Alle inzendingen over Los laten...

nu maar los, laat alles maar vervagen Er komt een einde aan een lange nacht Een stille stem beantwoordt al je vragen… Ga maar gerust, ginds wordt op je gewacht…

Als er niets meer uit je handen komt laat ze dan maar leeg laat ze dan maar los laat ze dan vooral niet tot vuisten ballen niet laten gaan niet laten slaan Laat ze vooral elkaar kruisen je handen vouwen je ogen dicht moment voor gebed gedicht of hartenkreet Laat je handen dan schrijven dan componeren dan schilderen met het potlood…

als ik even terugkom in jouw wereld noem dan mijn naam als ik niet meer weet wie ik ben noem dan mijn naam tot ik jou weer even herken maar laat me daarna los laat me dan weer naar mijn nieuwe wereld gaan…

gouden strepen in een donkere nacht luid gedonder mijlenver het alles betekenende gevecht is weer begonnen tussen het geluid en het licht het licht flitst er op los laat zien wat voor moois het kan het geluid is jaloers en dondert er dwars doorheen urenlang gaat dit zo door maar dan...…

Mis zodat de kriebels over gaan En dat die leuke vriend je gewoon laat staan. Zomaar ben je dan alleen En krijg je een hart van steen Totdat die weer opengaat En die vlinders weer in je los laat…

Het doet pijn Dat als ik bij jou ben Ik niet mezelf durf te zijn Je zet me onder druk En maakt zo mijn leven stuk Ik wil een vrij leven En me niet aan jou geven Je houdt me constant in de gaten Je moet me eens los laten!…

Laat het over je heen komen, Als water over je heen of van je af stromen. Maar soms moet je gevoel ook goed vasthouden, Gevoel moet je soms ook vertrouwen. Laat het los laat het gaan, Hou het vast en koester het maar blijf nooit stil staan.…

Kon ik je maar los laten? Je stem, je lach en je ogen zullen altijd in mijn gedachten blijven…

Het beklemmende dagelijkse leven kun je los laten. De zee geeft vleugels, je krijgt onherroepelijk nieuwe krachten. Foto Dick Voogd…

Ik laat het los, Ik moet het laten gaan, Ik wil zo snel mogelijk, Op eigen benen staan. Zo ga ik het niet redden, Zo wil ik het niet meer, Al deze dagelijkse dingen, Doen me zo ontzettend zeer. Ik wil een eigen leven leiden, Mijn verleden kwijt zien te raken, De dingen los laten, Die me nu zo ongelukkig maken.…

laten zij zijn in bestaan vooruit gegaan maar mijn beelden zijn daar blijven staan…

steeds dieper en dieper zakken ze weg in de spelonken van je geest die collega die vriend of vijand diegene die je stiekem aanbad die ouder die je nooit zou vergeten zij allen die ooit zijn geweest steeds dieper en dieper dalen ze af sterke gevoelens vervlakken smelten langzaam weg als ijskappen je moet ze los laten of laten zij jou los…

Hoe zij vaart over zeeën van willekeur De gespannenheid smoort haar in de kiem Ik wou dat ik haar vertellen kon dat ze soms even stil moet staan Dat ze het krampachtig vasthouden van dingen die belangrijk lijken maar uiteindelijk niet zijn even los laat Door het doorrazen en te veel gedachten in haar hoofd mist zij details die van schoonheid…

doet haar werk als een ster of uil als een kat of schorpioen als een boemerang zal karma haar werk onvermoeibaar blijven doen dus laat het maar los laat gerust maar gaan door de wetten van karma zal balans ontstaan…

Laat los, laat los, zo zingen alle bossen, behalve waar de dennenbomen staan - de beuken die als heersers langs de paden nog fier rechtop ademen, ook zij worden kaal. Horen wij wel dit verhaal of menen wij dat alles duurt? Er blijft slechts wat de liefde bouwde....…

