Alle inzendingen over Hoekse en Kabeljauws

De zanger op de hoek zingt zijn lied, over leiders die niet willen leren. De mensen, ze luisteren liever niet, ik zie ze hem doof en blind passeren.…

De vrouw achter het snackloket staat te bakken, staat te zijn. Is dit haar keus? Ze kent geen Sartre,wel haar klanten als haar broekzak. Niks geen nieten, dit zijn frieten! En met een ferme zwaai vliegt al het zijnde door de lucht. Ze is een dichteres van elke zak patat. Ik zie haar denken: 'Vent, ga eens existeren!' ------------…

zij gleed door de vluchtige spleet die haar met hoeks zonlicht eerbiedig omfloerste naderde in voorzichtig ontsluiten dat drempelloos doorgang gaf van binnen naar buiten zij behingen haar met stukjes zeldzame aarde die nog iets van het fossiele tijdperk in herinnering naar boven haalden…

Geluk zit in een klein hoekje Maar is er iemand die weet Welke?…

wij glijden af flauw tegenspartelend naar de slangenkuil waarin het vuil van ons bestaan door tijd en rot ooit zal vergaan de dode hoek van het paradijs waar grijs de kleuren heeft verdrongen harmonie en vorm tot karikaturen zijn verwrongen nog is er een weg terug met de rug tegen de muur omdat ons laatste uur geslagen is wij…

In haar erker staan de wijzen op het oosten, een stukje verder lopen schapen met een herder, aan de zuidkant zie je Maria en Jozef gaan, de stal met os en ezel wachten op het westen, de voerbak staat nog op de kop, het vilten kindje onderop. Bij het kaarslicht van de kerstnacht haalt ze wijzen uit het oosten, schapen met hun herder…

Één streek neer met zijn lief erbij in de Hoek at uit de pan en vree niemand die er een tel onder lee Ze voelden zich een roek zo vrij Toen kwam een ambtenaar voorbij die zomaar met een kijker op schoot sprak ‘eruit jij invasieve exoot scoort snel dat hoort er hier niet bij’ Huiskraaien uit Egypte mee gevaren deden dat - hier tussen ons…

Rebrof platen Hoe hij meezong in duet De zondagmiddagen in Crooswijk Als oma koffie heeft gezet Met zijn allen op visite En de rest die daar toen was Gezellig samen koffieleuten Terwijl opa boeken las Of ongegeneerd daar zat te pitten Al kwam de koning op bezoek Het kon hem niets verrotten Zo was mijn opa, opa Hoek…

zwijgende soldaten die in verstijfde houding handen niet ineen kunnen slaan ben dan een pion te midden van roerloze maten het doet armen en benen verstrammen aderen verstoppen en ooit hoor ik ver weg diep in de grond nog een hart kloppen naar de ochtendstond op zoek * ik ben het zelf verdwaald in een ronde hoek…

Mijn oma Hoek uit de Rubroek Ik zie haar in haar stoel nog zitten Commandeert de ganse dag met luide stem Haar taalgebruik mag wel wat minder Daarop zit niet echt een rem Ze wil nog weleens wat verwensen Loerend naar mensen door het raam Gehuld in toffels en pantykousjes Kent zij iedereen van naam Die halve gek, die pleurislijer, Die viezerik…

“Rechtdoor gaat voor” had hij op school geleerd De vuilniswagen naast hem zou wel wachten Hij was niet afgeleid of in gedachten Die middag deed er niemand iets verkeerd Het 'popalarm' komt hopelijk niet te laat; Mijn zoon fietst sinds een week alleen op straat…

je bekeek het leven uit de dode hoek maakte brokken als je afsloeg van het rechte pad vergat altijd richting aan te geven als je koos voor nieuw we hebben je nu weggebracht naar waar je wilde leven begraven in de dodenhoek…

waar draden herfst spannen dood en vergankelijkheid loert uit steelse hoeken schijnt een lage zon kleur in de druppels op het web in een verlate oogst die ik altijd heb gespannen tussen dromen en verlangen wandel ik langs je gezicht in weer een laatst aanraken de ogen nog gericht in zwart en grijs de blik op wit van winter maar…

waar de weg steevast kwijt is en de einder overal eender een naamloze leegte in de vouw van de kaart waar platte aarde zich krult tot verre niemandsbomen zodat stilte verzwijgt in de richting van voorbij probeer te keren…

