Alle inzendingen over Husky OR trekt OR strepen

Op de grens van wind en water Bewegende wimpels, streep in de lucht Klotsend het kluiswater en aan de einder Wieken de tweetakt vleugels voort Op de grens van warmte en regen Wenkt de wal vol ongeduld Aan groen uitgeslagen touwen Trekt de patrijspoort en de mast Twee identieke zwart-gele fietsers Snijden geruisloos de polder in Een poes…

trekt in het strakke blauw weet dat 't landschap haar graag zag op mijn kniekes naast die blommen uitzicht op d’n dijk, met veel geruis zwaai ik naar de kalende populieren mij ma nog na, sla stil een kruis…

jouw mooie Griekse neus en je gesloten ogen je grijze haar dat zachtjes in de wind honden huilen en blaffen naar elkaar van de ene berg naar de andere sterft geluid langsaam weg en hoog in de lucht trekt een straaljager een streep door de hemel tot ver over de Aegeïsche zee weet jij wat de helm kost van zo ‘n piloot, zeg jij vijf…

er is een strook, het zet zijn haakse streep erbij. ‘s ochtends, mocht de huid nog huid herkennen en de zon zijn stralen nog door plooien strooien: het trekt het slipje uit, het zucht en het bekent.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

ik schilder en trek strepen geen benul, geen gedacht sluit mijn ogen zonder weten en zie een gezicht dat naar mij lacht. ik schilder en strijk strepen met een gezicht in mijn gedachten laat ik mij volledig meeslepen reikhalzend verlangen, eerder... smachten.…

Niet meer dan wat wol aan mijn voeten, hetzij wat katoen als de winter haar vacht weer intrekt en ik een insteek heb aan de wereld waarom trekt de lucht zich samen in 't blauw met zwijgzame strepen het gesprokene is nog niet koud als de donderwolken zich verweiden Aan elke druppel hangt een wit woord dat ik in onvruchtbare grond gezaaid…

rust trekt witte strepen in het blauw de horizon verdrinkt verrimpelend in de verte roerloos liggen passagiers warme golven strelen loom en sloom een spiegelgladde zee stilte spreekt zich uit in blikken naar elkaar de lading groeit.…

De avond hangt in gele strepen boven de slapende huizenrij. Is de dag er zo tussenuit geknepen dat de avond nu hangt te dwepen in een kleedje van gele strepen boven de huizenrij ? Tenzij, tenzij de angst haar heeft aangegrepen bij 't zinken van al haar schepen in die zee van gele strepen boven de huizenrij ...…

veel moed streep daarom haar naam niet door noem haar naam en laat me weten dat ook jij niet zult vergeten zo alleen kan ik verder gaan…

Ik heb een streep gezet In mijn bestaan op aarde Nooit, nee nooit, Ga ik er meer over heen Dat heb ik vast besloten, En als ik wakker word Ligt de streep bijna al Onzichtbaar achter me Zonder het in de gaten te hebben Wandelde ik er doodgemoedereerd Toch weer over heen…

Streep zijn naam niet door al is hij bij ons weggegaan Streep zijn naam niet door alsof hij nooit heeft bestaan Het liefste wat ik heb bezeten het voorbeeld van mijn bestaan Vraag me niet om dat te vergeten en gewoon weer door te gaan Want ik wil wel verder leven maar weet niet hoe dat moet Ik hoor bij hen die achter bleven en overleven…

We maken er geen punt van We zetten er een streep door Je moet er maar 'op' komen Bewijzen kun je het toch niet Alleen nog maar van dromen We laten het voor wat het is Doen net of onze neus bloedt Gelazer noch gedonder Vergeten wat gezegd is Een dikke streep eronder…

voor Gerrit Kouwenaar zoveel grijzer dan het wit is een streep ontdekken op een spierwitte muur was het moedwil of een ongeluk wellicht voor de dichter blijft het gissen en er is niemand die de waarheid kent de streep bleef grijzer dan al het wit en vooralsnog de oorzaak onbekend Lejo…

Getrokken strepen Bevestigen het einde Geplette zebra…

Indigo Een uniform met veel macht hij verdient zijn strepen PANG…

Condens als wolken vermagerende strepen lijnen in de lucht…

Terug trekt de tijd terug trekt het tij terug trekt jouw liefde voor mij je stormvloed is allang gekeerd met al haar strijd tot eb ben je verteerd en kabbelt voort in eenzaamheid terug trekt de tijd terug trekt het tij terug tergend aflopend voor ons allebei…

Streep de dagen door, de maanden, de betekenisloze nummers van dag en week, Vergeet elke datum die niet méér is dan een Nietszeggend getal in het brandpunt van de tijd - Streep de dagen door, verbrand elke datum en Laat in deze seconde alles los dat samenbalt In het brandende heelal van de tijd.…

geboorte kindertijd moedertaal jeugdjaren vaderland wezenlijk verblekend na zes decennia gevestigd in dit mooie land genaturaliseerd andere cultuur langzaam onmerkbaar geïntegreerd nu trekt bij ouderdom zo af en toe als een magneet de geboorteplek niet te laat nog voor het heengaan soms te denken in mijn moedertaal…

op zuchtjes wind Sluipende schaduwen in het licht Van de maan hangend Midden in de hemel Als een eenzame hoeder Over de sterren En wij zijn hier Delen de bewondering Voor de overweldigende schoonheid Van dit enorm groot, leeg stuk natuur Ver weg van de bewoonde wereld Delen de liefde, hier Ergens op een kaarsrechte highway Als een streep…

Een streep, een grens. Dat dit nooit meer verder gaat.…

(ook de poëzie) je herhaalt hardop wat in je hoofd zit je schrijft het op en schuift met woorden je schrapt en streept en schrijft opnieuw tot het hangen blijft je leest weerom en als je er warm van wordt dan is het goed tenminste vooralsnog…

omdat jij dikwijls op je rechterzij slaapt streel ik jouw linker borst meer dan je rechter hoewel dit zeer tegen mijn gevoel in gaat daar ik liever geen stiefkinderen maak…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

vader kocht ooit een verzameld werk een bundel gedichten van degelijk merk bij wat hij mooi vond zette hij strepen een enkele keer een uitroepteken bij tijd en wijle herlees ik die zeer summiere biografie in een code van strepen en stippen steeg het water hem naar de lippen…

Ik streep de dagen op de kalender door alsof ik wacht op iemand of iets was het maar zo ik wacht op Godot.…

en weer jagen straaljagers hun stille witte strepen door mijn blauw…

De streepjescodes zijn niet te vermijden, Die worden echt op alles aangebracht. Na onderzoek blijkt -wie had dat gedacht- : Die streepjescodes zijn van alle tijden. De tijgermug zit op datzelfde spoor, Die ligt ons eeuwenlang al streepjes voor.…

Altijd aan deze Kant geleefd In volstrekte eenzaamheid Gewoond in mijn Cel van drie bij vier Ben er ook wel Aan gehecht geraakt Opgesloten te zijn Binnen de kaders Van mijn leven En toch trekt De overkant Hoewel donker En ongewis Wil ik ontdekken Wat ik in dit leven mis…