Alle inzendingen over Klankkleur

Mijn hart klopt voor jou in de maat van haar tranen unieke klankkleur.…

Luister, een hart klopt in de maat van haar tranen unieke klankkleur…

Een solist maakt je stem De componist strooit met melodieën De klankkleur blijft van jou…

emoties vliegen hoog schaduwen de droom flirten stiekem met de zon in je sprankelende ogen die de klankkleur koestert en strelend verzacht wat eens trillend begon en mijn lippen bewoog tot ik kus je…

Ravel herschreef Moussorgski's expositie Als een tentoonstelling van schilderijen Waarin zijn eígen klankkleur kon gedijen 't Werd een pinacotheek als compositie Van Promenades langs de Tuilerieën, Door Catacomben en de Poort van Kiev…

Klankkleur van klinkers gesproken zinnen verdichten vezels vol vervoering gevangen verlamming Snaren trillen warme draden rood, blauw en geel versmelten tot zwart hoe diep en duister kunnen zinnen zweven…

klinkklare klankklonters klepkleuren klotskledders klusklauwen kluitkloppen kleefklappen klaagklieren kloetklemmen kladklooien staafstommen steekstallen stinkstoepen stookstippen stuiksterren stulpstoffen stijgstieren stuurstuiten prijsprakken praalpriemen proefproffen prikpreken pruilprijzen pretprullen gnoe gniffelt…

Er is in elke taal één woord te vinden Dat in diens klankkleur en betekenis Voor iedereen gelijk gebleken is Opdat het alle volken kan verbinden Dat ene woordje is natuurlijk 'Huh?' Wat daar nou van te zeggen valt? Ja, du-huh...…

De woorden vormen klankkleuren in assonanties. Zij vormen de opmaat tot een harmonieus sextet of struikelen over hun eigen introverte alliteraties En komen niet verder dan een oneven kwintet.…

ik heb een tomeloze drang tot schrijven halfbewust schrijf ik deze woorden mijn woorden paren omgevormd en barend in zinnen vanuit mijn taaldomein bedien ik klankkleuren mijn woordmacht wortelt op het draaipunt van mijn denken gerijmd of ongerijmd sporen van woorden op weg van oorsprong naar begin…

Een andere dichter heeft het eens rakelings gezwegen in een ademtocht klankkleur zonder betekenis, Want alles van liefde immers is woordloos. Hier leg ik dan maar de taal ter ruste, hopend op vrede.…

Onder druk van Mijn ongehoorde verleden Zing ik het lied Voor jou zoals me dat Op het conservatorium Is aangeleerd, met alle Technische details van dien, Toch klinkt het anders Dan ik zou willen, Woorden klinken anders Dan ik ze bedoel, Vanuit het verleden Klinkt de pijn door In de klankkleur, en zing ik Alleen nog op gevoel…

onbeschreven is het blad maar de letters dansen in mijn hoofd hun melodie de inkt is stroperig ze wil niet glijden op het wit papier in woorden van plezier de pen krast varianten het ritme is verstoord de klankkleur geeft wat ongewenste dissonanten de vorm heeft een schijn van poëzie maar wat u leest en hoort is toch mijn eigen…

ik ken je handen weet je lange vingers in beweeglijkheid nog nooit hebben zij een toon ontlokt aan de muzikale realiteit maar in mijn hart staan jouw symfonieën voor altijd geschreven is je klankkleur mij tot vandaag in tal van ritmes bijgebleven van dit wonderlijk spel genieten wij alle momenten zonder enige musische talenten…

Zo innig aan elkaar verknocht Toch stadig aan elkaar losgelaten, Zoals dat hoort in een kinderleven Dat ongemerkt uitgroeit tot volwassenheid - Veranderende klankkleur, Die de volgende fase aangeeft In een natuurlijk ontwikkelingsproces: Moeder die haar dochter Als gelijke aanspreekt nu, En die in haar ogen De volwassen vrouw herkent…

twee dames twee cello's hun geluid kruipt steeds dichterbij bij elke stap die zij mijn bed naderen weet de klank van hoop zich steeds duidelijker te kaderen de dramatische echo's van het hier meest passende instrument dat als geen ander immers de klankkleur van het leven kent…

