Alle inzendingen over Jouw woorden OR raken

Voel je de liefde in mijn woorden die ik zachtjes spreek als ik denk aan jou Zie je de beelden in mijn verhaal die ik je probeer te schetsen met een zacht penseel Hoor je de muziek in mijn woorden of zijn het voor jou valse accoorden Ben ik een roepende in de woestijn in jouw hoofd en raken mijn woorden kant nog wal…

Jouw mooie woorden komen niet overeen met de onuitgesproken waarheid in jouw ogen ik zie verdriet, wrok, pijn en opgedroogde tranen ik had het stukje geluk in jouw ogen willen zijn Mijn hart blijft geborgen in jouw handen bloeddruppels sijpelen door jouw vingers ze raken de grond en spatten uit elkaar 't zijn de tranen van mijn gebroken hart…

zoals de vogel in de morgen mij uittilt boven alledag verwarmt jouw toon mijn hart meer nog dan klank en kleur de woorden die ik met je deel raken dieper dan de huid want zoveel meer dan taal zijn zij vooral muziek…

Gedragen door de Zon in het oosten Toegelachen door De maan in het westen Probeer ik jouw Kattebelletje te Ontcijferen En zijn het niet Zo zeer de woorden Die mij raken Maar de punten Die dwars door Het papier heen Over de echtheid Van onze liefde waken…

Heel gestaag kerft nu jouw branding rake woorden in mijn huid en almaar verder word ik meegetrokken door de golven, soms omhoog getild, dan weer bedolven, getroffen door een stilte, een krachtige storm en ik lach, er wellen warme tranen op, voor mijn ogen krijgt jouw diepte vorm.…

Jou woorden raken mij Ze raken mij diep van binnen Diep in mijn hart, diep in mijn ziel Jou woorden raken mij Ik voel onrust van binnen Tranen van geluk verlaten mij Jou woorden raken mij Ik voel kriebels van binnen Het maakt vlinders vrij Jou woorden raken mij Bezorgen mij een grote glimlach jij hoort…

Als ik happy ben, dan zou ik willen schreeuwen De wereld laten weten hoe blij ik ben En al het moois in de wereld willen omarmen Ben ik dat niet, dan zou ik willen huilen dicht tegen je aan willen kruipen en me veilig willen voelen in jouw armen.…

In de schaduw van jouw licht streel ik met mijn ogen jouw lieve gezicht In de stilte van jouw verhaal luister ik aandachtig, naar jouw gesproken taal Uit alle macht spreek ik uit zonder geluid, ik mis de kracht Je kijkt me aan, onbewogen en ik weet er is geen woord gelogen en jij hebt mij verstaan In het schijnsel van het licht raak…

Jouw woorden helen me... telkens weer... gebracht in mooie zinnen, brand je diep hier van binnen, gezoet door stille gedachten, om m'n pijnen te verzachten, raak je me keer op keer, telkens weer... Jouw warmte streelt me... steeds maar weer...…

In God's latrines krijsen blondines non-stop zijn "IT'S NOW OR NEVER !"-kreet.…

Teek it or leave zoiets! Nieuwe bacteriën vormen bedreigingen voor ons bestaan Weer zo’n vies beest zonder tekenbevoegdheden Rutte kom op man en doe er wat aan!…

Gedichten schrijven vaak zichzelf, alleen jouw ogen niet, die moet ik maken van zeewater en zilte schelpen. Je ogen blijken mooier dan het raken van woorden die moeten benoemen. Geen vers tipt aan jouw kijken.…

