Alle inzendingen over Machteloosheid OR Verdriet

Het is toch geen leven zoals ze daar ligt Maar officieel is ze niet dood Een oud ziek lijf, gevuld met slangen Een zakje vocht vervangt het brood Het is geen leven om zo te lijden Als de chemo het vertikt Is het ethisch iemand te bevrijden Als je ziet dat ze haast stikt Het is geen leven zoals zij ligt weg te teren Paniekerig kijkt door…

Je bent ook vaak verdrietig. En in jezelf ben je boos. Ik kan je alleen maar vasthouden en troosten. Maar in mezelf voel ik me “Machteloos”.…

Elk mens heeft zijn beperking en soms sta je zo machteloos; gebed heeft toch zijn eigen werking, dus word nu niet moedeloos!…

Zwarte wolken weerstreven mijn dagen mateloos de jagende meutes van machteloos sleuren mijn gewaden aan flarden hun koude ogen glanzen de witte tanden verscheuren mijn gemoed gebroken de spiegel in duizend schilfers die glinsterend dwarrelen door de tijd die heelt.…

vermaledijde hoop die in flitsende schitteringen door geopende handen schiet en hen leeg gelopen machteloos achterlaat op weg van hier naar nergens de anders zo krachtige handen moeiteloos pijn wegnemend beheersen de kunst niet tot uiteindelijke verlossing van snijdende smart der eigen dolende geest momenten van gelukzaligheid geschonken…

Ik vind slechts woede en verdriet En mijn hart voelt koud en kil. Zomaar, onterecht en onverwacht, Op een moment dat alles beter leek, Misbruikt U ineens Uw macht En levert dan zo'n klotestreek.…

Het doet me pijn Je zo te zien Ik voel tranen Verlies mijn hoop Jouw einde komt Er is geen misschien Dag maatje van me Trouwe vriend Zo´n roemloos eind In een klotenschuur Zonder zon en licht Had ik je nooit gegund Je had meer verdiend Je gaat nu snel verkassen Naar een mooi en beter oord Waar je heupen niet meer pijn doen Je kunt…

hoe kan ik jou begrijpen met onbegrip die mij overheerst wanneer jij je wel begrepen voelt in het onbegrip dat je strooit…

toch begrijp ik iets niet De dag dat zij moeder werden hun zoon op de wereld zetten zullen ook zij nooit vergeten waren zij welkom, in liefde ontvangen wat deed hen zo ontsporen dat zij Op één dag iemands moeder vader dochter zoon moedwillig van het leven beroofden dat zullen wij nooit vergeten ondanks de shock en het immense verdriet…

De sfeer van de muziek die altijd rondom jou hangt het is de harmonie die naar je hart en ziel verlangt maar al die valse noten die schrijnende machteloosheid en zielenpijn waarom toch moet elke strofe, elk refrein de dirigent van jouw ziekte zijn…

Kijkend naar de grijze lucht, Zag ik de wolken huilen En in de toppen van de bomen, Zag ik de vogels schuilen. Gedachten door mijn hoofd, Nooit zal ik ze vangen, Terwijl ze steeds harder razen, Loopt er water over mijn wangen. Daar bij die boom stopte het, Langzaam ging het weg, Eén keer zag ik mijzelf nog, Kijkend over de heg. En…

schaduwen, beelden, kettingen van muren naderen rondom je heen verstikt door vretende assen die kwellend in je dringen ze werpen schuimgevoel neer, druiperig en wurgend je geraakt er niet meer uit je wordt kleiner en kleiner en dan dan verdwijn je verslonden in je pijn maar nu, nu zijn ze aan't spinnen betuigd door eigen macht…

Ondoordringbaar, onvoorspelbaar Helemaal Een moeder kwijt, een ander leven Accepteren dat dat hoofstuk sluit Ze heeft je alles meegegeven Je moet op eigen kracht vooruit En juist in deze donkere dagen Die stemmingmakend kunnen zijn Gaat alles aan mij knagen Wanneer ik jou zo zie vol pijn Ik weet geen raad Met wat je nu doet Mijn machteloosheid…

Ach, mijn jochie ik wou dat ik je helpen kon door dit proces van groot verdriet maar sta machteloos in je pijn kan je alleen beloven er altijd voor jou te zijn!…

Ik houd jou in mijn armen al wiegend heen en weer ik wil je zo graag verwarmen verbergen al het verdomde zeer Ogen kijken levenloos en kil machteloosheid klauwt gedachten ik wil blijven geloven al is het stil in hopen en verwachten De tijd haalt moeiteloos in scheurt in zijn vijf voorbij wat heeft het nu nog voor zin en weer stormt het…

