Alle inzendingen over Klaproos

Er was een kleine bij, die dacht, Dat ik een klaproos was! Nooit is mij de eenzaamheid zó zoet, Zo vol vertroosting geweest, Ik stond alleen in de maneschijn Na afloop van het feest. Ik had een wit japonnetje aan En stond in 't hoge gras. Een vlinder kuste mij goede nacht Alsof ik een lelie was!…

Er staat een klaproos te wijken van haar gebrek aan verweer. Er waait wind die liefde was en lust. Er is zon die huid van haar bescheen. Er valt geen licht op het onzijdige. Het leeft en telt de dagen af, één na één. Het weet niet eens waar het is aanbeland. Het ziet het zand verlopen in zijn hand.…

Wat staat daar zo schuchter te doen, half verdoken in 't plantsoen tussen klaproos en margrietje, tussen climatis en pioen. groei hoger, toe, want niemand ziet je, klein, bescheiden vergeet-me-nietje. Andere kleuren lijken grauw naast jouw wondermooie blauw.…

alles bloeit uitbundig van wilde klaproos tot fluitekruid en die hondsdraf met blauwpaarse bloemen het is onkruid, ik weet het misschien juist daarom zo fascinerend je kijkt je ogen uit, zo mooi de natuur in mei is oogstrelend zelfs bij regenachtig weer o God, hoe schoon, hoe mooi het 'onkruid' bloeit weer weelderig tussen al dat frisse…

nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij haar aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij onze tranen weegt, mijn wind die van haar spiegels veegt, alsdan, planeten in elkaar verstrengeld raken tot regenbogen in de ochtendstond alsdan, kleurig als het avondrood, waar geen klaproos…

liefde -maar ze stromen leeg tot niets hun weg nog weet waar ik nimmer meer vergeet dwalen kinderen langs blinde vlekken uitgesproken klein vergroeit hun grote leven tot ze zomaar ouder zijn, vergeven aan wat ooit hun basis was buiten leeft de wereld mee, ze draait haar dagen rond de as van vele zere plekken immer bloeiend in de klaproos…

Het schrijn van klaproos draagt altijd haar kleur.…

Een lied wat zo opgewekt wordt gezongen In de Nederlandse Geloofstempels Nu met honderdduizenden bloeiende klaprozen In zovele oer Nederlandse landschappen Zie ik het wel voor me in die Negev-woestijn Bloeiende rode rozen, honderdduizenden Maar zo kwetsbaar als de klaproos is Zo kwetsbaar zijn in Palestina, in Israel hun woeste woestijn…

Het glanst weer van de klaver en de boterbloemen en heel verloren staat er ook een klaproos bij. Er zijn toch zoveel mooie dingen; die maken plots mijn hart weer blij en dankbaar kan ik ademhalen; al er is pijn en veel verdriet en zorgen, maar toch wil ik de hoop bewaren en niet alleen maar angstig zijn voor morgen.…

De roos, tulp, margriet, narcis, leeuwebekje, heide, lelietje van dalen, klaproos, anjer, madeliefjes krokussen, de korenbloem. Niet allemaal ruiken ze lekker. Bij voorbeeld de anjer ruikt niet zo lekker als de roos. De lelie van dalen ruikt erg lekker. Veel en veel lekkerder dan de anjer.…

ooit bedacht Gelijk in sepia, de tijd voorbij met mooie tepels als vingerhoeden Het emotieloze meisje op de drempel van voor altijd gevallen of erbovenop gekomen door de daad bij het woord Clairvoyant, dus volledig, uitermate helderziend; voor anderen onzichtbaar, dui- delijk (laat de kenner zich uiten en de onzekere die als een klaproos…

Zij bestaan onstoffelijk Een bandopname repeteert de doden Als straatnamen van de stad En op schoot mijn brabbelende schat Die in een tram langs dit verleden scheert Mijn onbevangen dame Daar komt alweer een stop Reizigers rond de klaproos schieten op Slaan haar vertederd gade Zij zelf heeft helemaal niets in de gaten Sommigen denken…

hoge kerselaar vannacht nog toen hij zijn wilde vruchten vallen liet glimlachte je ‘kom je terug morgen’ en zie nu hoe, naakt in het gras, de dag fladdert in kringetjes rond roze en wit ‘ja’, roep ik ‘ja’ ik hoef niet verder te gaan dan de verwondering die jij me geeft de zomer in het is als licht, pas geboren als een klaproos…

Met een bord voor mijn kop zie ik een muur, een klaproos in het mijnenveld. De zon ziet blauw prikkeldraad. Mijn ogen doen pijn, mijn handen straks of niet meer. Ik staar, jij vliegt, daar. Op jou wordt niet geschoten. Hier, van jou naar mij een heuse scheerlijn. Mijn ene hand omklemt een roos. Zij is voor jou, jou alleen!…

