Alle inzendingen over Liefde OR strand

We waren aan het strand En stonden in het zand.…

Ze gaat naar het strand en vlijt zich neer in het zand Voelt de strelingen door de wind, en onttrokken aan het gezicht spreidt ze haar benen licht De wind beroert nu haar geslacht; ze kreunt daarbij onhoorbaar zacht…

ik loop op het strand, kijkend naar de branding, telkens als ze me wil grijpen, komt ze net niet ver genoeg, ze kijkt me boos aan, en bruist, met haar witte schuimkopjes, en ik kijk boos terug, maar ze doet niks, ik vlucht snel weg, voordat ze zich bedenkt.…

Blindelings raak ik je aan warmte van mijn hand kilte van je huid druppels water schitteren in de zon loomheid luiheid niets verstrooit de stilte alleen de zee zucht ritmisch…

Lopend Met het zand Tussen je tenen kriebelend De zee Brengt schelpen die ik Bibberend in mijn emmertje stop De wind Blaast zijn laaste adem uit Die mijn haren Willekeurige kanten op laat dansen Met een zucht Terug lopend naar de realiteit…

Ik liep heerlijk op het strand, en ging zitten in het zand ik staarde naar de mooie zee en kreeg plots een goed idee Ik rende op het strand met mijn blote voeten in het heerlijke zand ik riep heel hard tegen de zee: neem alle nare gedachten mee. Ik keerde terug naar het strand en ging lachend zitten in het zand.…

Varkensroze oren twee schelpen in mijn hand een lucht vol duinen bergen van zand Maat vierenveertig het merk onleesbaar de stront van meeuwen Op mijn bril ligt grijze staar Een streeploos verlangen in het zicht van een gestorven horizon En dit alles noemt men strand…

De zee komt en gaat fluisterende rolkeitjes op het stille strand.…

Je daagde me uit met schoenen in je hand spetterde jij mij kledder nat met die ogen van ik zou willen dat jij me achterna zat wat een toneel jij wilde gevangen worden vrouwen eigen ik riep ik zal je wel krijgen en dan ga ik je zoenen toen stond je stil ik zag in je ogen de wil het avontuur met mij te beleven het was wel wennen ik…

Geen reet Te doen Geen reet Te zien Nou ja Verderop Eentje ---------------------------- uit: 'Verzameld werk', 2004.…

Horizontaal leven op het strand de vis sterft…

zon en zee blijft het strand kil achter als het water zijn gram gehaald heeft…

de golven onze lippen die elkaar zachtjes raakten En plots klapte de hemel wijd open het werd helder licht bij volle maan onze zielen smolten vurig samen we zouden elkaar nooit meer laten gaan Maar na jaren van tropische hitte bereikte hels onweer ons roze land mijn tranen spiegelen zichtbaar in zee ik ben eventjes terug...hier aan het strand…

STRAND (haiku) stil en verlaten het rood aan de horizon sluimerend water…

Het water knabbelt aan het zand en onbeheerd blijft achter ons het strand.…

Ik geniet van jou strand van Nederland…

behoedzaam zet mijn voet zich neer tussen koraal en schelpen ik volg de waterlijn voel de warmte van de zee de flauwe streling van de wind langzaam ga ik verder voel de vrijheid en loop zo mijn gedachten in…

Vlaag van vreugde en welzijn Aanschouwen van de golven is zo fijn Met een rustig gehoor op de achtergrond De sfeer is zo mooi, iedereen zo pront Onbelemmerd zijn wij op ons mooist Extravert; iedereen is ontdooid…

eindelijk weer eens het gekraak van scheermesjes onder de voeten…

tot gisteren was hij in de wereld monddood voer hij over oceanen blind doolde hij door woestijnen doof worstelde hij zich door regenwouden met brokstukken in zijn handen aan de rand van de wereld hoorde hij het laatste lied hij wachtte niet op het eind.…

Wat moet het verrukken, zulke maten zich met overgave in je af te voelen drukken. Daarvoor zal het graag zijn opgespoten. Of vermoedt het zich zo innig niet als ik het gun? Dan lag het niet zo onvertogen vol zinderende kuiltjes om dat glanzend lichaam, had het beduidend minder omzichtig gestoven. ----------------------------------- uit:…

Een zandstraal wind in de rug, ergens tussen de badweg en Het Hon het strand een aftelrijm van palen. Waar de zee nog dun is als een pink rollen strandlopertjes als biljartballen over het laken van het water, overrompeld soms door zeeschuim.…

een kind speelt in ’t schelpenzand tussen ’t vuil net als vele andere kinderen, laten zij zich niet hinderen door plastic, patatzakjes, ijzer, hout en ander afval zelfs niet door een stinkende aangespoelde blauwe kwal of door de paardenvijgen in ’t zand kinderen spelen slechts lekker op het strand…

De golven rollen koppen telkens, telkens, steeds maar weer en leggen sprankelend schuim op het randje van de zee.…

Een dagje naar het strand, met Rutte mee Om na die spannende vakantieweken De kop maar weer eens in het zand te steken 'Graaf kuilen voor een ander.' 'Leuk Premier!' Een beetje langs de branding donderjagen Om straks weer water naar de zee te dragen.…

Er ligt iets op het strand Het is dood zeggen ze Dat is niet waar Het leeft Het beweegt van links naar rechts Men pakt een hand Er wordt om gevochten Er wordt aan getrokken Het wordt in schoenen geschoven Tot het versleten is En wegspoelt in de branding…

witte schuimkoppen uitgeblazen op het strand natte voetstappen…

Vaak kwamen wij op het strand en omarmde wij elkaar. Het was puur liefde, die wij hadden. Tranen van vreugde heb ik, omdat ik je graag mocht. Op het strand stond je daar ineens, dat weet ik nog. Nu moet ik zonder jou, want je bent ineens uit mijn leven. Het doet mij pijn en veel verdriet.…

Op een vroege morgen wandelde ik langs de Noordzee, dichtbij de vloedlijn. Een peddelsurfer kwam rustig voorbij. De zon gaf haar licht en opwaartse warmte. Het leek erop dat het een stralende dag zou worden. Toch had de zon moeite, om zich, door het wolkendek heen te prikken. Het was stil, er waren enkele mensen. Slechts de golven…

Uitgestrekt tussen schelpen en aangespoeld zeewier, drijfhout beweegt zich mee met de zee. Zon vraagt: ‘Zou je vlees zich hechten aan je beenderen, als je ‘nee’ zei tegen mijn zomer?’ drijfhout drogend Maan trekt aan mijn water, maakt vloed en ebt weg drijfhout neemt gewicht Sterren banen zich stil een weg van licht.…