Je wist mij te raken Met een pijnlijk gebaar Je wist mijn hart te kraken Ja juist die ene gevoelige snaar Geen hand of een zoen Nee enkel twee woorden Een afscheidsgroet Die mij toebehoorde Jouw scherpe woorden Blijven altijd bitter klinken Maar die ene afscheidsgroet Geeft mijn wankele hoop moed…

vingers plozen in hun bezigzijn naar de zin van jouw aanwezigheid zag je lach in schaduwen vervagen de tijd nog even raken je murmelde vergeten woorden in onverstaanbaar commentaar in lichte stralen danste leven op warmte van de late middagzon heb je naar dat stof zien staren jouw kleine universum nog ervaren…

zwijg dan toch als jouw taal nooit meer de mijne zal zijn laat stilte de laatste letters maar opvangen reikende handen raken op een haar na zelfs het aller laatste woord niet heimelijk vormen lippen klankloos mijn gedachten in een luchtig "dag"…

als ik roep hoor jij mij niet het zijn jouw vroegste oren waar in ik blijkbaar dode klanken schiet wat kan ik nog zeggen als ik niet in het heden kleuren kan schilderen dan raak ik toch verloren of wordt mijn tong van woorden afgesneden schoonheid dreigt bij voorbaat te verwilderen…

jouw ogen lezen mijn woorden met zachte termen treed je mij tegemoet, raak je een gevoelige snaar zienderogen amendeert de sfeer ontpoppen vuurvlinders zich gracieus terwijl onze luim scharlaken kleurt spreekt het schaduwspel voor zich…

Jouw woorden, liefste, brengen mij In jouw gedachten Aan jouw zij Jouw liefde heeft beloofd Dat ik het nooit vergeet Dat jij in stilte taal van liefde tot mij spreekt…

Raak mij met je woorden Zonder dat je zegt Raak mij met je handen Zonder dat je voelt Raak mij met je blikken Zonder dat je ziet.... Beantwoordt mijn liefde Zonder dat je me kent.…

Als jij zegt dat jij van mij houdt voelt het dan ook zoals ik het voel net zo mooi, zo warm, zo vertrouwd treft jouw hart dan hetzelfde doel? Raken jouw woorden van verlangen ook verstrikt in verliefd gedrag terwijl zij aan jouw lippen hangen gecamoufleerd door de mooiste lach?…

mijn mond vol woorden kauwend op taal met een schoon gedicht op de tong dat rondjes draait door mijn keelholte en wonderwaaierd naar buiten en jij toehoorder, span je tromvliezen en luister naar de trillingen van de ijle woorden vanaf mijn lippen op weg naar jouw gedachten baar ze innig buitelend in een tastend raken van een stoïcijnse…

Ik vouw de woorden zachtjes open leg ze even naast mij neer lees de taal in jouw gebaren hoor verstild de klanken aan zie de waarheid in jouw ogen lippen laten leugens gaan harde letters raken zinnen klinkers doen nog immer zeer smijt de zinnen in een hoekje wil geen houden van nooit meer…

jouw hart voor mij opengesteld een museum van rood waarin ik kan rondwandelen, prachtig als de schilderijen van Rodin, waar jij in verholen zit waar 'k kan fluisteren tegen jou en jij jouw gloeiende woorden over mij heen kan leggen, prachtig als goudslingers, waarin ik kan lachen en schuilen tot de dood.-…

In de stilte van de nacht blijven jouw woorden als een echo hangen soms heel intens maar ook versluierend zacht altijd aanwezig jouw woorden als een echo in m'n hoofd gevangen…

Jij wilde een woord, dat is in zijn staart kon bijten een cirkel vormen, krijten met een duidelijke betekenis Antwoord kon alleen zwijgen aarzelen en nog twijfelen Liefst wilde jij vier woorden om pijlsnel mee weg te rijden…

Jouw handen op mijn wangen 't omvatten van mijn gezicht Woorden zo zacht gefluisterd brengen mij 'n beetje licht Jouw vingers volgen de lijnen gevormd door 'n lach maar ook verdriet De echte pijn zit van binnen aan de buitenkant zie je dat niet Jouw ogen zoeken en vinden nooit eerder verteld het échte verhaal 't Maakt me…

parel lachjes schenk ik jou mijn diepte om te wonen en mijn lichaam zuiver lief je stille tranen vaag ik weg je pijn als ik de golf mag zijn die jou over komt…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

ik weet dat je handen er zijn maar mis in pijn hun strelende vingers het zachte raken in onverwacht kippenvel maken als ik even niet kijk ook jouw stem is vaak bij me de woorden komen steeds dichterbij als zelfs je ogen gaan spreken dan breek ik in mijn liefde voor jou…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…