Onsterfelijkheid, de lege vormfactor tussen vlees en droom, zonder stilstand de eeuwige spiraal afglijden ingekapseld in de slotvaste tijdscapsule Slechts bittere weerspiegelingen zouden resten en de nasleep van uitstervende tremolo’s, met in elke oogknippering de vergankelijkheid van een klaproos Obligaat toekijken op afscheid en verscheiden…

De roze klaproos op de theezeef slechts een plaatje. Eiwitten walsen voor mijn ogen. Alles plastic, alleen mijn grote ronde hoofd is over. ----------------------- uit: 'Receptie', 2007. ------------------------------------------ Mouches volantes - bewegende vlekjes die meedraaien met de ogen.…

Als een klaproos spring je open. Je geurt naar de roes van papavergekte. Als een peul springen je doperwten uit je onmetelijke wezenloosheid. Je gonst gutsend de onvervalst voldragen stoot van Zeus.…

Gebukt onder de lasten Die het leven met zich Meebrengt - Op de tweede dag Werd het gewicht me Te zwaar, en richtte Ik mijn blik naar binnen, Op de derde dag werd Ik overweldigd door het Donker dat ik in mijn Binnenste aantrof - Op de vierde dag Durfde ik voor het eerst Naar buiten te kijken, En ik zag de zon, die De klaproos…

Laat haar lelie op het water zijn, klaproos op het veld. Roos met doornen, duizend- schoon.…

De mens staat tot natuurgeweld Als klaproos staat tot natte kavel Als vlieg tot scherpe vogelsnavel Als lafaard staat tot superheld Als boom tot kettingzaag die velt Als frisse lucht tot vuur en zwavel Als pluis tot een soort reuzennavel De mens; speelbal van God en geld Dit keer trof een tyfoon de Filipijnen En duizend levens werden weggevaagd…

Als ik bloemen plukken mag pluk ik ze midden uit het rijpe graan hun blauw verwoordt de hemel het wit een stille traan waar sterren bloeien in de nacht en rond de maan waar zonlicht lacht pluk ik een wilde edelweiss daartussen laat ik de klaproos stoeien in een jodelblij bestaan zal ik de mooiste bloemen plukken want liefde mag uit vreugde…

We liepen in de bossen En bij een heuvel waar één klaproos tussen een zee van koolzaad, ging het over de dood en het voorvoelen ervan: lang geleden, op haar verjaardag stortte haar geliefde van een berg 't ging ook over Thomas Moore en zijn boek: de magie van het dagelijkse leven We deden nog een boodschap en voor de winkel sprak ons…

Ooh, beeldschone papillon Koersend op de gang van de wind Fladderend van gazon naar gazon Onderwijl neerstrijkend op een slechts vergankelijke klaproos Even rustend Je prachtig gracieuze vleugels dansend in de zon Doch aan de einder wuift reeds een vergeet-mij-nietje jou tegemoet Verwachtingsvol passeer je zelfs de klavertjes, Zonder enig…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Zuiver, als geslepen edelstenen In een rand van donker goud gevat, Spiedt de klaproos door de halmen henen, Glanst de koornbloem helder na het bad; En het paard, met glimmend stijve benen, Scheert de klaver, koel en druipend nat.…

Verloren te Verdun honderden duizenden hun leven; heeft slechts een klaproos voor de vrede een wrange illusie verstoord.…

gedijt in warm omsloten tijd hij draagt de zomer in zijn ogen gebogen over zijn prentenboek vol zelfgemaakte beelden met op de achtergrond de zee graaft hij een geul vol idealen en laat het zilte nat zijn gang bepalen, tot ter kimme in een gouden zon zijn wasdom overmoedig blinkt daar glanst helm op zachte duinen waar honds- en klaproos…

luistert, is heel gehoorzaam haar onschuldige onbevangenheid ontwaakt de herinnering aan mijn kindertijd heimwee naar dat pertinente rotsvaste geloven in alles wat volwassenen je beloven ach, was ik nog maar dat kind van toen wat zou ik dan allemaal nog doen dagdromen nemen me ijlings mee ik bouw zandkastelen aan zee pluk korenbloem en klaproos…

uitgestrekte koren zwaait goudgeel verlangend zich te mogen geven aan omringende grond en landen van het Westen damp uit zwaar geschut geeft de aren kwade reuk angst voor verderf en schokkende vragen doen alle akkers beven hun bestemming wordt beloerd door spokende draken tussen de halmen die vol spanning wachten scheppen felle klaproos…