Alle inzendingen over Jeugd OR Vroeger

Each Time You Die Alone, The First To Die, Maybe You Die Today or Die Tomorrow, Die Now, Again, or Die Once Without Sorrow, Die Twice, Die Hard or Die And Say Goodbye. Maar híj blijft leven, wat er ook gebeurt, Die 007, ‘shaken’ dan wel ‘stirred’.…

Okee, je bent wat dikker Nou goed, je bent niet knap Je oogt wat als een kikker Je huid hangt nogal slap Je hebt ook goeie kanten Die vallen hen niet op Ze blijven je maar pakken Kontakt is mep of schop Geluid bestaat uit schelden Verbaal doet nog meer pijn Met velen zijn het helden Alleen vaak iel en klein Ik heb wat moeten knokken In…

Ik dwaal door een lege gang Beplakt met afbladerend behang De vloer kraakt zacht onder mijn voeten Alsof het hout mijn aanwezigheid wil begroeten Gelige schilderijen in een hoek Vind ik wanneer ik naar mijn jeugd zoek Verdwenen beelden van weleer Ik herinner me niet alles meer Oude schriften en een sportschoen Ruiken nog altijd een beetje…

wist ik de toekomst destijds nog ver later dacht ik later... 2 thans denkend aan de dingen uit mijn jeugd heb ik het verleden achter me gelaten vroeger weet ik vroeger...…

schuldig gesmokkel tussen repen van Cote d' Or ben ik afvallig…

Vroeger droeg hij een hanenkam; die dagen zijn verleden tijd. Hij werkt teveel, zijn jeugd raakt kwijt voor zijn dagelijkse boterham.…

Hoe komt het toch dat bij het ouder worden vroeger steeds meer centraal gaat staan? Hoe komt het toch dat het verleden steeds meer opspeelt? Waar komt het door dat de jeugd bij ouderen steeds vaker het onderwerp van gesprek is?…

Zen-slagen wonder Spreek "To be or not To be" Goed te "zijn"- "zonder"…

<< >> Controversy Whether tricked or not.…

straight ahead immer gerade aus en dan ineens die afslag naar links, rechts, einde rotonde or whatever...…

Die jeugd van tegenwoordig, verzucht nu iedereen, op álle pubers is wel wat aan te merken, de jeugd van nu, wáár moet het heen, de vraag om aandacht... te jong om te werken... Diezelfde jeugd met overlast herrie en groepjes baldadigheid, moeten nét als ónze kinderen vroeger, óók hun energie kwijt.…

Ik kwam aan in mijn herinnering Ik stapte uit waar ik dacht te weten Ik liep richting vroeger, het was er wel veranderd maar ik herkende het beslist Wat jaren op mijn netvlies had gezeten was uitgewoond door eenzaamheid Wat er niet meer was wist ik Opende mijn ogen van verborgenheid…

als ik in je ogen kijk gaan de werelden van vroeger weer open in alle geheimzinnigheid waar getoverd en gedanst werd in plezier beleven met elkaar op muziek die lachte met hart en groot gebaar toch trilde de snaar in oeverloos verdriet van de verdwaalde die bang en in de war ontroostbaar om zijn moeder riep jij hebt mij altijd…

ik voel weer de stilte van vroeger toen alle ogen zich vragend op mij richten ik in paniek zoekend naar antwoorden om aandacht in de kiem al te smoren even terug in de tijd van onderwerp en vraag want de uitkomsten blijven vaag het voelt als gebrek aan vertrouwen dat niet met woorden weer op is te bouwen ik hoor…

ik heb gezien hoe het oorlogspuin ooit twee glooiende heuvels hebben doen groeien in kaal land boerderijen langzaam plaats maakten voor nieuwe wijken met groen hoge flats en scholen kerken uit religies van toen voor een kind was de wereld een paradijs de techniek gaf al zijn geheimen prijs over bouw en architectuur ademloos hebben…

ik was weer even thuis hoorde het subtiele kraken dat mijn gang naar boven maakte rook de geuren die in kamers woonden zag gezichten van passanten in hun vroeger gaan en komen raakte aan herinneringen in het stof op zolder werd bedolven door mysteries uit mijn jeugd angst en vreugde kwamen terug in koude rilling op de rug nog…

Ik hoor de regen uit mijn jeugd de bomen gaan in bad druppels vallen van het groen op de zinken teil het klinkt en klettert nu nog steeds als toen een bries roert door het natte loof blaast spetters in het rond langzaam rollen ze over de ruiten het ruikt buiten naar natte grond het dondert donker in de verte de bliksem flitst…

onder hanenbalken ingehaald door het sarcasme van tijd is vroeger niet meer zonder jou.…

ik heb de rots gebroken mijn eigen jeugd gewroken ben mild geworden in een stenig land alles met de blote hand verwond bij het splijten mijn armen laten openrijten aan de scherpte van het puin maar alles is nu eindelijk weg het zicht is vrij en ruim nog groeit er niets uit zaden die op een later leven wachten in blakerende zon en diepvrieskoude…

ze dringen op, laten me schrikken de kring gesloten, ik alleen ze dreigden alle dagen ik sloeg met vuisten toe tot ik ze kon verdragen en zij het treiteren moe ik nam de hand die me kon wijzen, keek de spoken aan hoofden werden toen gebogen zo is mijn jeugd ook weggegaan…

nog ben ik bezig het folie los te trekken dat mij het leven bijna onmogelijk maakte het lijkt doorzichtig toch gerimpeld door geleden pijn in nabij en het ver verleden eerst komen schetsen maar lijden verdiept de lijnen tot etsen die dieper snijden dan ik ooit heb toegegeven ik was lang geen onbesproken kind dat zich alleen…

vermeden to be or not to be, that is ...…

Steeds vroeger is de jeugd geobsedeerd Door de leukste vrijetijdsbesteding Gespeend van schroom en vrees en onderkleding Wordt er al heel jong gecopuleerd De straf voor ´t seksueel actieve kind: Jij gaat mee terug naar Spanje met de Sint!…

Het komt misschien door het weer Dan schijnt de zon, dan weer niet Zo ook met mijn gevoelens elke keer Dan ben ik happy, dan weer niet. Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Nog weet ik van mijn leren bal de geuren, Ik voel nog steeds de schrammen op mijn kruin, Een voetbal in mijn jeugd was donkerbruin, Een bal heeft tegenwoordig honderd kleuren. En dan ook nog zo 'n voetbal op blauw gras... Och, was het maar zoals het vroeger was.…

ik zag je wit met donker in bewegen jij die vroeger met perfecte vormen alle kleuren straalde in je jeugd de hoogste toppen uit het leven haalde nu ben je bijna transparant en schaduw jij het leven nog even en de wind neemt je zo mee wat blijft heb jij ons al gegeven…

Vroeger ja was alles anders 't leek of we gelukkiger waren kregen niet alles zomaar maar moesten klusjes doen om zo wat geld bijeen te sparen o ja, we hadden vroeger al t.v.…

Ik vergelijk onze tijd met vroeger. Waar is de tijd van vrede? Waar is de tijd? -------------------------------------------------------------- Bekroond in de Hilarion Thansprijs 02/10/2002, Wedstrijd voor Poëzie, Lanaken, België, categorie Jeugd. Geselecteerd in de Poëzieprijs Beringen, 07/12/2003, categorie Jeugd.…