Een foto zorgt voor een portret het brengt een mens tot leven En in het orkest zal de trompet gezicht aan de klankkleur geven De zon heeft zelfs een gezicht glimlachend met twee ogen En een boer geeft het weiland veel meer smoel hard werkend, kromgebogen Maar blijft een bladzij onbeschreven dan is dat geen gezicht Het heeft toch iets onwerkelijks…

dat Eric Satie niet afkerig was van weemoed wist ik al langer in dit vroege klavierwerk heeft hij zijn ziel gestoken met tederheid worden toetsen betast emotie vertaald in heldere tonen vrijbaan gegeven aan mijn tranen zo er iets is op aarde dat klank geeft aan mijn gevoel dan moet het dit zijn een klankkleur rijk aan poëzie...…

fraaiigheid in woorden omfloerst de klankkleur één voor één afhankelijk van grenswaarden is de frequentie zwaar overtrokken volumineus wend je hoofd niet af naar wat je ongeschreven laat smaken verschillen kies niet voor een wit-zwart benadering om de ander schaakmat te zetten het kan ook anders loop geen pion omver als er geen…

ik herken de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt tot pastel laat verzachten alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant bevallen op mijn netvlies ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige…

ik draag je altoos warmer in mijn hart en mis de aanraking van handen mijn herinneringen landen in de liefde van vandaag nog zie ik jou, je haren glanzend, als een gouden mist ik wist dat je bijzonder was maar nu mijn tijd jouw adem wist en niet ziet wat de klankkleur is van warme levenbanden blijf ik achter, in belijdenis en laat…

terwijl ik in de verte staar naar niemandsland sluip jij nogmaals mijn dromen binnen ik kan je beeltenis niet raken er blijft teveel verborgen omdat de zon zich achter slierten nevelen verschuilt wel hoor ik in zachte bries de klankkleur van je stem met het bekende geruststellende effect waarop mijn gevoel zich met een zucht vertaald…

ik koester de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt laat verzachten tot pastel alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant mijn retina mogen bekoren ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige…

dat Satie niet afkerig was van weemoed weet ik al langer in dit vroege klavierwerk heeft hij zijn ziel gestoken met tederheid worden toetsen betast emotie vertaald in heldere tonen vrijbaan gegeven aan tranen die gedreven zullen stromen zo er iets op aarde is dat klank geeft aan m'n gevoel dan moet dit het zijn de klankkleur rijk aan…

Voor toegang tot het tijdelijke paradijs is wat het heden ons steeds zal leren overhandig een geldig plaatsbewijs opmaat tussen de ziel en lichaam onderzoek de klankkleur, geef het een naam dan blijft het niet bij mooie woorden maar geschreven door de volprezen pennen van het hart stilte wordt niet veranderlijker dan het besproken weer hoe…

in zijn stem hoor ik leven, bloed aarde, de melancholie de openbaring van een ziel soms zo zacht zoet dan weer aangescherpt, wel mild, verstild zo het was, zo het nog moet ook de vader van gedachten althans waarop ik zal wachten die diepte en klank heb ik altijd gewild besnaard op hout met rondingen een klankkleur met mondingen naar een…

Beide handen vouw ik open een warm welkom voorbereid jij verkiest door hard te lopen jouw eigen weg in eenzaamheid Ooit zal ik de woorden spreken in de letters van de tijd eens zal ik de draden breken in strakke lijnen van de strijd Beide oren willen horen ied’re klankkleur in jouw stem weer kan ritme mij bekoren ook al zette het mij…

helderziende Daarom noemt men gedichten POE-ZIE Hij maakt contact met ongeziene vrienden Door middel van symbool-telepathie Zij zitten of zij lopen, de Poëten, Met hun kristallen bol of telescoop Te zoeken naar signalen van planeten -of dichter bij- van menselijkheid en hoop Hun hersen-schijf bevat vergeten woorden Gerangschikt volgens klankkleur…

Muzikale slaaf Eenzame solist Eeuwige student Volgzame begeleider Veeleisende meester Gedreven perfectionist Obsessieve notenvreter Gedisciplineerde masochist Een door klankkleur getekend pianist…

hij De oude man onder een vale hoed hij doorleefde de blues en tergde zijn geliefde banjo snijdend zuiver, ongewoon gewoon Aangezogen door zijn solo werden gevoelige snaren geraakt meerdere stemmen gevormd tot een volkomen harmonie zonder regie, zonder bindingen Een virtuoos samenspel vol passie en weemoed Fenomenaal improviserend op de klankkleur…