159 resultaten.
Poppen zonder ogen
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 172 ze komen op
de poppen zonder ogen
het helle licht
een veeg op hun gezicht
wat vrouw is
toont zich in gedogen
miniem formaat
geen extra’s op de graat
in kleurenchaos
wankelt traag de
hooggehakte kleding
ons in rij voorbij
keren op rotonde
afwezig in hun verre blik
maar in passeren krijgt
er een heel menselijk de hik…
Met de rug naar de toekomst
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 148 Het mooiste, diepste
Verloren dat ik had,
Kind uit mijn eigen
Lichaam voortgekomen
Ten prooi gevallen
Aan zinloos verkeersgeweld
Geeft zwaarte aan mijn
Leven, ondraaglijk soms,
Laat mij voortdurend
Achterover hellen,
Het verleden dat
Mij zwaar naar achter
Trekt, met mijn gezicht
Naar haar toe, met mijn
Rug naar de toekomst…
IJsselmeer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 107 zilver na zilver
vindt het pad
hellen zeilen
liggen vast
op zonlicht
van de dag
vlak op vlak
water lucht
rusten op een
klein gerucht
een golf spoelt
aan de kust
vlag na vlag
zeilen aan de mast
bewegen stil
naar de einder
groot gestaag
één volmaakt.…
de vertrokkenen
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 4.436 vertrek uit huizen
in boos verdriet
hartezeer
ontparingen
men ziet ze vaak
bij pakken neer
gekeuteld nog
van muizen
lege kamers
vol met zakken
kale peertjes lichten
verloren waan
gedeeld bestaan
bruine dozen
kilo’s herinnering
verteren onuitgepakt
bij helle schrijn
van ochtendzon…
Pijnbomen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 186 Gouden warrige haarlokken
losjes als tamboerijnbellen
tikkende tijdloze klokken
tenen die naar voren hellen
draven langs zwarte grachten
in warme zakken tissueproppen
zijn frases zullen verzachten
benen die niet zullen stoppen
Twijfelachtig wil ze negeren
en ontbering voorkomen
haar tranen stromend dresseren
wuivend pampasgras, pijnbomen…
TIJDENS EEN FILE
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 330 in zo'n sliert
van aaneengeregen blik
valt het altijd tegen
met dat stapvoetse geronk
op de A9
naast mij hoor ik
highway to hell
uit een twingo dreunen
terwijl een dame
in een golf op
je t' aime moi non plus
ligt te kreunen
zelf ga ik
voor iets rustgevends
achter het stuur
met meditatie
uit de subwoofers
tijdens dit drukke uur…
Zonder schroom
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 176 kom schuilen
onder het bladerdak
loop met mij het schaduw pad
weg van het helle licht
dat genadeloos
je zorg en pijn beschijnt
een kleine pauze
op een omgevallen boom
samen praten zonder schroom
in delen vallen
lasten van je schouders
die doodmoe van het dragen zijn
met een gestrekte rug
weer terug in het licht
waar de zon schijnt…
ONTKIEMING
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 69 Met maar een beetje bestraling
van het schraal verwarmende
helle hemellichaam, je rakend
met licht in troostende sfeer,
komt er hoop op vooruitzicht,
op een gelukstemmende lente.…
HELL ON EARTH
snelsonnet
3.0 met 34 stemmen 2.423 De band zei: “Ja”, de burgemeester: “Nee”
en ijlings werd het rockconcert verboden
omdat een man zich daarbij wilde doden;
één zelfmoord maar, dat valt toch nogal mee ?
