Alle inzendingen over Ik hoorde mijn kind

Ik zie dat het vocht langzaam je ogen verlaat het wast de wonden schoon in de nerven van je ziel zie dat de rivier dieper is dan het zich laat aanzien maar het stroomt dat betekent leven zoekend kaden aftastend tot de rust is gevonden…

woorden wachten in een doolhof van donker zinkende gerechtigheid het roesten van je gelaat tekent het zwerven langs smalle kieren en verbannen hoeken je aders beitelen al zo lang de stilte in de morgen en in je zwart-witte ogen sterft de dichter een verborgen dood nu je leven later wordt en je alle woorden vergeet stroomt…

Het besef kwam pas, toen ik haar in stilte hoorde fluiten.…

Ik schreef een werkje speciaal voor mijn kind En als iemand daar een probleem mee ondervind Dan zegt dat alles over die persoon en ik zeg, Doe nou maar gewoon, dan doe je gek genoeg. Want op dit tabblad Hartenkreet, kun je schrijven wat je wilt En niemand die daar, behalve jij daar al te zwaar aan tilt!…

Stille waters, diepe gronden Zo zit dat lieve beestje in elkaar. Met zijn tastende snorhaar, En zijn moedige instinkt. Zijn welpen hebben honger, de vrouw blijft bij haar nest. Hij is een jager op zijn best, stilletjes wachtend op het donker. Als de zon verdwijnt achter de horizon, steekt hij zijn koplampen aan. Hij tuurt in de verte,…

Bloesem, zo mooi wit Zo teder, zacht, oprecht puur. Zo... NIET de mijne…

ik kreeg een kusje we waren nog kinderen dit lieve meisje wordt later de moeder van die van mij wie gaat dat verhinderen zij verhuisde ging hier voor altijd vandaan ik ging naar de grote school zodoende moest zij mij en ik haar wel laten gaan later hoorde ik dat zij net als ik ze nooit heeft gekregen kinderen…

Als kind "lekker slapen gaan" hoorde je moeder nog van beneden roepen om dan in dromenland te staan je kon vliegen als dat vogeltje boven de daken om de hemel de zon daarboven aan te raken.…

Met gesloten ogen lig ik in je armen, al genietend voel ik je mijn hart verwarmen. Stiekem droom ik daarna nog vaak van dit moment, sinds de nacht dat ik ons gevoel heb gekend. Ineengestrengeld tellen wij de uren, hopend dat dit eeuwig moge duren. Deze aanraking doet ieder besef van tijd verdwijnen, en doet alle onzekerheid met de minuut verkleinen…

je zal nooit echt begrijpen wat me hart voelt voor jou, ik ben bang dat we uitelkaar groeien en ik alleen verder moet gaan zonder jou....…

Ik vond het niet erg, dat ik moest lijden want ik kon het hebben, beter gezegd nog: ik was ervoor gemaakt. Het lijden met de pijn beschreef ik, zo goed ik kon. Maar lieve mama, ik heb jou zien lijden, nog erger dan ik kon aanzien ik heb jóu zien lijden, lieve mama... . Mijn God, wat heb je geleden; kon ik je ooit bevrijden... jou te bevrijden…

Zag jij ook de zwiepende takken en hoorde je het ruisen van de bladeren voelde jij je eigen hart kloppen in heel je lijf, door al je aderen ? Zag je de eerste spetters vallen en hoorde je het lachen van een kind voel jij je ondanks alles ook gelukkig of ben ik de enige die dit ondervind ?…

Nog één maal de zon zien buigen, en zeggen… “ vaarwel mijn kind.”…

denkt aan alle vrouwen die nu net als zij een kreetje hoorden in de nacht…

Dus kunnen wij verdomme niet verhinderen dat onbedorven gristelijke kinderen iets lezen wat ze vaak op straat al hoorden. Van één vraag kon ik deze nacht niet slapen: wie heeft die vieze woorden toch geschapen?…

Ik was nog maar een kind, het is toen aan mij voorbijgegaan. Maar als ik terugkijk, zie ik, dat de mensheid niet veranderd is. Er niets van heeft geleerd. Met grote en nog machtiger wapens, zichzelf ten dode toe bezeerd.…

herinner jij je onze wereld binnen de wereld nog? mijn geboorte met je herhaalde naam na je vroege dood? de lege plek die we innamen in de schaduw van elkaar? herinner jij je nog dat we samen zowel verschenen als verdwenen? onvoltooide kinderlevens wiegend op een dunne tak onze wereld binnen de wereld…

