Alle inzendingen over Jean

de naakte waarheid en niets dan de waarheid... zoals bij jezelf blootgeven er altijd wel iets van kwetsbaarheid zal blijven een pijnlijk gegeven waar wij helaas toch rekening mee moeten houden in tijden van corona…

Spinnende poezen Op zonovergoten muren De eerste mieren onder mijn deur Ik weet ik ben wellicht te oud Maar in een zotte bui Koop ik een jeans met designerscheur Flanneer door stadsparken Met intense geuren Vind mezelf weer uit Op een laat terras Veracht de nacht Die straks Alles weer verdrijft In aanzwellende duisternis En ik, ik proef…

Je ruikt naar de zee, oud touw en zout Je kijkt wat geil, je lijkt wat stout Je strakke jeans houden je billen bij elkaar een petje scheef op je blonde haar Je was er opeens, vroeg 's morgens in mei als de lucht geurt naar lavendel en bloeiende hei in de vroege morgenstond loop ik met de hond en hoop iedere dag op je stralende lach.…

Een kleine man, een kruk en zijn muziek Met Miles en Charlie Parker en Chet Baker De kleinste toon was ademloos trefzeker En steeds intens contact met het publiek Nu hij de plaat voor altijd heeft gepoetst Draai ik Bluesette, daarin was hij het Tootst.…

Praten met mannen die ik niet ken meezingen met de muziek waarop ik dans in de ogen die mij volgen als schaduwen begeerd willen worden zonder dat het gevaarlijk is erop gekleed, ook dat is wie ik ben, vrij voor zover toegelaten door de hel van andermans ogen die mijn lichaam liefhebben en mij erom haten maar dat ben ik niet…

bij het bereiken van mijn leeftijd hoor ik goddank het fluiten van de vogels nog leve de uitbundigheid van de poëzie mompel ik binnensmonds en daarbij is het koesteren van een mooie dag al winst in het seizoen van de herfst blijft er niets te raden over…

doe je niet Voor de lol - maar Omdat het pure Noodzaak is Zeg jij de literair Journalist die Graag weten wil Waarom de dichter Dichter is - en van Jou hoort dat deze Altijd zijn eigen Eind is maar ook Zijn begin en als zodanig Zijn eigen wereld schept Want daar woont ie in Inspiratie: Interview van Jean…

schimmelgrijze duif hapert langs verkrampte armen ontploft haar pluimen korrelkristallen op het lichtste van de nacht bootje vaart kabbelt schuurt pillamp schijnt wind draagt vuur wakkert bootje dooft reiziger rust uit plaveit gescheurde nagels naast zijn eigen jeans zonsondergang over hout en zand pastelpaarse pracht en een duif…

Jean- Baptiste Thielemans zijn muzikale volle naam Vlaming met het mondmuziekske alsof het klein zou zijn Hohner Mellow Toots mondmuziekske draagt trots zijn wereldfaam zijn adem, lucht zijn alles is de soul van Vlaamse marrolein met Toots de baron op mijn Nederlandse flatbalkon blijven ramen niet gesloten de wegen stromen vol mensen zien…

Jean-Denis Lejeune, de vader van een van de slachtoffers van Marc Dutroux en Michelle Martin, heeft met Michelle een ontmoeting gehad, waar zij om had gevraagd. Doordat de telefoon van een van de bemiddelaars aan stond kon dit gesprek afgeluisterd worden door een journalist.…

Al honderdvijf maar hij hoeft nog niet dood. Lichamelijk valt er haast niets te klagen, de geest vertoont geen sporen van vervagen en ‘t libido is ook verrassend groot. Hij neemt zelfs Mien de thuishulp op zijn schoot die hem met regelmaat zit uit te dagen. Bij hem verveelt ze zich nog lang niet dood: drie keer per week, nee haar hoor je niet…

Als knaapje moest hij steeds zijn speelgoed delen, dat zorgde meest voor oeverloos verdriet maar voelde hij zich weleens onbespied, ging hij alleen met schep en zandvorm spelen. Zijn neefje die dat nooit heeft kunnen velen, werd dol van drift als Samson merken liet zijn speelgoed niet met hem te willen delen en schoot dan vol met agressief…

Wat ik stiekem doe maar niet verborgen voor mezelf, de waarheid die ik niet wil weten maar toch soms zie in de vragende ogen van anderen, verbaasd of gekwetst, op de grens van een oordeel over mij is de waarheid in de ogen van…

Zij keek mij zonder ogen aan en zag welhaast door mij heen Haar ogenlicht leek uitgegaan Inwendig dood, zo het scheen Lege blikken zagen door mij, als van een onbestaand mens In hemdje met jeans, als kledij uitte zij haar zwijgende wens Stille woorden, zonder klank zweefden uit haar droge keel Dan week ze van de mistbank haar blikken…