Als André Hazes daar nou stond te zingen
zou ál ’t publiek wel voor de sneltrein springen.…
Hell´s kitchen
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 335 Stel, je bent vergane glorie, een ingezakte taart
En je vindt jezelf nog heel wat waard
Hautain en arrogant doe je dan mee
Aan zo´n dom kookprogramma op tv
Een verkapt soort modellenquiz
Je moet dan kunnen koken
en ook nog eens slim zijn als toekomstige miss
Daar doen ook domme blondjes mee
Die koken smurrie, gruwelsoep
Ontdekken zelfs de spruitenpaté…
Licht gevoel van
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 77 Met maar een beetje straling
van ‘t schraal opwarmende
helle hemellichaam, je rakend
met licht in troostende sfeer,
komt er hoop op vooruitzicht,
op geluk ontkiemend in lente.…
De jaden poort - Krommenie - het begin
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 401 chinees restaurant
de baby van hand tot hand
met zoetzure saus
in het helle licht
bordkarton rood en goud
nodig naar het toilet
achter kookpotten
mao heeft het niet zo bedoeld
voor de lange mars
de brandweermannen
met een brandbrief in de bus
einde oefening
de houten stokjes
steunden de houtindustrie
en milieudefensie
de kromme…
Groen is geel van sterven
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 367 ik breek bloemen
die uit muren groeien
waar jij ooit gelopen hebt
zie het pad
weer warm bloeden
het helle rood wordt zwart
waar eens de gouden zon
mijn wanhoop overscheen
is nu de tijd met mij alleen
nog draagt een roos
het donkerrood haar
groen is geel van sterven
ze droogt tot dood
omdat geen hand haar krijgt
zij zal nooit…
Rustplaats
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.340 Een doodse stilte wordt verbroken
door de helle schreeuw van een vogel
verstopt in de oude treurwilg,
vlak voorbij de oude kapel.
Bloemen sieren deze trieste plek,
waar tijd lijkt stil te staan,
en treuren schijnbaar in stilte,
om het leven, waar kruisen aan herinneren.…
AAN C. TER LINDEN (03)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 133 De doden zijn veel dichterbij
Dan men zich voor kan stellen
Daar horen ook de sferen bij
Die wij niet kunnen spellen
Somtijds komen er krachten vrij
Die ongeloof doen hellen
De adem schuift dat niet opzij
Probeert iets te vertellen
Het bruist van leven na de dood
Dat durf ik te voorspellen
Zij die menen te weten
Achten de kans bijzonder…
De vrije wil
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 996 een ziel vermoord
thans wordt mijn mond
met pek gedicht
immers ook mijn handen
hebben een lijf doorboord
de satan heeft mij
in de greep
als handlanger
van de man
die ik ben
en allen zijn in mij
ook van hen
die ik niet ken
gedreven door
de drift van de zweep
openen zich als vanzelve,
tegelijkertijd,
de mij zo toegewenste
helle…
Scheve verdeling
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 310 dit huis is gaan hellen
met tijd als buigend gewricht
er brandt gebroken licht en ik
een kaarsloze luchter
hang hier bezwaard
met matglazen tranen
aan een zakkend plafond
geen venster lijkt het zicht te klaren
sinds geschoven gewicht
kamers ondersteboven dreef
los van ingeklonken grond
en wie slaat nu nieuwe palen
bevestigt het…
O kom met mij in de lentenacht
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.501 De heuvel glimt in de maneschijn, -
daar hellen ons hoofden te saam, zo zacht
en gans de natuur zal ons eigen zijn.…
De woordzoeker
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 300 als een rots in de woestijn
met een huid van leer
leest hij blad na blad
het jaaroverzicht
een plicht
vers na vers
snijdt hij gedreven
uit het stramme gewricht
duivelstoorn
kent geen eindigheid
wanneer het helle licht
zijn hielen likt
hij die tussen draken slaapt
zal nachtenlang waken
hemelvuren zullen spugen
op zijn blauw gezicht…
Polderland
poëzie
2.0 met 11 stemmen 3.948 Ik loop door ’t polderland
onder de helle regen;
oneindig is het land,
oneindig zijn de wegen,
die naar de kimmen gaan;
in lage hemelstreken
heerst tussen zwarte kreken
het mistig licht der maan.
