Alle inzendingen over Mijmeringen op laats

ik mijmer wat laat de wereld draaien volg het gewoonte pad ineens zien mensen me niet meer is geen ontwijken ze lopen dwars door me heen zonder op te kijken raken me voel het diep van binnen maar kan niets beginnen ben lucht voor hen maar zonder kan ik ook niet leven dus ik besta en ga gerustgesteld weer verder op mijn pad…

Laat mij vergeten die voorbije jaren niet meer naar onherroepelijke staren.…

Ik zit stilletjes solo in mijn lui zeteltje mijmer slim over koetjes en kalfjes, over niets en ook over wissewasjes. Plots grolt mijn gespierde bierbuik, transitie van Duvel tot een drollig geluid. Van schuimend gas naar duurzame energie? Door bain-marie of zwarte voodoo alchemie? Geëscorteerd met een aromatische labo reactie?…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

Ik luister naar het knirpen van het grind de wind en haar lange zuchten beide laten mij ademen er zingen vogels die ik niet herken. Ik loop in mijn eigen tempo begroet de oeroude bomen de rivier waarin ik denkbeeldig elke druppel een naam geef.…

Geraakt door dit onbekend verschijnsel want ik heb dit nog nooit eerder ervaren laat staan beleefd van dichtbij tezelfdertijd ontwaken onmacht, machteloosheid en hulpeloosheid uit hun slaap Mijn enige geneesmiddel is loslaten zodat vooruit wordt geleefd en gericht op de toekomst.…

Ik lig tevreden in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen. Ik sluit mijn ogen, ik blijf wachten tot jij komt, om alles te verzachten. Maar jij laat me wachten en dromen. Dus blijf ik liggen in het gras, mijmerend over al dat ooit was, en nooit meer terug zal komen.…

de dichter verliest zich in louter mijmering laat wat hij ziet verzinken in zijn innerlijk dromen laten zich vertalen maar alleen wanneer de tijd er rijp voor is...…

Creatieve dingen Ontstaan tijdens mijmeringen. Als je je gedachten laat gaan Ontstaan er vaak spontaan Onverwachte oplossingen. Je verstand op nul Is dus geen flauwekul.…

Creatieve dingen Ontstaan vaak tijdens mijmeringen. Als je je gedachten laat gaan Ontstaan er vaak spontaan Oplossende oplossingen. Je verstand op nul Is heus geen flauwekul.…

Mijmeren over toen, nog meer toen wat later en dan ineens over nu, overdenken, peinzen, dit soort dingen be-mijmer ik nu, alleen in de vallende avond, is dit een stil moment van mij....…

laat ik eens wat filosoferen over het wel en wee van yesterday herinneringen aan weleer doen mij vreugd maar soms ook zeer signalen van gisteren en van een strijd tegen onoverwinnelijke eeuwigheid zie hier mijn krabbels op papier vol mijmering van ginds tot hier…

laat ons nog even samen de nacht scheiden van de dag bij een beker galmende koffie palaveren over het weer dat er weer niet was in de stilte van de avond mijmeren over morgen waarom die nog niet is en nooit vandaag zal zijn jij en ik en weten dat het zo slecht niet is…

wat zou mijn kleine Kikimeis vanmiddag doen met blokjes spelen en een toren bouwen de pop uitkleden of de kar voortdouwen of geeft ze snel haar beer een dikke zoen misschien een kopje thee voor mama maken voorzichtig om vooral maar niet te knoeien de lepel in de kop om mee te roeien of zou ze bezig zijn met hele andere zaken het hoofdje…

in de avondschemering keren huis en haard tafel en stoel, glas en boek naar hun roerloosheid terug dooft ieder gebaar, zwijgt elk woord sluipt de nacht in de dag versmelten de dingen met schaduw en duister vinden in vage contouren heimelijk rust zo toeven zij onbewogen in het dunne, wazige licht tot de nacht weer krimpt…

Het is de weg die tot mij spreekt, in monotonie van witgestreepte morse trekt hij banen in mijn hoofd als eigen stem door velden galmt. Van dat alles herhaling is zonder einde. Reizen zonder bestemming. Bewegen zonder doel. We draaien de klok op maar missen de sleutel…

denk niet aan mij als je ruikt aan bloesem na een malse bui vergeet mij als je hooi ruikt in zon of wind op het veld gedroogd ik ben een mens in de rui al even door de aanstormende ouderdom gedoogd zie mij als gerijpte vrucht zoet, zuur of beurs. als bon vivant of kneus of het bruine loof van oude eiken mag ook een grijze wolk…

is koning winter tot prins verworden regen en wind vervangt sneeuw en ijs in geen jaren sneeuw gezien alleen zwarte zwans ik maar heimwee claimt naar die harde sneeuwkoude ijzelige winters uit mijn jeugd baantjesglijdend Hieronymus 07 december 2007…

