Alle inzendingen over Klanken OR Melodie OR Liefde

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

er klinkt een duizend kleurig lied melodie en de woorden bekend zijn als nieuw ouderdom is niet hoorbaar de klanken worden verwend met beleving herkenning van oude dingen levend door opnieuw te zingen er weer anders van te houden zoals het vuur al eerder brandde in een andere leeftijd kijk op dingen verandert herinnering leert het in de…

ingeslapen muzieknoot blaast nieuw leven in waardoor zich een vloeiende melodie ontbloot instrument al eeuwenoud bespeelt zijn magische snaren adembenemend door al zijn eenvoud naderend slotstuk heftige klanken snijden door mijn ziel doet deze stervende muzieknoot weer leven…

geweldige melodie die liefde lacht in levenslied dat met een intens warme verhalenring hier spinnend noten zingt wil melker 21/01/2019 www.wilmelkerrafels.deds.nl…

Liefde, die in violen zingt.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Op kousenvoeten Kleurt ze haar dromen De melodie van zilverglanzende Klanken zo zacht Zo warm…..zo teder Zijn haar handen Als vingers Rozenplukkend Haar levensboek bespelen In de morgen dauw Van pril ontwaken Met een blos op haar wangen Spreken haar ogen De taal van haar hart Zelfs als ze glimlacht Fluistert ze “ik mis je zo”…

een kelk vol brekend licht het glas brak rode scherven de wijn verviel zijn goede jaar in plassen roze op het marmer gerinkel van kristallen klanken dat traag zijn melodie verloor decor bloost diep beschuldiging schitter dooft al tot herinnering…

die elkaar verstaan zinnen zitten nu van binnen letters hebben afgedaan de melodie van liefde is ons al ver vooruit gegaan…

Inspiratie geïnspireerd, door zijn volledige overgave in de klanken van zijn gevoelsvolle tonenwisseling Inspiratie geïnspireerd, door de liefde hartstocht in het verlangen naar de juiste klanken Inspiratie geïnspireerd, als muziek liefde in onze harten voor altijd samen als de klanken in dat lied…

ik nam een stuk papier en schreef mijn woorden het wit verstond ze niet alsof zij daar niet hoorden zij dansten op een valse lijn hun eigen melodie maar die muziek heb ik nooit zo geschreven zij klinkt uit een ander leven klanken vol herinnering misschien openen zij de deuren waardoor u ooit naar binnen ging…

Traag zoeken je vingers het klavier van de accordeon je huivert als verlangen klinkt in de verweven tonen die zingen wat jouw heimwee voelt ik baad me in de melodie waarvan de klank mijn stilte raakt jouw zuiderzon verwarmt de kilte schamper kleingeld op de bodem van een doos (Fotograaf Regine)…

meeslepende muziek neem mij mee naar jouw mooie mystiek betoverende melodie zoveel meer dan ritme samen in harmonie doet mij zweven laat de zoete beweging weer herleven…

zoals de weg liep tot over de heuvels en de huizen in het dal was voor haar de angst voor mij een melodie toch beide hoofden even vol maar zij droeg dan ook het water en ik speelde met het vuur…

Ze hoorde de melodie van haar dromen als in een fluister kwam ze tot leven haar ogen straalden haar voeten dansten de wind lokte haar haren ze gaf zich over en genoot met volle teugen van de liefde die haar deed heupwiegen tot het middernachtelijk uur de wolf deed huilen in de schaduw van het maanlicht en zij als een schaduw…

de melodie van mijn gedicht groeit in de adem die ik voelbaar leg tussen het spreken en de aarzeling het voelen en weer doven wanneer ik vrij ben voor het zingen van de tekst mogen de golven van de woorden terugslaan op een stroeve kust ook mijn verlangen naar de wind die beukend op komt steken en even later strelend zacht de lentegeuren…

natuurlijk is het dom gedroom dat vrede kan bestaan ooit heb ik het gedacht als kind toen ik niet helder zag vrij jong heb ik al gevoeld hoe veel gelogen wordt valsheid en bedrog zag ik in grotemensen ogen ik wil niet lopen aan de lijn van onverschilligheid en ego ik hoor de geheime melodie van trillende vlindervleugels…