o, dertigstroomenland,
het volk dat u bewoont
versombert in krakelen
die geld en God verdelen,
purper en doornenkroon.…
blikveld
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 111 ze spert haar ogen wijd
om meer te zien dan duizendvoudig
bloemen tellen
alle motten in het licht verkleuren niet
in enkel maar een mager uur
ze ziet de vlinders in hun dans naar
voren hellen,
elk bloemblad vangt er één
haar linkerbeen staat vast,
het rechter hinkt een rechte weg
en sleept de ander mee
een keer of twee nog, kijkt ze…
In duizend geuren
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 183 penselen zijn nog hard
haren stram en ongeordend
door de lange winterslaap
het doek lijkt grauw geworden
door het helle wit van sneeuw
uit reeds voorbije dagen
maar als het zacht pastel
de eerste krokus opent in het
prille groen dan ruik je leven
dansen kwasten weer
in het warme licht van zon
straalt linnen in een nieuw beginnen…
ambtenaren
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 594 ze klimmen ’s ochtends
torenhoog
veilig voor weer en wind en zon
achter stenen glas staal en beton
urenlang ruggen kromgebogen over
documenten papieren en dossiers
ze zinken ’s avonds
in stalen kooien
naar diepe gangen
van trieste treinen
de helle van het heden
ze heten jan en miet en piet
ze zijn van het prikken uitgeput
hebben uren…
LENTE
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.153 Aan strakke lucht een helle ster gaat lopen,
De heide legt een blad van purper open, .. .
De lente, lente...
Wanneer het lente worden zal?
Hoort gij de nacht? de schemering wordt klare
Uit de zee-diepte rijst een blijde mare...
De lente, lente...
Wanneer het lente worden zal?…
De transporteur aan het woord
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 264 It was a hell of a job,
die onmogelijke logistiek:
honderden wagons organiseren
een dienstregeling heel europa door
tonnen en tonnen stro verzamelen
overal waterreservoirs inbouwen
drijvers en veeartsen aannemen
en vergeet de medicijnen niet
verbandmiddelen voedsel voer
en halsoverkop moesten we
in het oosten humane destructie-
middelen…
Marleen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 799 What the hell!
Nooit meer die lieve lach,
nooit meer chillen in de avond
of een praatje overdag.
Die lieve meid ik altijd zag met een lach,
zo ineens weg zonder gedag.
Je mocht hier op aarde niet meer verder gaan
Maar mijn herinneringen aan jou blijven altijd bestaan.
Ik zal je missen
en nooit uit mijn gedachten wissen!…
De dubbelganger
netgedicht
4.0 met 32 stemmen 979 Iedereen heeft een dubbelganger wordt er gezegd
waar heeft God de jouwe in Jezus'naam neer gelegd
Gezocht in het Verre- en Midden Oosten
niets van jouw evenbeeld om mij te troosten
Europa van Noord tot Zuid, zelfs Afrika
lachte Hij mij uit en gaf zelfs een trap na
Nu zag ik duizenden Claudia's in Israël
this must be heaven or this must be hell…
de kleuren van gras
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 106 op deze heldere ochtend
strooit de vroege ochtendzon
haar roze stralen
over de eindeloze vlakte
het gras kleurt in verzadigd grijs
en later
het gele licht als groet
van de zonnegod
zet het prairiegras de toon
en hult zich in felgroen gewaad
de zon kruipt naar het middaguur
en waaiert haar helle licht
over het wuivende gras
een vleugje…
Morgen-gebed
poëzie
2.0 met 13 stemmen 544 O helle morgensterre
Gods eeuwig zoon
Schiet op ons hert van verre
Uw stralen schoon.
Vermeer tot uwe love
Het kranke licht
Van onze klein gelove
En toeverzicht.
Maak wakker al ons leden
En traag gemoed
Om vlijtig in te treden
Uw paden goed.…
Over schat
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 582 Ik weet dat ik niet
meer aan de verwachting die
jij van mij hebt voldoe
maar telkens verder springen
dan ik kan of steeds maar weer
dezelfde hoogte halen
maakt me moe
ik struikel over lijnen
die te strak gespannen staan
en voel de latten die jij legde
zijwaarts hellen
de vensterloze wanden
van het hokje waar
ik volgens jou in pas…