Alle inzendingen over Ik hoorde mijn kind

Ik weet niet wat er met me is, niemand weet wat er aan de hand is. Ze maken zich al zorgen om m’n keiharde gevecht, maar ondertussen gebeurt er zoveel meer. Ik kan het niet meer aan, ik wil niet zonder hen zijn. Ik wil alles kunnen uitleggen, dan kunnen ze misschien beter van begrip zijn. Als een dood vogeltje lig ik hier, niet wetend wat…

Na lange tijd langzaam het licht zag klimmen, vogels hoorde zingen weer de glimlach zag van een kind. Toen voelde ik heel diep in mij ik heb jou niet voorgoed verloren mijn hart zal je altijd toebehoren.…

wordt een beetje zwaar om te dragen Nu zal je wel willen dat je het kind al had En dan is daar de langverwachte geboorte Die alles overheersende pijn Je wist dat dit erbij hoorde Probeerde ook heel flink te zijn Maar dan ligt je kind in je armen Ik lach en huil tegelijk Kon zelfs die pijn verwarmen Als ik vol met liefde naar mijn kindje…

Ik voelde me wat kil Soms zelfs wat koud Maar toen werd ik opgewarmd Door het Parool Krantenbericht De haghtag#nietalleen 2021 Een klinkend begin te maken Alle kerkklokken van Nederland luiden Het nieuwjaar van 2021 in Voor velen een kouwe douche Voor mij ’n warm gevoel: Gelukkig Nieuwjaar…

Met kleine dingen waren we toen blij Voelden ons iedere dag bemind Ik wou dat ik nog éénmaal kind kon zijn Leven zonder zorgen, verdriet of hartenpijn In een wereld van vrede, zonder zorgen Niet meer denken “wat komt er morgen”…

Je hoorde bij mijn gezin. Was bijna een eigen kind. Nu ben je me ontnomen. Het wil er bij mij niet in. Thuis mis je zoveel aandacht. Je wordt constant versleept. Wie is er nu na schooltijd. Bij wie slaap je vannacht. Weet dat ik je ontzettend mis. Maar de keuze is aan haar. Ik zal eeuwig van je houden.…

och, je stond braaf naar me te luisteren Ik dacht dat je al weg was, je hoorde me vast alles heel zachtjes fluisteren Ga maar buiten spelen mijn kind…

Soms maak ik de balans op van mijn geleefde leven alsof het morgen, overmorgen voorbij kan, mag, zal zijn Dan moet ik concluderen dat ik altijd B keus was zowel in het gezin, het werk, als model, de muziek, theater, politiek en in de vele liefdes Zelfs als gevraagde zaaddonor niet de A maar de B-keuze Maar ik troost mij met de…

Daar ligt dat jochie, aangespoeld, Dood en eenzaam. Dat was toch niet zo bedoeld Toen zijn moeder hem in zijn armen nam en hij als baby op de wereld kwam?…

toen zij met kinderogen de grote wereld mat het grasveld een oneindige vlakte was en de overkant van de straat een ander land was moeders lijf de onneembare vesting torende boven alles uit en het kind wist dat papa rijk was als het munten hoorde rinkelen in de zakken van zijn bruine overjas toen moeder in een zwarte zware kist…

stormen imiteer ik of het brullen van een woeste rivier als er een bruine beer komt laat ik hem in bomen klimmen om de honing van de bijen te stelen ik zoem vervolgens een leger boze bijen die hem steken op zijn neus en knieën tot brommend de beer huilt van pijn dan vertelt wanhopig hun moeder mij dat met al die spanning en het lawaai de kinderen…

Hoorde ik dat jij ernstig ziek bent Hoorde ik dat het allemaal waardeloos gaat Ging door de gladheid mijn kind op d’r gezicht En barst ik van de kou Vandaag had ik niet eerder wakker moeten worden Dan tijdens de avondspits of zo Om vervolgens mezelf weer te verstoppen in mijn dekbed En morgen met frisse moed der wanhoop Weer op te staan.…

Ik zat er om te leren, maar was heel snel afgeleid keek te graag naar buiten waar ik de vogels hoorde fluiten. Er was een tijd dat mijn plaatsje leeg bleef ik niet op school kwam ook de vogels niet meer hoorde alleen maar zieke kinderen zag.…

Ik zing voor de Heer want nu jubelt mijn hart, ik dank en mijn ziel prijst de Heer. Verrukt is mijn geest om de God die verlost, zijn keus viel op mij die Hem eer. En ieder geslacht zal van heden af aan mij zalig gaan prijzen en groot, want wonderbaar is het wat Hij aan mij deed, barmhartigheid schenkt Hij als brood. Hij doet zich thans…

op de achtergrond hield van mij en ik van hem heb op de weg z’n verbeelding deels losgelaten me nooit afgewend en heel zachtjes hoorde ik zijn mij influisterende ondeugende stem zo kan het dat ik die lange uitgestippelde rechte weg straks met een glimlach hoop te hebben afgerond het kind in mij dat altijd achter me stond reikte mij vandaag…