Ik voel de machteloosheid om dit oneerlijke gevecht. Je woorden klinken ongemeend en verre van oprecht. Maar ik weet dat ik eerlijk ben en zoveel van hem houd. Jij wint het niet hoor meisje, je bent onecht en koud. En als zijn ogen open gaan en hij de waarheid ziet. Wat heb je dan nog over? Ons zeer zeker niet.....…

, machteloos klein bevroren toch op zoek naar iemand die vasthoudt, vergeeft en ziet…

Ogen die dwalen waar ze eenzaam lijken op de liefde die zichzelf zoekt en de blindheid vreest omdat ze machteloos naar alles wil blijven kijken…

Als je niet kan luisteren gelaten reageert op mijn onmachttirades lijk jij te fluisteren in een beslagen zwart fezelende wereld reageer schat reageer probeer sprekend mens te zijn sterk jouw façade in eenzelfde wereld waar ben je schat, reageer het lijkt zinloos jouw ziekte laat mij niet toe moeiteloos vertrap je mijn menszijn en…

Mijn hart bloedt alle weken dagen, uren dat ik je niet in mijn armen heb mijn ziel scheurt in stukjes pijn neergelegd in 't donker van novemderwind wat kan ik nog doen mijn kind om jou te laten voelen hoeveel ik van je hou…

Vol onmacht, toe moeten kijken. Hoe die kracht, nu kon bezwijken. Waarom geen oneindig leven? keihard vechten. En dan op moeten geven, verslechten. Hard en oneerlijk, niet meer zoals toen. Je bent onontbeerlijk, maar wat kan ik er aan doen?…

Het witte zand zuigt mijn voeten op en geeft mij het sterke gevoel dat ik door de ontembare kracht van de natuur in een andere wereld kan staan. Misschien zijn daar de jaren licht in een altijd groene schildering is er ruimte om niet geleefd te worden en worden woorden nog gehoord Tastend baan ik mij een weg door de duisternis ik zie geen…

Het maakt me soms zo angstig en word het vaak zo moe het voelt als opgesloten zijn 'k weet ook niet waar naartoe ik voel me nu zo machteloos lichaam gescheiden van de geest ze werken niet meer samen zoals het vroeger is geweest positief zijn slaapt nog het denken op een pitje laag ongecontroleerde bewegingen hier en daar een open vraag…

Als de pijn in je hart voelt dat de liefde faalt en afstand steeds meer de waarheid bepaalt: dan voel je de strijd van stoppen of doorgaan en weet dat de tijd komt er alleen voor te staan.…

de poolkap ontdooit, door smeltend ijs rijst het peil in oceanen vermengd met zoute tranen; miljarden zijn het, bedroefd geplengd machteloos ervaar ik het verlies, en zelfs uit zuidelijke streken waait soms een kille bries tergend langzaam, we doen het rustig aan, helpen wij onze aarde uiteindelijk naar de maan…

“Lieve ouders familie en vrienden Het spijt me zo Maar dit was wat ik verdiende Ik wil niet langer leven Ik de hemel vind ik rust Dat ik jullie verdriet doe Ben ik me wel bewust Maar ik kon niks anders Ik zal jullie nooit vergeten Het is totaal niet jullie schuld Dat moeten jullie weten Hiermee wil ik zeggen Bedankt voor mijn leven…

Een leven zonder te bevatten hoe we herhalen en herhalen Zonder te beseffen wat we elkaar aandoen De pijn in gebogen lijven vertwijfelt over de oorzaak Zonder te bevatten wat we elkaar aandoen De strakgetrokken gezichten machteloos over het schoonheidsideaal Zonder te erkennen wat we elkaar aandoen Maar wanneer worden we wakker…

De machteloosheid mag niet overwinnen!…

Machteloos kijk ik naar een wolk die steeds verder weg drijft in een hemel waarvan je het blauw niet meer ziet. Als een vogel met een gebroken vleugel die op wil stijgen, maar hij kan het niet. Vleugellam is het met ogen bezaaide monster Argus, hij waakt, kijkt toe... machteloos.…

Hoe lang kan een afgezette koning blijven regeren? Op deze vraag geeft men geen antwoord. Als ik vertrek, waarom blijf jij mij dan commanderen? Jij zwijgt en kijkt, schuw uit je ogen, op mij neer. Diep van binnen weet ik waarom. Omdat jij het zo gewend bent, Omdat jij het mij en jezelf hebt aangeleerd, Omdat ik het schijnbaar toe moet laten…