Alle inzendingen over Mijn begrafenis ....

draaien we de rollen om trachten we ons vrij te pleiten we zijn schuldig iedere keer weer staan totaal niet in ons recht zouden bestraft moeten worden vluchten voor de verantwoordelijkheid leg me uit de grondslag van zijn gedachten het grote waarom van dit leven waarom het telkens weer gebeurt de reden, draai er eens niet om heen de begrafenis…

Wat men voor een eeuw niet kende waar men toen nog niet aan dacht 't Is de vrije vrouwenbende 't Is de derde soort geslacht 't Zijn geen mannen, 't zijn geen vrouwen 't Is geen vlees en 't is geen vis Wie met zo'n model gaat trouwen trouwt met zijn begrafenis trouwt met zijn begrafenis Een vrije vrouw draagt korte rokken dat je haast…

Op 't kerkhof begraaft men niet overdekt, Bij regen houden de dames de parapluies omhoog, met het vocht dat uit de herenhoeden lekt blijft op een begrafenis niet veel droog. Bij leven was je een lichtminnend persoon en dan ga je ter aarde op zo'n sombere dag.…

Op 't kerkhof begraaft men niet overdekt, Bij regen houden de dames de parapluies omhoog, met het vocht dat uit de herenhoeden lekt blijft op een begrafenis niet veel droog. Bij leven was je een lichtminnend persoon en dan ga je ter aarde op zo'n sombere dag.…

wij gaan godverdomme geen lijkrede schrijven voor elkaar met grinnikende anekdotes, pijnlijke verzwijgingen de elegie van weer gevonden, later toch verloren maar wij laten ons niet kisten, het was een GOED leven dat wij gaan begraven met een MOOIE begrafenis, nee grijnzend groeten wij elkaar tot de volgende reünie, bij wie maar niet bij ons, wij…

Niemand in de straat rond mij, scheen ook maar iets te merken, van de begrafenis aan de gang, in één of ander kerke. En wie het dan wel hoorde, die dacht misschien wel even, laat ons nog snel genieten, want dood kan je niet leven.…

bijna languit op straat bij Mika, mijn 3 jarige bruine labrador 'n glimlach veroverde haar gezicht ze aaide hem en hij kwispelde met z'n staart ik zag het aan en sprak haar aan: "lief he" sprak ik en zij zei: "Ja heel lief" ze vervolgde: "Dit is ook mijn eerste glimlach sinds dagen, want mijn vader is overleden en morgen is de begrafenis…

Zijn begrafenis in volle coronatijd kon ik helaas niet bijwonen. Maar toen ik zijn boeken daar zo zorgvuldig verzameld zag, klaar voor hun uitvaart, leek het mij even alsof ik voor zijn dode lichaam stond. Of hij ze allemaal gelezen had weet niemand? Maar ze stonden in zijn boekenkast en omringden hem tijdens zijn werk.…

doelpunt voor de bal Wissel mijn band ver voor de knal Wereld, wees een vriend Regel mijn scheiding voor ik trouw Wees mijn vuurwerk voor oudjaar Rust mij uit voor mijn burn out Corrigeer me voor mijn fout Dus vriend, wees werelds Omarm me voordat ik iemand mis Steun me voordat ik iets vrees Troost me lang voor sprake is van een treurige begrafenis…

onverstaanbaar Nijhoff Lodeizen de grijzende voorzitter sprak stemmig was wijsgerig belezen in wetenschap van mens als natuurhistorisch wezen zijn naam de Boer Cees Budding' telde vanuit het hiernamaals de rest van de jury was afwezig mét bericht geen gezicht na afloop was ieder diep in zichzelf gekeerd hoewel niemand wist crematie of begrafenis…

modderlaarzen nog aan zie je ook wel onze eeuwige haat tegen het opgefokte heldendom bevroren in onze machteloze doodse en verminkte grijns we liggen hier vruchteloos te kijk in de gemartelde klei van ieper tussen de kamillen en klaprozen wij doden zwijgen niet we vertellen in doodse stilte het allergruwzaamste van de mens er komt een nette begrafenis…

dus waken, nacht werd dag Ik moest wel weer werken de volgende dag Geen enkele empathie van mijn werkgever ‘Je hebt toch nog verlofdagen’ Mijn vader overleed op mijn verjaardag Op de dag des heren zondag 12 februari 1984 Maandag ben ik toch maar weer gaan werken Na het gefeliciteer volgde het gecondoleer Op woensdag 15 februari was de begrafenis…

De doornen van het leven aan een korte steel of langere wie kent ze niet! Je kan ze omzeilen je kan ze verwijderen je kan je eraan prikken je kan er anderen mee verwonden Maar dan ga je voorbij aan de knop van ieder mens, ieders bloem die de zon: zijn God zoekt zal groeien, bloeien, stralen mag zelfs even "op rozen zitten" maar zal…

nippend deerlijk heet uit glazen een dame was zo hard aan de luister dat geroerd de oogjes zachtjes sloten daarbij kwam kwelling in de zorg alle kijkers bleken nat en aangedaan tijdens teder en gepast onderbreken voor één dichter hoestend honds in buien telkens meer onder nerveus gefluister zou de man de avond nog wel halen wie zijn begrafenis…

