Alle inzendingen over Hannah

Boterhammetjes en melk Bewaar het geheim Mond vol kersen Bewaar het geheim Knuffels en poppen Bewaar het geheim Dans maar...Dans maar schatje…

mijn gedachten, dát ben ik en in gedichten die ik lees en die ik schrijf dáár vind je mij mijn gevoelens, dát ben ik en ook de droom waarin ik me verliezen kan is deel van mij maar mijn werk, dat ben ik niet men vraagt mij steeds naar het bekende wie mij niet zoekt, die vindt mij niet…

stuntvliegers in groten getale bespotters van ruimte en zwaartekracht in slagorde afgezet tegen het grauw van de wintermiddag-hemel zwenkten de donkere eenmotorigen synchroon van links naar rechts van rechts naar links en profil bij het snelle stijgen als messcherpe grijze schijven dan in bijna looping weer omlaag dit alles zonder dat…

nog altijd houdt in wankel evenwicht het kleine bootje mij drijvend op het grote meer dat leven heet vooroverbuigend zie ik in voortdurende beweging het in- en uitschuiven van mijn gezicht weerspiegeld in de vriendelijke plooien van het kalm schommelende water onzichtbaar varen al die jaren vele dierbare verstekelingen -wier eigen bootje…

in verlangen naar de bergen - om het even waar - zie ik kille rotsen staan die naakte stenen baren door de hete zon, vrieskou en het snijdend water. aan hun koude tenen op de hellende morene nader ik schuchter een boreling en klop voorzichtig aan. hij opent zijn stenen bemanteling zo kan ik binnengaan. wat ik vind is een verloren kind…

het zijn kwade dromen kind gedacht bij volle maan. ontstrik je banden bij het aanlichten van de dag wanneer de draken slapen kan je gaan. wellicht dat je je weg niet vindt blijf niet staan, niet staan al schaaf je benen en handen. vergeet hun bedacht gezag, wanneer de draken slapen móet je gaan. ontvlucht de kloof, al lijkt die afgesloten…

door wateren omspoeld in oneindige beweging en peilloos diep ligt geduldig het kleine land, blond rondom de randen ruig het geplooide lijf wind doorspeelt de flora dirigeert de zacht zingende bossen zijn bladmuziek. vogels in hun nesten slapen - met opgewaaide kraagjes - een vloeipapieren slaap. de zee neuriet tevreden en schiet haar…

gulzig draait razendsnel een klein harmonicaatje rondom een frisgroen blaadje als een dolgedraaide carrousel vreet zich wel 5x uit zijn vel telkens een groter maatje dan weeft het zich met een draadje tot een pop: dag rups, vaarwel plots knapt wat het omspon en kruipt met natte lapjes als een verregende bloem uit zijn beschermend cocon…

zie ik door de koude straten van de stad zwarte spoken waren, denk ik: het zijn mijn gedachten die penselen en schilderen op het stenen vlak. toch kruist zo'n spook mijn pad nu net iets vaker en denk ik: ík schilder niet die taferelen ík ben niet die in zwart verpak. zijn haar ogen dan zo schuldig dat zij door tralies kijken moeten, wie…

laat de doden nu even niet praten die denken en leven bepalen het overvolle brein moet bemalen de beddingen verlaten, overvloeiend als dierbaar water in diepere bekkens en gaten. zo maakt gedempter praten de klanken net iets delicater als de lieve doden zwijgen en wat beter zijn opgeslagen kan het brein weer wat verdragen en dode bedilzucht…

soms ben ik behoorlijk slagvaardig dat maakt een ander aardig boos voor vaak onbepaalde poos het lijkt ook wel wat onaardig. echt, ik ben niet zo boosaardig hooguit soms wat grenzeloos corrigeer in overdose bedoel dat niet hovaardig. het is niet alleen loslippigheid, maar het meest nog ergernis over al die onverschilligheid dat ik iemand…

Lom en Luster daartussen de smalle weg hoog op de kille ongenaakbaarheid in de breekbare ademlucht van de koude bergen zomer en herfst daartussen witte kleden op hun rug gehuld in frêle sluiers en afhangend kant van vallend water staan onwrikbaar de hoge bergen de weg krult zich intussen vergenoegd met aan zijn zij het…

het is zo gaarne dat ik luister omarmd door het zachte duister van een zwoele zomeravond een immens orkest van kleine strijkers en ritmisch gekwaak uit plas en poel. de nacht voorbij, het duister weggeschoven van slaap nog zwaar de ogen dicht hoor ik gefluit en gekwinkeleer in het prille ochtendlicht van al wat snavels heeft. de radio…

zoals ik haar beminde bemin ik haar niet meer ooit bij haar schaars verschijnen wierp ik mij voor haar neer hoe zij mij verleidde, verblindde verleidt zij mij niet meer zij is nog wel de mijne maar niet zo als weleer ligt zij op mijn terras kan ik dat niet verdragen als ware zij de duivel kan ik haar deo gratias verbazend snel verjagen…

waar banden zijn gestrikt die elastisch zijn geweven voor een lang en rekbaar leven waar tijd zijn eeuwig ritme tikt waar levens reeds zijn ingedikt door wedervaren vormgegeven in een wonderbaar samenkleven waar men respectvol is en ingeschikt daar is ten hoogste een opmaat bereikbaar tot ultiem geluk dat wat afgescheiden blijft dat…

achteraf gezien misschien wat onbezonnen was ik dapper met klimmen begonnen, ik wilde hoog de Parnassus bestijgen om die prachtige bloem te verkrijgen die daar lokkend op mij wachtte en mij paaide met haar zoete stem: "ik behoor aan jou, al sta ik op hem, kom, ik zal al je smarten verzachten!" maar het pad was te steil en de berg te hoog,…

in het zicht van paradijselijke stranden niet geplaagd door wind tot golven deinde onmetelijk de oceaan. onder zijn machtig lichaam dient de aardkorst hem tot speels matras. een grimmig spel van dringen en duwen van schollenschuiven en van botsen, tot een schol zijn evenwicht verloor, knallend scheurde, zich verhief en bovenop zijn spelrivalen…

