56 resultaten.
bij vlagen en verdriet
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 296 opent
er slechts een droevig ronken
overblijft
van een kind
dat, angstig in een wereld, verlangt
het sterven omlaag te halen
woorden kruimelt uit gebeden
om te ontsnappen aan schreeuwende stenen
van maan na maan
zwaar en zonder rust
door het dagelijks openbreken van eigen falen
het brood zo nodig, al was het maar een enkele hap
de kerktoren…
Het veer
gedicht
3.0 met 110 stemmen 23.517 Wat moeten mensen daar aan de overkant, waar niets te zien is dan
een stil veerhuis, een kerktoren achter verre bomen. Andere dag: alleen
grijze vrachtwagens op het dek. Mannen in grijze uniformen. Een wijd
open mond die onhoorbaar iets roept. Dat is oorlog.
-----------------------------------------------------
Uit: 'Dooltuin', 1995.…
Zachte wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 188 waar blijft de wind
om kerktoren en klokken van mijn gemoed?
waar blijft de wind
in mijn binnenste?
de wind in de schaamte?
de wind in mijn angsten?…
Crisis van een zondagskind
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 734 lijkt er niet te zijn
God bestaat niet, wij zijn ons brein
vanuit onzekerheid vormt zich een nieuw equilibrium
hoop
liefde
ik hou van je en dat maakt me sterk
waar begin je of waar eindig je
denken aan de toekomst vraagt om stevig contact
geen blackberry, geen auto, geen huis
wel elkaar
laten we Europa met haar open wonden verlaten
de kerktoren…
ik woon niet in de stad
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 106 waar een nacht zwart aan de kerktoren kleeft
en ik steeds maar denk dat een wijzer onbewogen
over de klok sleept en vermomd als eeuwigheid
in de donkere stolp een verlicht uur aanduidt.…
rode kaarsen bloeiend in de lentezon
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 488 stilte droomt en verte trilt een kerktoren
op klokke twaalf zijn alle boeren klaar
zinderend zoekt zon zijn vogels bij elkaar
kwetterend in de zwartgeploegde voren
je schaduwt deze plaats al eeuwenlang
zucht zacht als ze hun eerste honger stillen
zelfs liefde bloeide hier en kon verkillen
als hun zomer weer dat trieste einde nam
ben jij…
op zoek naar andere bruiden
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 1.336 de warme wind
draagt zomerse geluiden
bijen snorren speurend rond
de mier verlaat de grond
op zoek naar andere bruiden
een kerktoren rimpelt horizon
laat zachte tonen luiden
nee, niet weer uit Muiden
we breien uren aan de dag
totdat het duister mag
in schemering komt licht
zijn eigen schaduw tegen
in overwegen besluiten ze
de nacht…
In frequent contact
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 37 omgeving jou
meer en meer
begon aan te spreken
vergeleken met vroeger
pril was nog de
interesse maar
groeide in frequent
contact iedere keer
als jij het zag
je hervond stukjes
herinnering waarvan de
afkomst zonder raken
langs je heen ging
nu lijken alle zaken
steeds meer deel
van jou uit te maken
bij jou te gaan horen
zoals de oude kerktoren…
Onbekommerd
gedicht
3.0 met 39 stemmen 8.318 Uit ontelbare vervuilde neusgaten
blaast ze kwaadsappige dampen
over haar daken vol televisie-antennes
en duiven, waarboven de hemel
licht wordt en weer donker, sterren
balanceren een paar minuten op de spits
van een kerktoren, carillons
mengen hun valse stemmen in
de oorverdovende musique concrète
van auto's, ambulances, pneumatische
boren…
Te pletter gesprongen
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 195 Door de smak brak hij zijn rug, maar
hij leefde nog, echter niet voor lang,
want de Hoekse kerels sloegen hem tot
moes en nu staat hij voor altijd fier
en versteend in het saaie winkelcentrum,
als een toeristische bezienswaardigheid
naast zijn ondergang, die kerktoren.…
In ‘t nachtelijk uur
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 112 Nog niet geheel bekomen van wat de
dag mij bracht drijft mijn
pijnen en tranen
mij naar ‘t venster in ‘t nachtelijk uur
de stilte, de ruimte, de treurige maan
rondom bloesem bomen
een haan op de kerktoren
als teken van onvolmaaktheid
en saamhorigheid
het lijden en verdriet van de ander
in ‘t menselijk bestaan
en toch bij…
Waterland
hartenkreet
3.0 met 18 stemmen 2.323 Een koe loeit aan de waterkant
de dauw ligt op het gras
ik zet mijn stappen op het land
waar ik ook vroeger was
De zon verdrijft een laatste flard
van mist boven de sloot,
er wordt een nieuwe dag ontward;
de lucht oneindig groot
Een eend vliegt kwakend uit het riet
de vleugels in het licht
ik draag in mij een groot verdriet;
de kerktoren…
De moloch van Muk
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 168 Een bom ja, want hij blijkt bizar reusachtig
De kerktoren van Muk, die reikt maar net
tot aan zijn knieënknoest. De verstrooide achting
van groot voor klein oogt vreemd en wat koket.
