Alle inzendingen over Liefde OR strand

ons mooie strand en levendige dorp heeft uitgestorven straten de zee is kalm alsof ze vredig zo verlaten haar golven van gemoed kan laten stromen uitgerust aan een rustige kust ons stille strand blijft onvermoeibaar wachten niets veranderd wat is verankerd in ons hart zo dromend langs de lijn weten we waar we trots op zijn…

Samen reden we over het strand zagen we mensen lopen hand in hand overal hartjes getekend in het zand Overal was liefde nergens was pijn maar nu jij hier zo ligt je niet beweegt zie ik geen hartjes meer nergens mensen hand in hand maar jij in dit bed en niet op het strand…

liefde is net als een zee, het kent eb, het kent vloed en er zijn ook golven ik ben verdronken door een golf die niet bestond en nu lig ik op het strand te wachten op de volgende…

Struinden elkaar in lome duinen strandden samen in heet zand Handen graasden in gewillig gras lippen zochten, vol begeer Gesloten ogen spellen liefde in staalblauw met zomerzon. “Ik wou, ik wou, ik wou!” ”Ja schat, en ik van jou! “Ook volgende keer… naar strand weer?”…

Wij samen aan het strand Wij samen hand in hand luisterend naar wat de zee fluistert Wij samen op het strand elkaar kussend in het zand Wij samen in de zee er is niemand; alleen wij twee Een stroom van liefde voer ons mee Wij twee, even één…

met haar golfgewijs verlangen naar het eeuwige strand liet zij meeuwen schreeuwen als in een oud cliché. het grijze water verzoende zich met laatste straaltjes horizon en jij mijn lief werd liefde, een liefde voor het leven. toch?…

Achtergelaten op Het strand van Voorbije liefde Neem ik gretig De zilte smaak Van dit zeewater op - Mijn lippen smaken Zilt als ik mijn Tong er langs beweeg Zout, of zilt, is Altijd nog beter En veel minder diep Dan de wrange smaak Van onze vergane liefde Die kansloos op De rotsen liep…

Het zwalkende schip met de koers ver te zoeken ten prooi aan golven…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

Bijna had ik je Laten gaan, in De stormvloed Van dit leven, Maar toen we Na de strijd Om ons bestaan Samen waren aangespoeld Op het zachte strand Dat rust en vrede brengt Merkte ik dat ik mijn Liefde voor jou niet Los kon laten - liefde Die in mijn ziel te zeer Was ingebrand…

ik heb mijn liefde voor jou verpakt in zilte golfjes mooie woorden rollen langs het strand zo hier en daar met schuimig kuifje dat dus met kus zomaar op je lange winters witte benen belandt wij kenden al het strand de zomerse warmte van het hete zand ook bij de eilanden gelukkig hebben de meeuwen daar geen randstadmanieren…

wandelen langs verlaten stranden blote voeten in het zand met de zon hoog aan de hemel samen lopen hand in hand lekker luieren schelpen zoeken uren zwijgen uren praten boeken lezen echt genieten en de boel de boel maar laten…

Met jou op het strand Sterren in de lucht Met jou in het zand slaan mijn gedachten op de vlucht. Onduidelijkheid is overal overal is onduidelijkheid En ook weer in dit geval Is het de ander die er onder lijd.. Waarom is de zekerheid nergens te bekennen? Waarom weet ik niet wat ik bedoel? Waarom lopen mijn gedachten mij te jennen?…

Gouden haar geborsteld door wind en water gewassen door bruisend schuim dansend in de storm koesterend in de zon lonkend met je gele lokken bemind door kinderen blauwe golven verlangen strelen je glanzende vacht plukken aan je pronkende pruik dwingen je door donkere diepten door paarse poelen verblind en laten je nimmer met rust…

Een lange wandeling aan het strand water, zand en niemandsland Gedachten verdwijnen met de golven zij worden onder zand en schelpen bedolven Uitwaaien, de honden rennen om me heen zij genieten net als ik ook van top tot teen Het is heel stil in mij, een vreemd soort rust waarom ben ik niet geboren in 'n plaatsje aan de kust ?…

Moeders schreeuwen hard hun naam Het zout van de zee plakt aan mijn lijf Ik voel me als een verloren zoutpilaar Op een droge uitgestrekte vlakte Maar helaas, niets blijkt minder waar Ik ben nog steeds hier op strand Argwanend kijk ik om me heen Stiekem in gedachten doe ik een wens En zou ik willen dat het strand verdween…

In de grijsgrauwe mist probeer jij te vatten elk onbegrepen woord zichtloos, zinloos blind voor gedachten zie je jouw beeld kleurloos, koud klinken klanken kil in het duister waar vergetelheid geen warmte brengt tot aan de dageraad…

Ik kan ons al zien lopen samen hand in hand langs de hoge golven op het verlaten strand de warmte van de zon glinstert op de zee de wind waait onze woorden weg met de golven mee een eindeloze vlakte van zand, zon en water ook de meeuwen in de lucht denken niet aan later…

Ik stond aan het strand, en schreef mijn naam in het natte zand. Toen kwamen de wind en de regen, om mijn letters uit te vegen Maar hier blijft mijn naam voor altijd staan!…

Lekker op vakantie met je gat op het strand, Maar smeer je goed in voordat je verbrandt. Laat het doen door een lekkere vent of mooie meid, Het is zo gebeurd ze zijn maar een paar minuten kwijt. Je vraagt ze met een vriendelijke lach, En jij bent beschermd voor de rest van de dag.…

De wind die door m’n haren waait Het water dat je hoort ruisen Het warme zand dat m’n voeten aait Onze blikken die elkaar kruisen De laatste boten naar de haven De laatste zonnestralen op mijn gezicht De laatste paarden die langs komen draven Jouw blik op mij gericht Mijn voeten in de branding Mijn jurk wappert in de wind Een vlieger…

miljoen zandkorrels aangespoelde kristallen juweel in de zon…

Wolken scheuren op tot flarden ik voel mijn huid tot eelt verharden De zon breekt zacht in kleine stukken die lachend aan mijn kleding rukken De horizon verdwijnt in water water van eens, water van later dat nu onder mijn voeten vloeit en als de storm straks brullend loeit Dan mag ik naar de overkant naar 't oude nieuwe moederland Het strand…

" en met een reuzeklap zit je ineens weer op het strand…

Zeg, zwerfse zuster bij, Gevleugelde schalmei, Waartoe verliet gij 't zoet der bloemen Om moederziel alleen te zoemen Slechts tot de zee en mij? Verlokte een dichterluim Ook U tot plichtverzuim, En zoekt ge, als ik, door 't licht verblinde, De honing voor Uw droom te vinden, Ach, in een kelk van schuim?…

zo dom en blond en rondborstig zou ik willen zijn als jij en dan tussen de vingers onvermijdelijk ontglippen met de woorden: blijf bij mij, lief de gouden zon gaat dalen…

(een elfje) Strand De zee Het warme zand Het maakt me blij Kalmte…

De middagzon tingelt als koperen belletjes, jij ligt slapend naast me. Glanzende druppels vallen van je lichaam op het zand, je omtrek achterlatend. Vanavond zal een bedachtzame golf je afdruk westwaarts dragen en ongetwijfeld zal het zeewater dan net iets zoeter smaken.…

mijn dochter heeft een kuil gegraven in het zand daarin heeft zij de zee gevangen en ook een grote krab die hulpeloos naar houvast krabbelt langs de rand net als ik die op het wijde strand willoos ronddrijf in haar kuiltje dat mijn leefwereld omspant…