Zonder liefde kan men niet beminnen. Daarom wacht ik hier op jou. Ik heb steeds de geluiden van de angst overstemd. Mijn mond weigerde zijn klanken te imiteren. Mijn gemoed bleef altijd op de vrijheid gericht. Ik heb met een mes op de muren geschreven. Mijn hand kerfde telkens dezelfde naam. Ik heb klanken naar een melodie toegezongen.…

Zonder liefde kan men niet beminnen; daarom wacht ik hier op jou. Ik heb steeds de geluiden van de angst overstemd. Mijn mond weigerde zijn klanken te imiteren. Mijn gemoed bleef altijd op de vrijheid gericht. Ik heb met een mes op de muren geschreven. Mijn hand kerfde telkens dezelfde naam. Ik heb klanken naar een melodie toegezongen.…

kom in mijn armen, blijf en reis met me mee, drijf op onze golven en verdwaal in mij, in ons verhaal geschreven in beider poëzie hoor, beleef en proef de klanken van onze melodie die vurig resoneren en in onze overgave exploderen laat de wereld nu maar verder gaan wij blijven hier in ons bestaan…

wijd zijn de gespreide vleugels die speelse woorden dragen vederlicht vluchten klanken langs vingervlugge handen tot een volmaakte melodie ik vang gretig, en adem tijdloze muziek uit nevelnerven van het ongebleekte blad bespeel het heelal in koralen vervlochten met trompetgeschal van hemelse engelen, zeven in getal…

Er zingt een melodie achter mijn woorden. De nacht luistert ademloos, in de ruimte baart de tijd een prelude. Was het geen nachtegaal die mij verleidde met haar zwoele klanken en lyrisch beroerde in de opera van de nacht. Geluk fluistert een zee van musicerende dromen laten wij allen drinken verstillen in rustieke nachtmuziek.…

pigmenten zijn gekozen penselen klaargelegd alleen de melodie waarin alles gaat verlopen is niet op toon gezet het is de symfonie van kleuren mengen die grenzen gaat verengen het speels improviseren van vorm en klank gaat niet uit de losse hand toch zal het doek gaan zingen omdat kleuren de pan uit zullen swingen…

Je bent de kracht van mijn stem, De kern van wat ik bedoel, De melodie in mijn ritme, Het hart van mijn gevoel.…

je ademt sleutels waar ik sloten had gemaakt danst over mijn balken in een eigenzinnige cadans bast mijn contra open met mateloze overtuigingskracht molt alle hoge accenten uit mijn eerste repliek ik kruis de ligging van de klank met een chromatische krul en ladder dan mijn eigen melodie rond jouw toonaangevende geluid…

Dit is jouw partij zei jij wijzend op de noten van je zelfgeschreven partituur een lied over de zee een jachtig schip de zeilen bol geblazen door het razen van jouw solo en ik zocht de melodie de harmonie in tweede stem ik zong… maar mijn woorden waaiden weg bleken pas klank te kleuren in het slotakkoord…

Muziek heelt wonden die de tijd geslagen heeft ritmisch, in balans vloeien klanken samen de tijd staat stil, alleen mijn ziel verstaat de melodie die mij vleugels geeft. Nog even wil ik luisteren naar het lied van moeder Aarde. Gedragen door de symfonie van het leven spreid ik mijn vleugels en vlieg. Ik kom thuis.…

Mijn lijf is als een instrument dat bespeeld wil door een musicus of een leerling, iemand die er de juiste klanken uit probeert of weet te halen. Het hoeft geen bladmuziek, maar eigen composities.…

vlinderlichte wervelende klanken vullen de leegte een melodieuze melodie laat de snaren trillen van het universum majestueuze muziek zorgt voor het wijken van de nevelen stormen liggen rustig in de armen van de wind bomen begroeten hun bloesem op de lieflijke tonen van hemelse muziek een nieuw begin voor natuur en mens…