Alle inzendingen over Klokslag twaalf

wat allemaal niet kan men spreke er niet van: zo wordt heel wat af gevogeld onder Nom van Plume bij klokslag twaalf volle maan worden lieve boerinnetjes zachtjes en op eigen naam gedicht als loops met zinnetjes het is een crime maar ‘t beurt anoniem…

dertig stokslagen geleden bliksem splijt olijfbomen langs de rotsen naar beneden waar klokslag twaalf de stenen spreken in klinkende taal wordt het vonnis gespeld de kring van toorn ruikt bloed binnen de kraal in de naam van de vader en de zonen…

Verloren tussen woorden dwaal ik als zilverwezen door het diepe donker van de nacht op zoek naar dromen in de hersenspinsels van jouw gevoel reis ik oneindig streel ik de verloren stemmen van gedachten met liefde in mijn hart voorbij de tijd van klokslag twaalf zal ik wachten op een teken van bestaan…

twaalf uur.…

Uit frustratie is hij toen gaan klieren, de nieuwe bewoners griezelden ervan, klokslag twaalf hoorde men rinkelende bieren en soms smeet hij met een koekenpan. Zijn herenhuis werd te koop gezet, tot zijn geluk werd het gauw verkocht, want dat betekende nieuwe griezelpret, hij heeft nooit meer naar bier gezocht.…

twaalf in de nacht heeft men het vuurwerk afgestoken Maar dit jaar in het dorpshuis zodat alle ruiten zijn gebroken De dorpskrant heeft de dag daarna de organisatie weer geprezen en deze zijn weer de enigen die het artikel hebben gelezen…

ik bleef niet hangen in een sprookjes syndroom waar ik als kind telkens dwergen moest tellen nu weet ik langzamerhand wel dat het er zeven zijn ik koos liever voor die stakker Assepoester hoe zij haar muil verloor op de traptreden van het paleis waar zij was voorbestemd voor een prins op het witte paard ze wist allang dat ze vóór klokslag…

naar slanke handen gevouwen willen zij vasthouden geknepen willen zij vergeten ontspannen willen zij vieren waar fiere schouders weken dragen van tot hier laat haar ingetogen lach rimpeltjes schuchter verschijnen berustend gooit zij een hand vol luchtkusjes naar de vele schitterende sterretjes in de vrieskou het is vijf voor twaalf…

twaalf gingen de mensen naar de nachtmis met hoge laarzen en warme jassen en wanten aan ook al was het bitterkoud, ijs sneeuw of dichte mist voor ‘t kerstgebeuren moest men bij de kribbe staan er was geen gesjouw met karren van de supermarkt geen lange wachtrijen bij de slager of traiteur hoogstens was er toen alleen een warme wafelbak of…

twaalf uur dan heft iedereen het glas Beseft dan wat een goed idee het van die Nauta was Maar mijn werk is nog niet klaar en ik moet nog even door Want de oorlog van de liefde, daar heb ik geen woorden voor...…

En ook vrees ik voor schade aan mijn oren, Dus wil ik geen twaalf klokslagen meer horen.…

Toen die nacht de majoor verscheen, om klokslag twaalf uur, opende de korporaal direct en gericht het vuur; met èèn welgemikt schot schoot hij de spookmajoor neer. “Opgeruimd staat netjes”, dacht hij “die tiran die spookt niet meer!”…

twaalf wordt het product publiek Een kring van zeven rond het dichtersvuur Vandaar een echte snelsonnettenkrans Snelsonnet 6 (Hanneke van Almelo) Vandaar een echte snelsonnettenkrans De zeven verzen delen het symbool Van dubbel zeven, zuiver en verheven Uit onze veren vloeien de paeans Als dank aan ‘t hart van deze dichtersschool…

Zeg het je nog iets er is geen klokslag zeven stil schreit de hemel…

Kleine eeuwigheid in een paar seconden tijd klokslag van liefde…

Klokslag om één uur galmt het slotakkoord over alle dictaturen Henk…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

Klokslag, als een donder.…

Klokslag, als een donder.…

niet klokslag acht - het is midden in de nacht -------------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

zwaar verkrampt mijn naam wanneer de nacht zich openlegt murw aangeraakt en de droom voorbij het schreeuwen van koud maanlicht het klokgelui voorspelt mijn dood halsstarrig weergalmend wanneer echo’s graaien naar wazige wolken die onbeheerst doch stil de waanzin in mijn hoofd verspreiden ik stop mijn oren dicht met handen…

Kijk uit waar U loopt en strompel niet waar geschreven wordt vallen letters. Wolken pakken zich samen boven zee verbeelden gezichten op de Pyreneeën. Ik vraag de winter om aan de kust te zorgen voor witte kerst uit m’n jeugd. Mensen als zandkorrels op het strand op afstand lijken ze allemaal op elkaar maar vergroot is geen korrel dezelfde…

De dikste stapel stond regelmatig voor mijn neus Nooit meer zal dit gebeuren Het lot heeft beslist dat ik voortaan slechts klún in plaats van glijd, schaats en rijd Echt nooit meer zal de tijd serieus tot inkeer komen, zodat 't verblijdt Helaas zeker echt nooit meer zal de dikste stapel mijn uitzicht belemmeren…

spookuur sliep dan in met zingende violen typisch paraskevidekatriafobisch was zijn dode punt dramatisch 13 minuten vóór twaalf middernacht op vrijdag juli de dertiende waren hun angsten voorvoelend juist of zijn ze er door god of lot in geluisd * Jules Massenet telde in zijn naam 13 letters; 1912 is opgeteld 13!…

Tien of twaalf.…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

Onder de hoede van de nacht biedt rust het hoofd geborgenheid in evenwicht Als de zeevogel schel de stilte scheurt wanhopig in de leegte krast klokslag drie De eenzame wandelaar in de straat lijkt niet zo ver van hier…

Neen het is nog geen twee voor twaalf het is verre van twee voor twaalf voor die Corona=Bevrijdingsfeesten in herfst 2022 om 12.00 uur klokslag ( ZIE HARTENKREET:: CORONA-BEVRIJDINGS-FEESTEN, HERFST 2022) Maar het wordt wel straks 5 mei 2020 onze nationale Bevrijdingsdag het wordt dan ook vijf voor vijf op radio en tv klinkt de korte intro…

Volgens de onderzoekers van NASA gaat het om een hoeveelheid van ongeveer twaalf emmers……

Ik was pas twaalf En werd geroepen door God Zei mijn oma serieus als een gebod Nadat ze kaarsen had ontstoken En haar gebeden waren verhoord Ik was pas twaalf En werd acuut misselijk Van mijn allereerste kopje koffie Met een flinke scheut melk doorheen Zeeg ik als een rozenkrans ineen Ik was pas twaalf En geloofde zeker nog niet…