"de Volkskrant"5 februari 2008 "Heel rustig ingeslapen- met de wereldvrede op zijn lippen." ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ in vrede is de ziener ontslapen na zijn werken dag en nacht. met meditatie als zijn wapen heeft hij de wereld vrede gebracht. vooralsnog slechts op zijn lippen, aangezien daar de wereldvrede lag, in onvermogen daaraan…

hij parle français et ne pas flamand hij schaamt zich de bourgondische veelvraatideeën van zijn soortgenoten hebben hun blauwe luchtarme hersenen bevuild fijn stof dood volgt snel vive la mort buffet à volonté valt niet te rijmen met één dood landbeest en één gevilde watervis voor de aardse aliëns djerba's schone en verfijnde eetcultuur…

Zijn donkere kijkers tranen heel duidelijk. Aan de rand van het zwembad. Ongezonde vette buik. Levensechte waarheid. Realiteit. Omliggende ogen zien het niet. Een bijna naakt zongebruind lijf straalt. Enkel een kleine zwembroek. Zwart. Sierende natte druppels glinsteren zijn slanke rank. Tepeltjes als druifjes. Realiteit. Zijn doortrokken…

hij startte als een trage diesel met veel lawaai zonder koelen of blazen zoals nu het ging allemaal wat trager toen en ik had geen kopzorgen over wormen en Trojaanse paarden toen kende ik alleen stroompanne als ik wou gaan slapen zette ik dat ding gewoon af aan de veel te grote knop en moest ik geen ganse nacht dokter spelen om dat verdomde…

in zoete pijn te dwalen door roze rode zalen verwachtingsvol gericht op dat wat kloppend ligt als in een halfopen toren van beschermende ivoren beschroomd stilaan de pulserende kamers binnengaan waar muziek van zoveel jaren door het aanslaan van de snaren tot weerklinkend leven komt, ontwaakt wat was verstomd, dat wat gewist werd geacht…

traliehekken langs ieder balkon; streepjescodes in babylon en etnische stapeling in de zon lakens als een witte vloed uitbundig vlaggend wasgoed aan lange rekken geknepen; op de wind zeilende schepen in een opgeblazen badje een ebbenhouten schatje de zwarte haartjes vast in een kroeskrullen kwast schuin boven voor de woning benen met…

halsstarrig de blik op de horizon gericht reist de geheimenbewaarder langs bergen en door dalen zijn queeste duurt reeds jaren zijn mond en schoenen gapen zijn kleding vervalt tot draden door het lang en eenzaam gaan niet eenmaal ziet hij om zijn blik blijft naar de horizon zijn schatten en zijn leven kunnen geen terugblik velen drie…

in die koude heldere nacht van 5 op 6 december van dat jaar nam ik geheel onverwacht een mysterieus gebeuren waar: er klonk ver vanuit het duister een aanzwellend gedruis van gemurmel en gefluister, mijn hemeltje was dat wel pluis? het gedruis naderde nu ras viel in geluidsparten uiteen, door wat eerst nog druisen was kwamen stemmen en…

LENTE in blinde gelukzaligheid zingen op witte wolkjes ingewandsgefladder verliefd mijn lief mijn mooiste lief jou zo ZOMER laatste vlinder gevlogen baarmoeder vraagt paring om diepste vervulling die straks kan gebaard klein liefje mijn lief lief jullie zo bezingen van armen…

stroomsprong uit trotse bron tot woest geweld gezwollen waarin licht een kind bezwijkt in tegendraads verlangen stroomopwaarts naar de wel waar het alles ooit begon te zwak in benen en in armen wanneer de vloed te sterk blijkt het onmacht aanvaarden moet versopt verrimpeld beurs geslagen en bemind wentelt als hulploos wrakhout het…

in opmaat tot heldendom drijven op penneninkt vervloekende woorden tot papieren gif dat lekt onder oneerlijk blond spreekt gedwongen tong grootgeblazen woorden sproeiend gif dat spet een ereroffel weerklinkt geslagen op angst gestoelde woorden goed werkend gif sijpelt ver en verder…

mijn witste bruidsjurk trek ik aan zie ik hem te wenken staan in nood zijn komst verwacht mijn bruidegom mijn knekelman, ik kom met een zeisslag maait hij mij spontaan apocriefe vleugels aan witsierlijke bruid doodsgezellin leedvrij eeuwige leegte in…

het vrolijk dartelen doet de ademzwaarte van zijn jaren lonken naar de lichtheid van de jonge jeugd ziet de kleinen plaats betwisten op haar uitgedroogde schoot om het genoeglijk leunen tegen het verend boezemmos spartelend achter tandentralies onuitgesproken gedachten hij weet zijn rijkdom meer dan goud of diamant dat daar liefdevol…