Alle inzendingen over Huize Nooit Gedacht OR Blauw gemarmerde maa

Huize Nooit Gedacht komt onverwachts terug in al zijn geur, zilveren palmen, bezaaide sterrenhemel fonkelend op nachtblauw fluweel vergezeld door een goud met blauw gemarmerde maan Een onverwachte zoete kus een klaterende verwachtingsvolle flirtende lach de Indische oceaan kabbelend in de achtertuin onzichtbare sonore melodieen een vederlichte…

Ik laat m'n ogen dwalen over je lichaam als je naast me ligt Ik streel je met m'n handen zie de glimlach op je gezicht Ik geniet als je me aanraakt je vingers verzachten mijn pijn Ik wou dat je nooit meer weg ging en voor altijd bij me zou zijn Ik weet dat dat een droom is die nooit echt uitkomen zal Ik kan het toch niet helpen dat ik…

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

waar vindt men nog zo'n man van formaat die ons gaarne de spiegel voorhoudt zeker, we zijn met zielenknijpers aan de praat en is ons bestaan is vaak op soap-series gebouwd dat alles kan nooit zulk een drama onthullen waarmee Shakespeare de zalen deed vullen to be or not be, that is the question…

natuurlijk groende je het blauw in ruimte en het zicht de aarde in een flits jou deerde nooit de kou jij kon bloeien altijd groeien in de liefde die je wist en nee jij hebt je nooit vergist het was vertrouwen waar jij huizen mee hebt kunnen bouwen zon en maan zijn mijn getuigen zij kennen ons in dag en nacht ook…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Wit gemarmerd in't azuren blauw, klinkt afgezaagd ook veel te lauw. Een gedicht moet zitten vol gevoel, in transparante eenvoud, dat is nu net wat ik bedoel.…

Gemarmerd gelaat, groeven van wijsheid Mistige ogen Indrukwekkend als de eindeloze tijd Streel ik grijs, zilveren kroon Voel mij een prins, niet enkel een zoon.…

hij, van zijn hoog terras, volgde de lange strepen, het vluchtig zog van nooit geziene nooit gedroomde schepen door het gemarmerd zilver van de zee.…

Het standbeeld stond gemarmerd leeg met stalen trekken genageld aan de grond voorzien van sokkel geheel gekleurd door grauwe vlekken te kijken met een blik van wazig steen niet naar mij maar door me heen…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw*, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen.…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

nooit heeft bestaan het is kalm vandaag je huid is zacht…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

De huizen stonden oud en stil....van verre kwam dof gedreun: het ruchten van de stad, dan was het, of de huizen nóg groter stilte hield omvat.... Luid kwam, met hard gebel, een tram voorbij gereden.... Toen wisten d' oude huizen niet wat zij daar deden....…

O vrouw van mijn dromen, zo wondermooi gemarmerd Geef me de zachte huid van je vingers, de dans van je magische leden. Zwerf eeuwig met mij door droefheidsloze landen onder een gulden zon…

Uit het groen uit het blauw bouw ik het huis in het zwart voor mijn nacht zo is elke stad bevolkt bebouwd waar de huizen eens bewoond dichtgaan waar de mensen eens geleefd doodgaan.…

Zijn we meer dan een gedachte een ademdamp in de koelte van de nacht een passeren zonder te zien wonen we in illusies in onverwachte huizen ongrijpbare dimensies zijn we gekleed in vormen van ver weg?…

Voorvoel mij Voorvoel mij, zei ze verstild, stil dan zegt ze, in ongeduld Bedoel je, zeg ik, dat ik voorvoelen kan? Ik raak aan haar buik Nee, zegt ze Voorvoel mij dan Waterzacht, dat is het vast Verwachtings(over-)vol, gretig is ze Het tintelt me Het tintelt me, vraag ik Zwijgend staart ze, doordringt ze me, verdrinkt ze…

We zaten op een bankje aan het water: Jij, ik en die bolle. Met wie je nu naar bed ging. We hadden elkaar niet bijster veel te melden, (verschillende ideeën, andere helden) En alleen wat wiskunde betrof, Zaten we echt op een lijn. We zaten op een bankje aan het water: De zon zweeg, het werd vroeg later, En ik dacht: Een paar zeemeerminnen…

ooit zo bewogen zij danst zij zweeft zij spreekt in rijm Haar onberoerdheid, als een kind, soms haast niet zichtbaar, toch zo stralend zorgt dat je haar steeds wedervindt Als ze niet vlucht zal ik haar halen van takken dwarrelende sneeuw ze leeft; vandaag, een jaar, een eeuw onsterfelijk verdwalen zij is zo dat ik denk dit kan nooit…

Nooit gedacht dat lange verlangen stukgemaakt Een oneerlijke strijd vecht zich uit tussen jong en oud Wanneer dan de zwaarden woorden zijn, is alles weg en blijft sneeuwwitte as over Koppigheid versus vrijheid…

Nooit om gevraagd of durven dromen, jij die zomaar mijn leven kwam binnen lopen. Ik kende alleen maar pijn en eenzaamheid. Maar dat alles lijkt nu misschien verleden tijd. Nooit gedacht of durven dromen. Om iemand zoals jij tegen te komen. Nooit gedacht of zelfs maar verwacht. Je hebt alles waar ik jaren op heb gewacht.…

Nooit gedacht dat dit bestond, en dat liefde zo verloopt. Nooit gedacht dat ik je vond, nooit gedacht maar wel gehoopt..…

Nooit gedacht, Nooit durven hopen, Dat jij bij mij zou horen, Dat jij naast mij zou lopen. Dat eenzame dagen Zouden verdwijnen, Dat ook voor mij De zon weer zou schijnen. Wat heb ik gedaan? Dat ik dit verdien, Heb ik lang genoeg verdriet gehad, Is het dat misschien?…

Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik een ander zou willen zijn. Nooit gedacht dat ik zou wensen, dat ik andere gedachten had. Nooit dat mijn herinneringen, mij zo zouden irriteren. Nooit gedacht dat ik zou willen, dat ik iemand anders was.…

Boterbloem op de polderdijk Hoe geel ben je in gedachten als ik rollende naar beneden duizelig van groen en blauw jouw geel zag en het plukken wou?…

Ik dwaal in gedachten tot diep in de nacht Langs huizen en wegen van verlangens Langs ramen die zwijgen, deuren op slot Ik kijk heel even, inderdaad Op een tafel in een kamer Liggen kranten volgeschreven Met de angst en de haat: Onbekendheid van culturen Ik dwaal in gedachten tot in de vroege uren Langs huizen en wegen van verlangens in…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…