Alle inzendingen over ID reizen OR Goed Idee reizen

Ik steel nog heel even de tijd, want mijn laatste dromen reizen mijn dag voorbij.…

Te wachten op de trein, uiterst moeizaam over de grijze brug, een gele bloem springt open, helder in een draai, en valt niet om. De bloei is een begin, de trein loopt prachtig binnen, is een engel, strijkt langs de perrons. Om niet te verdwalen stappen we in, jij, bedachtzaam, tilt je koffers, probeert opnieuw een brede lach. En staart…

Twijfel langs de hemel, een zweem van vreugdevuur, gestookt op de weidegronden in de verte. Moeizaam hangt de nevel en ademt traag een kleur. De nacht ligt in de welving van een lichtblauw rookgordijn, Er klimt of hangt een maan in stilte, er smeult. O schoonheid van het land rondom het dorp dat heet Bikafalva.…

De binnenplaats weer leeg vrienden en helpers uit de straat waar het zo-even nog hangt, het zo-even van toen een rokend monster zijn tanden zette in een uitgekomen droom toen tekenen van bloed en zweet het plaveisel kleurden toen de zigeunerkinderen met het blauwe wierook gewijden werden (snoep gekregen) toen de jassen voor het…

De reiziger staat stil Zijn blik overwelft de gehate vlakte Hij wikt de taal van zijn geheugen Het lied des vaderlands De reiziger leeft in gemeenschap Met auto, bus en trein Groet de nederige passanten En de bloemen aan het venster De reiziger is een held gelijk Loopt gezwind over het water Peilt de weemoed van de vissen En de achterdocht…

Het is voor ons van belang dat alles vervalt tot stof terwijl ik bij de wadi´s zong in fata morgana´s voor jou bestond, geen droom of vreugde zeker geen geluk of zaligheid Ik beitel herinnering in jou uit opdat je mij zult gedenken regels die galmend versterven en tevens ogen, die angstig sluiten om dat kransje ijzer van roestvrij staal…

ik zag hem plots tussen de ruïnes van een grieks theater - adembenemend beeld met reisgids in de hand alsof een god (even op uitstap in het land) verdiept in de gezangen van een rei over zichzelf een eigentijdse versie vond één decorwissel en dramascène later verbrak hij de extase en liep me prompt in een alledaagse boog voorbij…

elke dag opnieuw eindig sluit ik met wimpers verban het licht in dat ene moment waar ik wakker ruil voor slaap die vergeet een rust, een reis een begin met complete amnesie…

Verhalen vallen als dichte sneeuw uit de lucht ze bedekken wat is geweest dan waait de lucht bleek door de wolken uiteen gescheurd tegen de stroom naar diepe wateren in peilloze diepten de verbinding verbroken in het woud van mijn gedachten aan de rand van de bron staat de tovenaar van het water ik spin een web van zon…

Ik wil best wel mee naar de overkant voor de rust die wordt beloofd , en het licht , ja, vooral dat licht het heeft me altijd erg aangetrokken, en zeker nu, mijn winter duurt al zo lang. Eén kleine bedenking toch, als ik het zo terloops vragen mag, zonder veeleisend te willen overkomen, dat wil ik vermijden, maar hoe zit het met…

de zomer zindert boven onze rails kapotte airco's lijken iets reëels verhit protest wordt uiterst koel gesmoord hoe stoomt de nederlandse sneltrein voort en weer rangeert het weer wat actueels een najaarsstorm blaast blaadjes op de rails de routeplanner raakt compleet verstoord toch scheurt de nederlandse sneltrein voort als koning winter…

onderweg ik dacht: ik ben er en: ik wil er blijven ik dacht: ik kan blijven binnen deze ommuurde tuin verborgen voor tergende demonen die me verjoegen naar godverlaten oorden stil luisterend rustig ademend onder het bladerdak onrust vond moeiteloos zijn weg en ik dacht: ik kan hier niet meer zijn ik was opnieuw onderweg…

Het is vaak een tijdloos ‘wanneer’ als mijn hoofd begint te knikken tot hij langzaam op mijn borst rolt en daar blijft hangen. Dan wimpert het licht aan en uit, wil afscheid nemen. Toch is er soms een onverzettelijkheid die van voeten bergen maakt en van wil slappe thee. Dan zwerf ik op de bank tot de sterren uit wandelen gaan de…

Ik laat mijn gedachten vrij, ze buitelen door wolkenvelden en spelen met de wind. Op het koude schip bedek ik mijn hart met as om de gloed ervan te bewaren: licht sijpelt door opengesperde patrijspoorten naar de diepte van de oceaan. De scheepsbel luidt. De horizon kleurt rood. Ik wacht.…