door het open raam waait de wind en wikkelt mij woordeloos in een moment van vrijheid waarin ik me vrijwillig gevangen geef, losgeschud van de tijd in een moment dat nooit ophoudt te bestaan, waai ik mee, ben ik altijd hier deze wind waait altijd, altijd uit de juiste hoek…

speel je stormpje windekind jaag je vormen in de wolken met regenbogen die geen ander vindt dwarrel letters in vergeten hoeken vertel de wereld het verhaal hoe het gaat met allemaal kon je woorden lezen in destructie zag taal in een volledige obstructie want de natuur ging aan de haal mijn windekind ik wacht de nacht waarin…

Mensen die je kent, mensen die je best had kunnen kennen. Een mevrouw die op een schoolplein stond om haar kinderen weg te brengen, op te halen, net als jij daar wachtte, soms met iemand sprak maar meestal in gedachten - een gezicht dat je als je het ergens anders tegenkwam in verwarring bracht. Zoals je winkeliers alleen maar in hun winkel…

gasten Ja zelfs die hij in d' ogen ziet Al zingt Jan Klaasen - 't doet me pijn Zo'n meelijwekkend herbergier - Wel honderdmaal zo'n waardloos lied Nooit doet hij water bij de wijn Geen kostganger die hij vertrouwt Een hoekse waard vertrouwt men niet Beklagenswaardig man is 't niet?…

Om de hoek waar het was de plekken waar het gebeurde, cafés met namen als Vaarschuit en Pinkster. En op de andere hoek weerklinkt nog altijd de galop van het paard, zijn box in een steeg, oude stad.…

, mijn hart aangeraakt, bonzend in mijn keel, drie keer haal ik diep adem, dan pas wandel ik langs het verkeer weg van de kersenbomen naar de winkel op de hoek om de hoek…

Dat stel op de hoek van mijn straat Dat waren een stelletje blagen Zij voedden geregeld mijn haat Wanneer zij mij uit kwamen dagen De straat met dat stel op de hoek Ik liet mij er dikwijls verjagen Vol angst voor een pak op mijn broek Die ettertjes stonden er dagen De hoek van mijn straat met dat stel Het beeld vangt nu aan te vervagen…

Mijn pa in de kroeg om de hoek Innemend op vele manieren Verzint wel bij ieder bezoek Een list om de teugels te vieren De hoek van mijn pa in de kroeg Je hoort er gekraak van plankieren Drie dames zijn amper genoeg Om daar zijn verjaardag te vieren De kroeg om de hoek van mijn pa De plek om eens goed te versieren Met steevast het hiep…

Hij zegt: ik woon om de hoek Zij zegt: ga zo het hoekje om Hij zegt: niet letterlijk mag ik hopen Zij zegt: zullen we dan maar rechtdoor lopen Zodat we geen misverstanden oplopen? Want al woon je " om de hoek" Ik hoef je niet kwijt en wil niet naar je op zoek!…

van een vierkant gedicht de hoeken afgerond je zou je maar bezeren…

van een vierkant gedicht de hoeken afgerond je zou je maar bezeren...…

Een gedicht: de punt van de staart van een kat die -- al de hoek om is.…

Nee, ik wil niet in den hoek! Néé, ik ga niet in den hoek! ‘k Wil een koek met chocolade en geen melkje van de koe, maar zo’n blikje als bij oma en dan in de zetel springen, liedjes van K3 meezingen Stoute mama, stoute papa!…

Bij Hoek van Holland werd opportuun het strand uitgebreid met een laguun'. De zee doet de rest en 't lukt opperbest. De Hoekenees voelt zich storm-immuun.…

op het orgel klinkt een étude die ik eerder hoorde minder ver, intiemer op een oude piano in de hoek van de kamer ook die werd gerestaureerd met behoud van het kostbare ik draai mijn pianokruk hoger streel Bach op het ivoor en voel je dichterbij in de hoek van de kamer…

Waar jij net Om de hoek Verdwenen bent, Probeer ik Vergeefs aan Te klampen in Wat wij samen Leven hebben genoemd Samen leven, Samen verder, Hebben genoemd En elke hoek die We nog tegenkomen Ons verder uit Elkaar drijft…