Diep in mij schuilt nog het kind ook al ben ik ouder geworden is de herinnering nog steeds dicht bij mij. Het kind dat soms even wilde schuilen als ze moest huilen en alleen in haar bedje door het raam lag te staren. Waar ze de vogels hoorde fluiten die ze zo graag wilde omarmen maar ze mocht niet naar buiten.…

Als kind hoorden wij Op de zondagschool dat Het wel tweeduizend jaar Geleden was dat jij Geboren werd - In een kindergedachte klinkt Dat zo ongeveer als eeuwig Nu ik de volwassenheid al bijna Achter de rug heb besef ik Dat het gisteren moet zijn geweest Dat jij geboren bent en voor eeuwig Niet gestorven bent…

Op vakantie, in iedere vakantie in elke stad, in elk dorp, in ieder land word ik aangetrokken door kerken Maar veelal zijn kerken gesloten Ik wil zo graag naar binnen ik wilde zo graag bidden stil zijn tot mezelf komen en tot 'Hem' (m/v) Een voorbijganger vroeg ik naar de openingstijden Hij sprak: "Ja God, dat is een ZZZP'er:…

Ik droomde dat ik in jouw huis dat zo mooi verbouwd van binnen bakstenen muur, daartussen plantjes verhoginkjes, schilderingen Zoveel speelgoed voor de kleintjes in proporties Er waren moeders, vrouwen, kinderen Bevoorrecht met jou te kunnen slapen, hoorde je stem en vraag nog in mijn oor Maar de vrouwen en de kinderen, bleven zitten…

Ik hoorde van je komen zware stappen morrelend aan mijn deur kom schenk wijn in voorzichtig leg je hoofd naast mijn gezicht mijn handen de koude tegels sterven van verlangen het blauwe ijs bekruipt het web is met je haar verweven het kruis krast je wervels bloot jij omhelst de geur thuis ik sta hier buiten uitgeloot van geduld geef haar…

vervloeien zoals halve noten mensen mateloos kunnen boeien ik sloot tevreden de klep bracht mijn kwast en palet weer op orde en bekeek de uitgelaten kleuren die ik hoorde…

Vanavond hoorde ik dat de maan niet rond maar peervormig is met tenminste twee uitstulpingen, misschien wel drie.…

Stemmen spraken tot mij, ik hoorde ze niet, ik hoorde uw stem als 'n lied, als 'n lied! Zoals 's avonds laat wen de wereld zwijgt over wateren, stil, 'n boot ver tijgt.…

zoals het koele water wiegt langs het riet op een warme zonnige dag woorden waarin het gevoel het diepste, kostbaarste van de mens lag verscholen rondom statige gewelven bleef het gesproken verlangen in een echo voor even hangen treffend als de adem een streling langs stoelen met zintuigen te voelen een kunstige omarming door…

de jongeman dacht aan zijn eigen moeder die ook maar kinderen nam vervolgens haar eigen leven vierde hij haatte haar, wat hem betrof mocht ze dood vallen hij maakte daar geen geheim van langzaam voelde hij de woede in hem, altijd op de achtergrond aanwezig.. weer opborrelen sommige vrouwen moesten geen kinderen mogen krijgen hij voelt…

de zang van een nachtegaal heeft mijn ziel gevoed ik weet niet meer of het in Spanje was het kan ook Frankrijk zijn al het relatieve verdween achter elke horizon zelfs de handdruk van Macron met Trump loste op in drukletters die verwaaiden in het moment .…

ik zag in jouw getekend gezicht ook de warmte die sprak,, aldoor de jaren heen verspreid over ieder die echt naar je keek en op je ziel was gericht ik zag ook de schreeuw doorheen een lach of het stil geween, je was krachtig en tegelijk weerloos week maar sterk was 't licht dat sprak als je getuigde, niet altijd in woorden te…

de wind droeg stemmen over strand van lang geleden ik hoorde de gebeden in het jachten van het zand in het golvenruisen zag ik ogen huizen jouw spatten groen de branding schuimde licht in je gezicht het wit van toen handen speelden luchtkastelen met wolken in de zon verbrande ruggen keerden zich in eindeloze uren om je bent…