Als ik de zon zie zakken ver weg in de zee dan dwalen mijn gedachten die zweven met haar mee. Naar mooie warme landen met palmen en een strand daar ergens aan het water daar aan de overkant. Maar ach het zijn maar dromen een verlangen van mijn geest zelf ben ik nooit verder dan Camperduin geweest.…

De westenwind roffelt donker en koud op de rotsen kreunt een olijfboom. Raven strijken langs de wolken in het ravijn dreunt de bas van de nacht. De regen, de regen, stijl valt de regen, dooft het sissende licht. De regen, de regen, stil valt de regen, de maan een verwrongen gezicht.…

Ik slenter door een lila heidehemel. Ik ben een heilige, ik strooi baldadig met zonlicht en regen. Gazellen springen door de hoepel op mijn hoofd, flamingo’s vliegen in en uit mijn mond. Ik slenter door een lila heidehemel.…

ik hoor het jammerende knarsen en als de trein verdwijnt blijf ik achter met mijn handen op de rug de wind schuurt langs mijn huid het is donker dag, het ga je goed…

Kijkend vanuit het beslagen raam Beelden flitsen door je hoofd Landschap en dorp passeren snel De kou achter een glazen kloof Een reis door de tijd van west naar oost Een klop de deur Een broodje, zoals beloofd…

we voeren van het grote eiland naar het kleine in het begrensde landschap van de boot toe, lach nou, zei ze vanachter de camera sieraden bungelden onstuitbaar mee zijn verre glimlach wrong zich stroperig naar buiten hij keek door het raam opdoemende rotsen weerkaatsten zijn blik hij deed de ogen dicht…

anoniem op weg naar een eigen bestemming in de late bus is er ineens een vrolijk ontmoeten dat hartelijk doet groeten bij de deur de montere chauffeur die zijn klanten welkom heet ontspanning weet te brengen voorkomt dat stress en angsten mengen tot een barse rit hij slingert met een lach woorden in de gang feestelijk van hier naar…

Ik wil reizen met een hoofd vol woorden naar het land der dichters om mijn gedachten te kunnen verwoorden. Reis over de bergen die bedekt zijn met sneeuw zie de bossen die met zonlicht zijn omgeven wolken voeren me mee.…

hoe ver gaat nog de reis als hier de zoute zeelucht net als overal de vissersboot doet dansen mijn nacht zich op vergeten dromen drijven laat hoe dichtbij is het licht dat lijkt van ver te komen over het plein daar waar de vrome menigte de dag ervoor en nu mijn schaduw nog de zegen krijgt hoe vrij lijkt hier het ademen het leven in…

Sfinx Je mag de sfinx niet aaien. Sluimerende lobbes. Plooien van plataan. Geen baas die zegt: “Kom, we gaan!” (Sfinx van Wang Keping, 1999, tentoongesteld in het ‘musée Zadkine’, mei 2010)…

ik fiets tegen een boom op en vervolg mijn weg omzeil de wolken met benen in de lucht berijd de hemel langs de sterren tot aan de poort die voor mij gesloten blijft steevast fiets ik mijn weg naar benee met wind in de rug hervat ik mijn tocht op het asfalt totdat ik daar ben *…

zondagmorgen de zon staat laag ik hoor het knorren van mijn maag iemand ronken die niet uitgerust de dag intrekt de stilte blust links van mij een dorp een wei een tent een fiets dan even niets de zon een plaag een knul een blaag boert cola bubbels hoog en laag de trein passeert een klein station erboven drijft een luchtballon…

de nachtvorst hangt wazig wit over de weiden het vee staat nog op stal het oogt er kil wat ganzen duiden er de ruimte de lage winterochtendzon flikkert bomenschaduw op mijn bril Noord Hollands uitzicht staat niet op mijn kaartje als bonus toegevoegd roert het me stil de conducteur meldt dat de trein rijdt tot Den Helder hij…

Maar moeten we met de hond in de pot, niet reizen met ei schrijven? Want die zorgen tenslotte voor die absurde regeltjes. En wij maar beknibbelen!…

het passen en meten van kleren en voedsel vereist veel denkwerk die extra warme trui drie ontbijtkoeken een windvaste paraplu reizen gaat altijd anders de helft is niet nodig laat die maar thuis begin daarom nooit een week van te voren neem wel je paspoort mee…

Je ging zitten en vertelde over reizen naar de andere kant van de aarde: Hoe 's ochtends de zon onderging en het licht niet te vangen was. Geen spoor van euforie op je gezicht. Ik zei: Ik moet verder.…