Je geeft me vleugels Geeft me vlinders Maakt het mooiste in me los Laat me zweven Doet me gloeien Laat me lopen over mos Doet me leven Maakt me sterk Geeft mijn leven weer een lijn Nooit zal jij kunnen beseffen Wat jij nu al hebt gegeven Door bij mij te willen zijn Je doet me blozen Laat me stralen Als je lieflijk naar me kijkt Geeft…

ik het los laat ik je gaan valt mijn hart uiteen in duizenden stukjes maar ik weet ooit zal ik jou weer zien…

me los, laat me gaan ik wil wel vrienden zijn maar jij kan dat niet bevatten alles zwart wit geen grijs weer breng jij mij van de wijs ditmaal omdat ik niet de rust krijg ik blijf smeken; zwijg,......zwijg zonder mij kan je prima leven maar proberen doe je niet om het even welk verdriet zoek je troost die ik niet kan geven laat me los en…

als hij aarzelt om je mee te nemen omdat hij vermoedt deze heeft nog zoveel om te geven en het leven je ook niet los laat de strijd tussen die beiden jou te veel pijn doet en jij voelt dat hun spagaat ten koste van jou gaat dat jij dan inziet van ik verlies mijn diepe warme gloed en dat jij dan de regie neemt in dezen dat jij beseft…

Statig brengt hij zijn vis Meters ver aan land, laat hem Los, laat hem Spartelen in 't gras. Zijn hals tussen opgetrokken vleugels Een slordige S, In treurende houding Staat de reiger Vóór zijn stervend ontbijt. ----------------------------------- uit: 'gedichten 1954-1983', 1984.…

en vandaag heb ik je lief een idee die haar hemelen lief heeft en los laat helder en luid gegil als geboortekreet ( wanneer ik me voor de gek houd ) in deze rivier waar alles en einde heeft, is voorbij, nog voordat snaren de smachten beantwoorden... Als alles stroomt, waarom verlangend naar jou sta ik stil?…

Je staat er maar van jaar tot jaar achtermuur omgevallen half ingestort het dak dakpannen hangen balanceren zwak op losse latten de fut is eruit kozijnen verveloos al een hele poos ramen vuil en onbewoond en binnen zag ik stofrommel en veel spinrag ooit een stoere boerderij nu een somber wrak wie gaat je opknappen maakt een nieuw dak…

laten, knopen doorhakken en dingen een plaats geven Soms heb je tijd nodig voor je eigen leven…

Allen kijken hem aan laten hem los, laten hem gaan.. al wankelend over een rechte Lindelaan. Hoofdschuddend, horen zij aan zijn onbezonnen, eigen, lied want zoals zij zingen...lukt hem niet... .....-alleen-..... Verlaten, uit het niets, liep hij weer heen waaruit en waarin, hij vervolgens, opnieuw verdween ....-alleen-......…

Ik hoopte jaren Sloot haar in mijn hart Om daar te bewaren Ze klopt iedere seconde werd het ritme van mijn hart Waar ze slaat in de ronte Ging zweven Het beeld van de wolken Zal ik nooit meer vergeten Ze ging maar viel terug Naar de grond omdat ze Niet los laten kon Aan verhalen Die ze wil vertellen Ik hoor het haar zeggen…

Elke keer, wat doffere ogen, Elke keer, een wat vermoeiderde blik Elke keer, iets duidelijker dat gevoel, ik weet, het afscheid is nabij Elke keer, dat ik haar zie, is er wat wanhoop bij gekomen Ik wil haar niet los laten, Ik wil haar niet kwijt Maar elke keer voel ik dat ze wegglijdt, tussen mijn vingers door Ik kan haar niet bij me houden…

laten van.…

maar los en wees niet bang want ooit branden er kaarsjes in je boom mijn schat snik zacht…

Ga maar lieve schoonzus geef je maar over aan Hem neem Zijn uitgestoken hand en luister naar Zijn lieve stem Hij heeft voor jou een plaats bereid in Zijn hemels paradijs neem Zijn hand en volg Hem maar op het einde van je reis Hij zal je verenigen met hem je verlossen van pijn en zorgen laat maar los wat hier nog rest er wacht je daar…

tussen de heuvels nabij het land zo vlak als een gulden een middenweg die wij samen delen tussen muren van steen en paden van asfalt is het brein inmiddels in beton gegoten omdat het ze niet lukt deze observeerders te slopen langs tuinen van goud door velden van zout gegoten in spijt vergeven is tijd laat alles nog eens los wij vloeien…