Netgedichten

netgedicht (nr. 12.942):

het onderdekse broeit

rust trekt
witte strepen
in het blauw
de horizon verdrinkt
verrimpelend in de verte
roerloos liggen passagiers
warme golven
strelen loom en sloom
een spiegelgladde zee

stilte spreekt zich uit
in blikken naar elkaar
de lading groeit.
emoties trekken
spanning aan
het onderdekse broeit
een felle flits nog
traag de donderslag
bij heldere hemel

muiterij breekt los
matrozen pakken macht
gezag verdwijnt
met stuur en kapitein
de scheepsrol is nu omgekeerd
zeilen bollen vaart zet aan
de nieuwe richting
zal het scheepje
voor de wind doen gaan