Wie maakt hem wakker, de Moloch van Muk?…
land van me
gedicht
2.0 met 14 stemmen 3.267 net over de bocht in de dijk
die kerktoren
de groene prikkeldraadwei
koeien, eeuwig
gedomesticeerde koeien
maar ook Przwalski paarden
en Heck-runderen
bij steppeachtig aangevreten struiken
hooiberg zag ik graag
en de dorsers schuiven,
het rieten dak gedekt, de luiken kleurig,
linden verstrengeld
wortels duwen m’n pad omhoog
maar m…
Waar rozen doornen baren
netgedicht
2.0 met 15 stemmen 588 De nacht trekt als een schim over verlaten akkers
aan het geestesoog van slapende goudaren voorbij
In het wiegelied van een geruisloze wind
spelen de bloesems met hun bladeren
en wijn morst de tijd in geleegde glazen
als de kerktoren scheidende wegen slaat
Je rekt je lichaam uit tot aan een gedroomde hemel
die alleen leeft in ongeschreven…
Wrede jager
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 43 Er is een schip gezonken vol met explosieve lading aan boord
De jarenlange explosies zijn tot in de kerktoren gehoord
Ieder zittend in zijn hoek met het goud omrande boek
En zij zit daar als een knop uit een bloem ontloken
Haar zingen is sterker als de haat en nijd
Dat haar smaad en beschimmeld brood gaf te eten
Tussen het vreemde volk in…
Vrijheid
hartenkreet
5.0 met 5 stemmen 739 Fietsend langs een weiland
het gras brandt door het ochtendlicht
koeien grazen met veel genoegen
en een glimlacht op het gezicht
Een ooievaar die op de kerktoren
haar liefdesnestje maakt
een oud vrouwtje maakt haar ochtendwandeling
..., Nederland ontwaakt
Een bouwvakker geniet van
zijn koffie op de steiger
een kikker springt gewillig…
Dichterlijke ordening in verwarring
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 1.823 Kun je pas als echte dichter boeien
Als gevoelens uit heideknoppen bloeien
Als emoties pas oplaaien bij paarse kleur
Wat moet je als je doof bent voor geur
Behoren gevoelens tot gebrandschilderde ramen
Of aan klokken van een zonnige witte kerktoren
Ontstaan gevoelens en emoties slechts in relaties
Of kunnen ze ook alleen in mij zich laten horen…
droge voeding, kassa vier
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 467 bladderde van haar wangen
ze keek scheel door bokalen
gevangen in een hoornen montuur
alles wat zij verzweeg was een gerucht van klanten
als een mug die gonst tussen de schappen
van een supermarkt met schel licht
het gaat over de tentakels van de schatkist
de spits van een club uit een vergeten gehucht
de druivenkoningin in de schaduw van de kerktoren…
Bedumer les
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 122 De oude kerktoren dwingt hen meer en meer tot
zwijgen, alles in de geest van mensenmoordenaar
Calvijn. Verzuurde roddeltante's, verharde zanikheren
en altijd wijzen met hun vingers. Donker is ook zeker
Bedum in de regentijd. Huil maar mee.…
Winterlied van een landjongeling
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.427 het ijs nam de beek in bezit;
De daken der landlijke stulpen zijn wit,
En grauw en eerwaardig, met zilveren top,
Rijst ginter de staatlijke kerktoren op.
't Is winter, mijn liefje! stook 't kamertje warm;
Zet u bij de kachel, en neem me in uw arm!…
Februari
gedicht
2.0 met 45 stemmen 15.988 Het is zo ver weg, wij zijn zo stram vertederd
het huiverig oog stuit op de kerktoren
in de verte tussen onzichtbaar bezige bomen.…
Mijn land, mijn land...
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 185 En als de herfst de bladeren kleurt,
de spinrag 's ochtends met dauw bedekt is,
de uitgereden mest over het land geurt,
de kerktoren verstopt is in flarden van mist,
de wind de wolken jaagt naar ginds in de verte,
ben ik een diepgelukkig mens, want
dit is mijn land, dit is mijn land, mijn Noord-Hollandse land.…
De luidklokken van de Utrechtse Domtoren
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 108 Een speeltrommel omlijst tenslotte 24 uur
muzikaal mechanisch elk kwartier die een uur
kent; zo glorieert de Domtoren als de hoogste
kerktoren, en verwent die zijn publiek al vele
eeuwen met zijn bronzen muzikale talent.…
Winter 2002
hartenkreet
3.0 met 20 stemmen 4.220 Winter
De winter is nu gekomen, de tijd van de kou
Als ik soms kijk naar de tijd op de kerktoren
Dan denk ik weer een uur voorbij zonder jou
Dan voel ik me leeg en verloren
Ik heb de winter niet eens zien komen
Ik heb de herfstbladeren niet zien gaan
Voor dat ik het wist waren ze van de bomen
Mijn leven heeft 2 maanden bij jou stil gestaan…
Vaar Köbke
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 52 En met een enorme klap, mijlenver te horen,
knalde de wagen tegen Sittards kerktoren.
Verwond, verdwaasd en aangeslagen
herwon Vaar Köbke de macht over z’n wagen,
vloog verder naar Beek, door het helse weer,
en stortte daar dramatisch neer.…