946 resultaten.
Wachter
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 97 en
dat is dat
Verwacht
van mij
geen wijsheid
Ik lijd
een
winderig leven
Mijn 'stekels'
groen
in de kruin
Welke spin
zal in m'n knot
een web gaan weven?…
Buut vrij
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.162 De lach verbeten
tot een grimas
grijnst naar
stekels en
grijze krullen
gebeten door de
jaren snijden
tanden de tijd
in wat ooit
een wasbord was
ooit was ik hem
nu ben ik mij
het kind speelt
verstoppertje
de oude boom buigt…
Wuift de wind
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 350 Wuift de wind mijn zorgen weg
nu ik op het naaktstrand beschutting zoek
achter gedoofd vuur
ik pluk een pen uit stekels van de egel
die zich oprolt in mijn keel
en mijn woorden smoort
voetschilder zal ik zijn
in alle stappen terug.…
In de verte wenken
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 95 Een handgrote
Japanse vaas
een hulsttak
scherpe stekels
een kaars
nog niet aangestoken
een stapeltje
kraaknette boeken
een uitnodigend
vers gebaar
bergen drijven
op de vaas
wolken
in de verte
wenken
hoge toppen
sneeuw…
haar stekels in haar hart
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 460 Haar ziel groeide vol met distels en stekels.
Uiteindelijk begreep ze dat de dood op alle vragen die ze had antwoord gaf.
Ze ging daarom haar eigen dood beminnen.
en daarom haar leven dat God haar tijdelijk schonk met liefde omarmen.
Ze ging nu liefdevol zorgen voor haar tijdelijke leven.
Haar pijnen omarmde ze.…
steekspel
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 276 gifgroen
je stille bes
je ingesneden blad
vol stekels
hagen
schragen
blijmoedig hulst
in deze dagen
de zomer
daagt bloedheet
het najaar
tot een steekspel uit
rode bessen
steken dan
een heilig vuur
in groene kragen aan.…
Kruis met rozen
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 93 Schoon en stekelig te gelijk.
Een last die jou doet blozen.
Een pelgrimstocht tot in het hemelrijk,
Want de weg naar God gekozen
zal zeker de juiste zijn.
Vrede gloort na aards verpozen
in een eeuwig leven zonder pijn.…
Beschilderd
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 99 Langzaam gingen de luiken dicht
gelijk 'n egel, stekels op en zo
verborg ze haar gezicht in haar handen
daar vertrouwen was beschilderd
rennend in een cape met capuchon
was hoe ze zich nog buiten vertoonde
maar groeten, deed ze niet weer
daarvoor was het bos te donker…
niet alles komt goed
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 98 ze bouwt haar
onbreekbare taal
uit stenen
zonder te verdwalen
zweeft ze tussen wijzen
van doen en laten
ongelovigen jaagt ze
in hoge stekelige bomen
haar tong is haar hart
uit stenen
bouwt ze haar
onbreekbare taal
niet alles komt goed
weet Cassandra…
ontbreken
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 159 aan de gerafelde kant
danst de wind
wiegt het licht
een langzaam
veranderen in aarde
het zachte breken
naamloos verborgen
in een lange winter tussen
alles wat duister is
deze stilte heeft stekels
een verdwaalde dichtregel
glijdt langs het venster…
windgefluister
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 300 waar de wilde kastanje
stekelig wordt
geelgroene blaadjes
vergaan in bruin
lonkt de herfst
in haar groet naar de winter
duistere dagen
waar grijs overheerst
vergaat elke kleur
in de strijd met zichzelf
het lied van de zon
fluistert de wind…
de nacht biedt amper uitstel
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 433 in de ijle geheugenruimte
raak ik ontroering
verzoen me met
de stand der sterren
en andere mysteries
toch alsmaar oog in oog
met het pijnlijke oppervlak
van de dingen
met die stekelige en
steriele verlangens.
de nacht biedt amper uitstel.…
De wespenkoningin
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 320 Zij, stekelig,
voelt zich bedrogen,
zoekt vasthoudend
alle voegen door.
Voegt zich ten einde raad
naar ‘t burgerlijk fatsoen,
vlucht ontheemd naar
‘t “Burger King - plantsoen.”…
In de egeltjeshouding
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 131 'k Heb mijn stekels wel
Maar ik zet ze maar
Zelden op -
Liever treed ik
Degenen die mij
Naar behandelen,
Zoals zo vaak
Al gebeurd is,
Tegemoet in mijn
Favoriete egeltjeshouding:
Opgerold, stekeltjes naar
Binnen gekeerd, weinig
Weerstand oproepend,
Het leven doorrollend
Zonder er echt
Aan deel te nemen…
Grasgebed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 120 Onder de waterspiegel
krioelt een gehorzel
en ik knijp het uit mijn net
marsmannetjes en bloedzuigers
geeuwen plakkerig in de mazen
en ik zie zoals een eikel
uit de voorhuid glijdt
zo ontbloten zij stekels
en zuigers en de tandwielen
die hen aandrijven
aquatische insecten
priemen een plekje
in mijn weekdier
van een hart…
in lagen nietigheden
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 516 wanneer kunnen
we beginnen met
het opschonen van
dingen die niet
echt belangrijk zijn
weg met de refreinen
in woorden steeds herhaald
ze zijn mijn aandacht
niet meer waard het is
jouw sorus niet de mijne
ik ga mijn gang
ben al te lang gebleven
in lagen nietigheden
die ga ik nu te lijf met al
mijn opgespaarde stekeligheden…
Heide
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 Heide
Rood bruine huid van
Moeder Aarde
Stekelig zacht
Nodigt uit
tot rust
tot liggen
tot koesteren
tot gestreeld worden
Diep oerverlangen
Nooit voldoende
tot de dood
tot ik het mezelf geef
Tot ik het jou vraag
te geven aan mij
Zo
ik aan mezelf
In verbinding te zijn
met mij
met jou
Nu hier
Dan daar
op jouw heide…
VREEMDE BADGAST
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 69 Nu is hij aan de Vlaamse kust gestrand,
is van Belgische voeten gecharmeerd,
daar is pietermanneke gesignaleerd,
met zijn stekelige kop in het zand.