Vader was een man, van heel erg weinig woorden, wanneer je hem dan niet begreep was 't suizen van z'n handen zo ongeveer 't énige wat je hoorde... Vader was een liefdeloze bruut die niets van kinderen wilde weten, maar ja, voorbehoedsmiddelen bestonden toen nog niet en dus werd het éne na het andere kind op de wereld gesmeten...…

Ik hoorde hem zwijgen die wolkeloze dag Zijn letters waren zinneloos Ik hoorde hem zingen die schaapjeswolken dag Zijn woorden waren zorgeloos Ik hoorde hem zwichten die regenwolken dag Zijn zinnen waren zinloos…

het lichaam was gebalsemd voorzien van een afscheidswoord ik vergat de morgen hoorde de adem van een kind we brachten haar naar de stenen waar ze speelde bij wat wind het gezicht plooide voor een vreemdeling van bloemen hield ze en het huis dat voorzien was van haar handtekening ik las een roman kende de reuk en vertwijfeling rood…

Er wordt nog steeds beweerd alleen 'De rode wijngaard' in mijn leven heb gesleten kort uit de bocht… wat weet men van mijn tekeningen meer dan twintig zijn ervan verkocht? wat weet men van verzoeken? die ik in dank ontvangen mocht hoogstwaarschijnlijk het begin van langs mijn neus weg: acceptatie voor mij zijn schilderijen evenzo…

Het nieuwe leven trok aan mij. Er is hier volop leven: ik kijk uit bóven alle toppen van de bomen, gelijk de vogels! Gisteravond scheen de zon binnen: een reflectie van mijn magie. Ik leun tegen de aanblik van het leven: mijn bloed pompt voor de generaties na mij! Ik geef alles voor waar ik wìl leven. Dit gegeven moest een keer komen. En…

Ik ben aan het tuinieren In onze Wilde Hazentuin Een gemeenschappelijke tuin In de Jordaanse Hazenstraat Waar we met 7 huurders Van ons appartementsgebouw Gebruik van mogen maken Ik werk samen met een buurvrouw Zij en ik verzorgen de tuin het meest We spreken dan niet veel met elkaar Maar laten elkaar wel weten Wat we mooi vinden of wild…

Dat hele gewone gerinkel van de telefoon, kan ik niet meer horen, werd voor mij buitengewoon Met dat hele gewone éne keer overgaan van dat ding Verviel mijn wereld, verloor ik elke zin Na dat hele gewone: “Hallo, je spreekt met mij” Hoorde ik ze zeggen Het leven van je kind is voorbij!…

alsof ze ooit schitterden de dromen van een dronken dichter de eerste roos of een vroeg getij naar wat hij zag of hoorde in resten vrouw en kind weggevaagd langs vlakke zeeën maakt het nog wat uit dat niets meer naar hem toekomt zo dwaas zijn levend, zwervend lijf de winter wit met kamerwandgezichten wanneer hij in zijn dichte aders…

ik hoorde de sopranen als nachtegalen zingen in het dennengroen van kerst het orgel speelde weer op koperen bazuinen en liet de boodschap blijde luiden het kind is daar waar zon het licht vergeet en winter weer van wanten weet dus tijd voor vrede in de donkere koude nacht hier vindt het religieuze jaar een nieuwe start…

Zij die twee gezonde Kind'ren het levenslicht Liet zien en ze in liefde Heeft grootgebracht moet Nu de dood haar langzaam In bezit neemt constateren Dat alleen de dochter nog Om haar geeft - haar zoon Heeft al vijf jaar niet Meer van zich laten horen En hoe dierbaar de kind'ren Voor haar zijn blijkt wel Als ze na uren diepe…

Waarom is het zo moeilijk om uit te leggen, hoe leeg mijn leven zonder kinderen is?…

Er is een immens groot verschil tussen overgave aan een volledige levenstaak, of toegeven aan kortstondige, vluchtige en vooral oppervlakkige verlangens, wensen en gedachtes.…

ze zette zich neer in de oude zetel sloefen kapot getrapt, kousen mee gaten als patatten, tanden gelijk een fietsenrek, haar kleedje in blommen pakte een boek en begon te lezen kinders die het hoorden gingen om haar heen zitten mee open monden benen sloegen zich over en in mekaar omdat de taal en het verhaal zo vrij werd verteld, zonder…

had klanken geleerd in melodieën die raakten om van hen die ze hoorden betere mensen te maken speelde en zong zonder kind of kraai honden waren verdwenen of namen de benen droef werd het lied in tonen die vluchtten alsof de coupletten ook wilden rusten pas op het eind klonk diep in het dal een schamel geklap de siësta liep af…

Voor mijn vader, Jan Weggemans, 1897-1987 Hoorde tot de groep Die jong en veelbelovend was, Kind uit het veen Dat kinderen van artsen En notarissen, van burgemeesters En notabelen zonder veel moeite Voorbijstreefde - Mijn vader wist dat dit niet Genoeg was - Een kruiwagen, jongen, Een kruiwagen heb je nodig, Je kunt nog zo…