 309 Tintengroen, ongeremd
Voorjaarsweelde, nooit getemd
Wind, zon, regen
Ontluiking, niet tegen
Rodondendron flonkert, rood
Aarde klonkert dood
Aronskelk groet de grond
Vogelmelk klinkt gewond
Prachtschubwortel, parasiet
Vergeet-mij-niet.…
Uit het groen
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 1.689 Uit het groen
uit het blauw
bouw ik het huis
in het zwart
voor mijn nacht
zo is elke stad
bevolkt bebouwd
waar de huizen
eens bewoond
dichtgaan
waar de mensen
eens geleefd
doodgaan.…
Groen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 399 grappig
geestdriftige groenvinkjes
geweldig
gemaaide gazons
geven godengeluk
gerieflijk
genietend gewoon…
groen wordt in
hartenkreet
1.0 met 4 stemmen 1.248 niet alle tederheid
die je zocht
heb je gevonden
het park ligt
in de uithoek
van de winter
op de helling gras
schuiven bont
krokussen naar boven
de prunus aarzelt
om te bloeien
groen wordt in
twee koppels
jonge duiven
tasten naar de min…
groen
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen 439 Ik was een boom
een steen
keihard
dubbel gemeen
maar de ogen van de wind
zijn groen
zoals de lente ons bemint
en ik denk bij mijzelf
ik de zotte ongeletterde elf
de wind laat mijn bladeren dansen
en leest een gedicht voor
en ik denk
heb ik dat geschreven?
zo ben jij
de wind
altijd een klein beetje bij mij
gebleven…
Groen van toen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 141 de sneeuw was plotseling weg
niet eens in een langzaam proces
kale aarde is al wat rest bedekt met
vage zwemen sprietig groen van toen
er is iets vreselijk misgegaan
door het vervlakken van het zicht
ik kan de wisseling niet meer aan
van het voortdurend strijdend licht
de schemering duurt dagen
omdat zij haar greep op de
werkelijkheid…
Zo groen
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 701 Kom toe kus mij - zei jij guitig
lippentuitend van de kant
waar ik verlegen naar je keek
jouw lippen zacht liet zegevieren
ik jouw ademen kon voelen
losse knoopjes wat liet vieren
want een sprookje is nooit weg - dacht ik
al was het wel genant
dat jij met sprongen vanuit stand
mij naderhand nog wou plezieren
als een kunstje voor ons al…
Groen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 325 kleur groen.…
Groen
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 Eenzijdige verliefdheid was het toen,
Je bent maar éénmaal groener nog dan groen….…
groen
gedicht
1.0 met 18 stemmen 2.831 het is begroeid met overal hetzelfde gras
en zelden regent het, ik zoek naar de boter
bloemen, mijn vette herinnering aan toen
ik mis mijn bus, ik trek twee schoenen uit
ik dans, en het stof stuift het zout achterna
-------------------------
uit: bezonken (2014)…
Zo groen nu
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 94 ZO GROEN NU
Als zij haar nek maar niet breekt
dacht ik bij het zien van haar, zij
op haar hoofd staat en ik weet
- Zij kent haar vader nu wel -
wat zij later zeggen zal, iets van
dat iemand die zo vol talent zit
heel blijft in haar escapades
hoe dwaas en onmogelijk ook
Zo ontsnappen kan aan altijd normaal
de aandacht krijgt, die zij…
Randstadkind
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 161 smalle weg naar Driebruggen komt er een bus
wij wijken uit naar een oprit van een boerderij
verder is het hier weer stil
er steken vijf eenden over
De Reeuwijkse plassen trillen
onder de warme zon
in Gouda eten wij aan de markt
langs de IJssel rijden we naar huis
dat stuur is weer scheef gaan staan
Terug in de Randstad
voelen wij het Groene…
Herfstregens op het Dodenhof
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 381 Ogen liggen verscholen, diep
in een ovaal van liefde
en handen priemen frontaal in de nacht
onder koude dekens die wenken
Met vereende kracht
sijpelt verlatenheid uit een loden last
Als kadavers liggen zij daar, herinneringen
aaneengeregen door de tijd
Ik hoor een adem kuchen, scherp dissonant
in het schrapen van een rauwe keel
Ligt…