Licht valt op de grijsbruine takken van een verloren perenboom Duiven versieren zijn kruin. Hij krijgt geen bladeren meer, klimmers ondersteunen zijn schuinshangend lijf. Hij siert op zijn eigen manier. Tussen zijn opgeschoten kameraden staat hij als een pionier uit vervlogen tijden.…

De gevierde vreugde; verloren, vergaan. Verwenst verdriet; verleden dat blijft staan. Terug is de ratio, gepaard met de zucht. Nieuw geboren ideaal, verworven klucht. Als merk gebrand, herinnering die blijft. Verloren geluk, dat nog steeds beklijft. Kapot - gebroken - stuk, bewust, niet bewust. Verdwenen in een ruk, weggevlogen,…

Een zucht een geeuw Rustig genietend van dansende vlammen, die mijn hele lijf verwarmen. Dromend van toekomstig geluk, dat ik zo uit mijn hart pluk Een vleugje edelmoedigheid, of is het de ijdelheid. Toch bescheiden in mijn doen Snak ik naar een liefelijke zoen.…

de zon glimlacht een mooie lentedag vogels kwetteren een lieve lust bloemkopjes duiken op vanuit dorre aarde ijverige miertjes sjouwen zich een bult aan een te vroeg overleden kever ik zit in mijn voortuintje met een boek op schoot mijn gedachten dwalen af naar een gevulde moederschoot waarvan het kindje gisteren haar mama wist te…

oei dacht ik sneeuw en glad zou ik het redden maar wat een geluk ik was niet de eerste kon dus heerlijk in die grote voetstappen de mijne zetten de voetstappen die een man voor mij in de sneeuw had achter gelaten ja zeker weten een man kan me niet voorstellen een vrouw met zulke grote voeten zo kwam ik veilig thuis en nu nog de…

Ik zal wachten tot de dag dat je bij me zult komen Ik zal altijd blijven wachten, nét zolang tot je bij me zult zijn Tot die dag zal ik zwijgend in de tuin staan, naar de oude boom gaan, elke dag Ik zal zacht neuriënd aan de beek staan, tot die dag.…

Ik loop hier op een boulevard het zou zomaar overal kunnen zijn Waar jij woont, waar ik woon ik loop hier op een boulevard Mist en zon, stof en zand ik hou je stevig bij je hand zon en mist, zand en stof het zou zomaar overal kunnen zijn Het lijkt hier altijd zondag mijn hoofd is bij de sterren mijn gedachten bij de maan waar jij woont…

wat ben je als je zestig wordt en het voelt als veertig? een verdwaalde enkelganger? het kind van de rekening met blauwe restjes jeugd? van verdrietjes naar verdriet is slechts de afstand tussen jou en mij, mijn lief, waarbij ‘jou’ steeds verder en ‘mij’ dichter bij de dichter die ik graag wou zijn om het woordje palfrenier onsterfelijk…

de tijd legt vingers op de dagen hij lijst mijn jaren op hij wordt mijn liefste vijand ik toets naar toekomst van vroeger wil ik zingen maar dansen kan ik niet mijn kinderen mogen namen dragen door open ramen waaien ze naar verre hemelstreken zij zullen leven godzijdank het witte doek valt ik schilder lucht en landschap (schilderen…

Mijmerend onder een stolp van een onbekende substantie die geen transparantie en uitzicht biedt, de noodzaak lijkt beperkt, versterkt in pagina’s versleten tijd..…

een beginnetje met troostende klanken de zielsverheffende stem van Hannah Reid zingt de wereld toe wie haar hoort wordt vloeibaar verlaat dit ondermaanse alles vindt zijn wonderlijke weg streeltjeszacht haalt zij haar hand over mijn hart dat sneller slaat zij ademt, huilt, hoopt met gesloten ogen vraagt zij om liefde een liefde sterker…

Geraakt door dit onbekend verschijnsel want ik heb dit nog nooit eerder ervaren laat staan beleefd van dichtbij tezelfdertijd ontwaken onmacht, machteloosheid en hulpeloosheid uit hun slaap Mijn enige geneesmiddel is loslaten zodat vooruit wordt geleefd en gericht op de toekomst.…