Foto Jean Van Eeckhout…

dat na jaren winteren eens de lente zal beginnen een heerlijk cliché laat het maar zomeren ik houd van dromen hun realiteit zal ooit wel komen verlangens en mogelijkheden worden nooit met ratio bestreden het is vrijheid die je kiest gebondenheid Natuurlijk ook Jean-Paul en zijn Simone wisten dat nee wij vallen niet meer in Dat…

Loopt doelloos Door de straten Van de stad Op weg naar Nergens met Onderweg een Kop koffie in De pastorie Waar hij zijn Vrienden van de Straat twee maal Daags ontmoet Om daarna verder Te gaan naar Nergens, verder Op zoek naar Zichzelf die hij Onderweg is kwijtgeraakt Hij weet immers zelf Niet meer wie hij is…

De gegroefde koppen kletsen door, terwijl hun ogen al zolang weten, dat ze alleen hier nog Jean of Arie heten. In het echte leven komen ze niet voor. Schilder, journalist of schrijver, zelf denken ze niet zo meer. Van hun voornemens, telkens weer, tot hernieuwde creatieve ijver, ligt nog een schaduw op hun gezicht.…

vier en een half volt legotreintje verdwijnt in de groene tunnel van papier-maché twee jongensbenen in de lange blauwe broekspijpen van een jeans de moeder als man in uniform de vader als vrouw thuis wie speelt voor god wie kiest het scharnier hij trekt de stekker uit de houder en legt zijn tong tegen de polen vier en een half…

Een jeans kan ook nog wel een trendy bloes en een riem op de heup vind ik nog altijd leuk. Een mooie schoen aan mijn voet, staat me goed. Nieuwe bril op mijn neus een tikkeltje rood op de brug, dat is mijn keus. Ik voel me nog jong van geest, maar het karkas is er geweest. Er zit sleet op, maar niemand die het ziet.…

links van mij de golven rechts van mij bedolven onder zand de krant van dagen terug boven mij de meeuwen onder mij het eeuwenoude land het strand schuurt zacht mijn rug achter mij de jaren voor mij jouw haren in de wind verblindt de zon mijn ogen van mij is de kust in mij heerst er rust en vindt het kind zijn schat en zijn vermogen…

Maar ondanks alles, cher Jean Paul, blijf jij één van de wenkers die als strijdbaar hyperbool dient; één van die denkers die de mensheid richting wees in een volstrekt absurde race.…

JA: Jean Aimar zei tegen haar Ik kom eraan, mais j'en ai mar Om altijd maar zo na elkaar MA: Welaan, regarde, mon ami N'arrète pas, car j'ai envie De faire l'amour, ziet ge, comme si JA: Bien sur, mi guapa, oui ma chère Fais comme une grande chute de pierres Als Ginger Rogers, Fred Astaire MA: Tu vois, je mont la tour Eiffel Le grand…

moed erin gehouden (Er zijn wel twintig biertjes doorgegaan) Maar nu is alles verder bij het oude De fan kan gaan, hij heeft zijn plicht gedaan Ik haal de vaantjes morgen uit de bomen Nu hang ik futloos nog een dagje rond Dan zal ik gaan zoals ik ben gekomen Maar met een wrange nasmaak in mijn mond Een 'bout rimé' naar: Kringloop van Jean…

Zoals Jean de Woordenaar ons in zijn historisch getinte snelsonnet van vandaag heeft laten zien was Alkmaar viereneenhalve eeuw geleden een "ferme stad", die zich niet voor niets als eerste aan het juk van Filips II en Alva wist te ontworstelen. ______________________________ Ferm was zij, in de Spaanse tijd, heldhaftig Doortastend, moedig…

Les amis de mes amis zijn teut Zei Nelissen (Jean) in Arcadië Zijn geest verruimend in drie stadiën Van kout, delirium en wielerleut In interviews rookte hij als een ketter Doch nimmer zoop hij zich finaal te pletter! ...…

Mensen zijn bang bang tijdens het leven bang om krankzinnig te worden als ze de weg van het geweten openen... en bang voor de dood als het geweten afgewogen wordt!…

Er klinkt seks in mijn naam - op school had ik vaak een kleur Ik schaamde voor het gegiechel Op feesten stond ik op de stille plekken en in de optocht liep ik op lange houten benen De wind wapperde, trok en scheurde mijn broekspijpen Er werd gejoeld en geroepen om meer, "Hallooo halloohoo waar sta je aan te denken", vroeg mijn vriend…

We shoppen bij La Rosso kopen fashion van Saint-Laurent borrelen in de bodega dineren in 't restaurant van maître Jean Lugard truffels met gesauteerde canard en nemen nog een glas. Rijden in 'n zilvergrijze cabrio showend door het dorp om later op de avond gast te zijn bij Barend en van Dorp, zo gaat dat op de gooise matras.…

even dacht ik ze haalt het niet maar vlotjes neemt ze een octaaf met het gemak van een appeltje schillen zo zingt ze een baby in slaap en wiegt hem verder door de nacht mezzo, niet matig maar zachtjes deinend op de golven van een wiegelied een diva in jeans en slobbertrui met de verfrissende glimlach van een dauwdruppel en een…