Gij, bronsgehelmde vleugelvoetige hoort mij aan vóór uw langschachtige speer mijn laatste adem rooft Laat mij niet verscheuren door de rauwvretende honden noch door de leverpikkende kraaien,  Gij, een Griek, toont toch steeds eer aan uw schimmigvergleden gestorvenen Hoon de goden niet met hun alziende ogen en geef me een fatsoenlijke begrafenis…

buiten waar ik je leerde fietsen Niet bij de kinderboerderij waar ik je elke week meenam Niet een spelletje aan het spelen dat we elke middag deden Niet op de schommel waar ik je altijd duwde Niet aan mijn handje als ik je naar school bracht Niet achterop de fiets als we bootjes gingen kijken En niet in mijn armen Heel even weg En nu bij de begrafenis…

Voorbereiding voor afscheid 1 Een afspraak op 28 december zou ons het beste uitkomen Jij moet rekening houden met je vader, dus wij passen ons soepel en met mate aan Er is immers niet meer dan tijd, alle tijd Voorbereiding voor afscheid 2 Ben bezig mijn eigen begrafenis voor te bereiden en de liedjes zijn uitgekozen met…

Triest maar waar: wij mochten niet op de begrafenis komen. Wij waren erg boos, maar uit respect voor onze moeder hebben wij het zo gelaten. Onze vader, is heel lang geleden overleden en we wilden graag afscheid nemen van onze lieve moeder, maar door omstandigheden kon dat niet meer.…

broer Leo wakker gemaakt werden met de woorden “mama is dood” het was dertien september 1955 ook nog eens op een vrijdag ik was vijf jaar oud we waren met zes kinderen onze jongste broer moest nog twee jaar worden de oudste was twaalf jaar de rest er tussen in in mijn droom die nacht erna verscheen de wolvin die me troostte ook de begrafenis…

Bij mijn graf, mijn begrafenis is niemand aanwezig. Want wie was dat meisje dat nooit wat zei en altijd verlegen was, Ze was zelden spontaan, vrolijk, niet wat je kan noemen eersteklas. Nooit in voor spanning en avontuur, en bij feesten afwezig.…

wie laatst overblijft is geamputeerd, mist vooral de lichaamstaal van warme liefde. jlb mannen die durven laten zich niet te vroeg kisten zij dromen verder. jlb je hoofd leegmaken beste voorwaarde om iets nieuws te beginnen. jlb…

Ze zei: ”Sorry, het is nu zo stil in huis”. En de klok tikt in instemmend geruis. Kalm rusten haar bevende handen op de zachte leuning van de lege stoel en tikken vingers trillend zonder doel. Naast het grauwe doorgezeten zitbankje zijn geknutseld pijnappel bijzettafeltje, met daarop een bierglas zonder bier, een souvenir, over wild sexy…

niks daarvan, zegt een boer hij betaalt de rouwkaart, begrafenis, de steen Harm Heisa ging heen in Kopstukken op het kerkhof daar rust hij nog.…

Hij is bepaald heel net gekist: gekleed kostuum; op mat fluweel doet dat heel goed, 't is rijk en eêl. Wat zou hij trots zijn als hij 't wist. Het glas heeft een geslepen rand. De schuif is van licht notenhout; Uit donker is de kist gebouwd, Als passend voor een man van stand. Plechtstatig wordt de stoet geschikt. In de rijtuigen…

Wit kanten kleed liefde spreekt boekdelen tranen verraden intens verdriet dood ---------------------------- 'Elfje'-dichtvorm…

Ik mag vandaag niet vloeken en dat valt mij zwaar. Ook het binnenhouden van de tranen. Wat staan mijn ogen raar. Welke kleren trek ik aan? De hemelsblauwe blouse, de zwarte rok? Sneeuwstorm verwacht. Heerlijk: laat het jagen. In de aarde sneeuwt het niet. Ik zal vragen niet te lachen als ik huil. Mijn moeder hoor ik roepen in de kist: god…

Verlaat het rijk van de rot waar monden die koud zijn als was rond de tafel kauwen op wat van je rest - handen klapwieken trage motten rond je schedel, liefde duizelt als sigarenrook omhoog tussen de onscherpe messen van woorden - en ga de tuin in. Daar lopen ze ook. Ze zijn jong hun dunne armen wit en onhandig. Ze zien je niet. Graaf…

Bij jou vluchtte de stilte, Niet meer meer dan een vage herinnering. De muren waren voor jou Niet meer dan dingen die je kon afbreken, Als het je maar dichter bracht Bij het eiland waarop ik verkeerde. Je tranen zijn dolken op een wang, Je lichaam dat een laatste groet brengt, Je hart dat niet langer naar mij verlangt. De stilte immer weer…

Het lijk ligt in de kist, Gewassen en geschoren, Met vals gebit en bril. En bril? Ojee... die bril staat scheef. Zal ik het doen...? Ik steek al een vinger uit... O, nee dat durf ik niet. Ik ga maar zitten. Misschien doet iemand anders... Die bril staat erg scheef. De mensen drupp'len binnen, Ze kijken in de kist, Misschien doen zij…

Geen bloemen Haydn, Bach koffie veel sterkte en jij lachte je dood.…