Al voetenkussend moddert hij wat aan.
Pieter kan zijn mannetje staan!…
Bosextract
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 114 De zomer laat
met haar vuurrode longen
lijsterbessen, rozenbottels,
en wilde bessen zingen
dwaalt langs de
fluwelen binnenkant
van een beukennotendop
eikels steken een pijpje op
kastanjes tonen hun stekels
het warme brons nog verborgen
tot aan de herfst
in vruchtbaar genot
zwerft de zomer door het bos…
slaap zacht mijn liefste
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 827 slaap zacht mijn liefste
mijn hand zweeft boven je hoofdje
liefde is een krachtige wind
mijn lippen strelen je ogen toe
slaap, als de roos die je bent
krijg ik het hart of de stekels
ach, het maakt me niet uit
ik straal wat warmte
in het licht van mijn hoop
ze is van breekbare zon
slaap maar, in mijn hart…
De buitenroos
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 72 Die buiten gebaande wegen
Zonder zorgende mensenhand
Tot wasdom kwam,
Tussen distels en stekels
Haar pure schoonheid toont,
Is weliswaar ver te zoeken -
Maar het zoeken loont
Als nooit te voren,
Haar onovertroffen schoonheid is
Voor eeuwig in mijn hart geborgen,
En telkens als ik haar daar zie
Word ik opnieuw geboren…
herfst
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 419 Wanneer door regen en wind en tijd
de kastanjeboom van ons plein bladert
en de kinderen er met alles wat ze
vinden kunnen, de stekelige vruchten
naar beneden hebben gehaald
en er de noot van hebben uitgekleed
en hebben ontdaan van de stekelige bast
en de naakte kastanjes, teveel om
te rapen, teveel om nog interessant te zijn
laten liggen…
te onschuldig
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 273 de wereld is mij wat te wit
verdoezeld zijn de harde tonen
gedempt in alles dat bedekt
kan het rauwe niet naar buiten komen
ik mis de ruwe bomenbast
de wilde takken en de stekels
het grauwe drenzen van de regen
zelfs het verbruinde eikenblad
het is met toch te argeloos
natuurlijk, euforie van zacht
maar het maagdelijke kan er nu
zo langzamerhand…
Kruidkunde
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 1.518 Opgeschoten plantenpracht,
soms stekelig venijn,
groen waar je kleur verwacht,
de zon, hun hele zijn.
Verwarrend, denk je dan,
dat zoiets toch bestaat,
ik nochtans geen tuinman,
heb hierbij geen baat.…
Verlies
gedicht
2.0 met 152 stemmen 43.225 Wij leggen ons - ontmaskerd als een paar - de afstand op,
die egels met hun stekels prikken voor elkaar.
Zo wennen wij aan een verlies dat lijkt
op wat ons bij het bukken uit de zakken glijdt.
-------------------------
uit: 'Overval', 1997.…
Anonieme verkeersslachtoffers
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 497 Een dier zonder huis
had nog kat kunnen zijn
vleugels neergehaald
in hun laatste vlucht
matjes met wat stekels
een bloederig donsje
geraakt in de sprong
Platgereden restanten
tot voor kort nog levend
kleven verwijtend aan de weg
hun levenstempo niet aangepast
aan onze fatale snelheid
Kraaien en kauwtjes genietend
van hun delicate wegrestaurant…
Het onooglijke zwarte hart
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 205 we keken
naar dezelfde bloem
door tijd en zon
geschapen om te bloeien
jij vond
haar kleur wat vaal
de stam niet recht maar
een spiraal met ongelijke bogen
ik zag
het krullend blad
met stekels aan het einde
het onooglijke zwarte hart
maar zij heeft alle
biotopen overleefd is uitverkoren
zoals ook poëzie slechts in
een paar gedichten…
Jongen op de brug
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 228 Op het bruggetje
boven de sloot
staat hij, kind
van het dorp -
Waar hij vroeger
in onschuld voorntjes
ving, en af en toe
een stekelbaars
Staat hij nu
doelloos te kijken
naar de waterstroom
onder zich.…
De stenen die ontwaken
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 269 Daar sta ik dan
op stekelige grond
op weg naar ergens heen
de rechterkant lijkt bloedeloos
de linkerkant van steen
..
plots zie ik
de stenen die ontwaken
en wijzen naar mijn weg
de vogels die me roepen
tezamen op een zelfde weg
..…
Prinses, word wakker !
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 395 een geldboom staat niet in jouw tuin
jouw roos toont nu slechts stekels…