Alle inzendingen over Mijn begrafenis ....

ze werden geblust met begrafenis van oud zeer. Ik leerde ze veel meer. Maar het grote vuur der liefde deed hartstocht verlangen van geliefde tot gedicht. Een lichtend vuur, zou ik mezelf dan wel kunnen, mogen toedichten.…

Ik wil bier en bitterballen op m'n begrafenis misschien zelfs "een paard in de gang" de fanfare en veel confetti Ik vier de dood niet ik vier het leven mijn voltooide leven te kort voor velen te vroeg voor mij Maar als kind van het verstandshuwelijk tussen leven en dood sluit ik het tenminste uiteindelijk vrolijk af Als ik van…

verdriet Graag een glimlach op uw lippen Vandaag hoef ik uw droefheid niet Denk aan mij, aan mooie dingen Aan momenten van geluk Die je bijna doen gaan zingen Dan kan deze dag niet stuk Ik leef voort in uw gedachten Ook al ziet u mij straks niet Afscheid valt nooit te verzachten Er moet plaats zijn voor verdriet Maar niet vandaag, op mijn begrafenis…

Te laat voor de dierentuin en de begrafenis, feest vierend op ongepaste tijden, pijnlijk stemverheffend op ontzielde momenten en altijd de verkeerde opmerkingen en niet aanbevolen conclusies.…

In bed, aan tafel, onderweg, tijdens het werk, in een café, na een begrafenis, na een bevalling. Waar dan ook, wanneer dan ook. De teller staat over de 50.000 al. Cappucino of machiato bij de barista. Koffie branden en zetten is een kunst! Is koffie drinken een verslaving? Nee! Een innerlijke behoefte is het.…

Alleen het kleinkind respecteerde deze late keus van "pa" Hij sprak op de begrafenis een aardig woordje na. Een tuiltje rozen op de kist getuigde van haar moed en ach de woorden van het kind die deden haar zo goed. Na afloop ging ze stil naar huis, gelaten en gedwee. Haar tien jaar van de negentig telden gewoon niet mee…

Een vreemde brengt je thuis, het is je vrouw Die napraat over je begrafenis. Je lag te roken in je kist, zegt zij, En pakt een pan en bakt je dode hart. Je weet niet wat er is. Je zit al dagen Als een schaduw van je schaduw thuis. De dokter komt, betokkelt je contouren En vindt niets.…

hij kon het niet geloven daar lag ze voor hem klaar hij was 71, zij 21 jaar Hij had haar in een bar gezien en een drankje geoffreerd; toen was ze met hem meegegaan dat vond hij niet verkeerd het werd een hele wilde nacht maar wat was het geval; net toen hij bijna klaarkwam kreeg 'ie een hartaanval de begrafenis die kwam en de familie…

Dat een begrafenis in stilte moet verlopen waarom? waarom in alles stilte? waarom niet wild doen uit verdriet? het tragische op zich heeft toch al zoveel kilte Waarom geen fel brandende fakkels? of wel bijna zestig bongo's op een rij? waarop heftig huilend wordt getrommeld? de doodse ... doodse stilte ... gewoon voorbij?…

New York Buigend uit ramen zien wij groeperen een stoet tot begrafenis een trom slaat Het hoge hotel de beregende straten: een floers om mijn ziel een trom slaat De dood componeert in volledige stilte een cynische dans een trom slaat Ach, Almschi mijn lief, de nachtvlinder en de lamp: versta en begrijp.…

. ----------------------------------------------------- Uit: 'Tussen nat mos en een begrafenis', 1973.…

'n begrafenis is 'n optelsom van hoe je het gedaan hebt tijdens je leven hoe geliefd je was je werd gewaardeerd als buur, collega, vriendin, want er is geen tijd voor onmin oud zeer is voorgoed onder 't tafelkleed geveegd en je weet 't niets dan goeds over de doden tranen worden geplengd anekdotes worden opgehaald want je was zus…

Daarom, leef of die laatste tik nu reeds voor u daar is, dan zal het u voorspoedig gaan na uw begrafenis. Openb.21:4…

ze zoeken nu gerechtigheid slachtoffers ten spijt ze wringen zich in bochten sluipen uit hun krochten schuld brandt weten want sporen zijn nog niet vergeten armen wijzen ogen hechten aan het doel vertrokken zijn de bekken ze schreeuwen al als gekken ze stampen in de grond en walsen plat wat eerlijk en rechtschapen is janken nu begrafenis…

ik heb ervoor gebeden wat dagen geleden een zonnetje op mijn begrafenis maar er schijnt niets op mijn benen nu ik hier lig ik ben afgelegd wordt dadelijk afgedekt met ieders bloem naar keuze stil zullen zij langs mij gaan ik ken ze allemaal door over te gaan heb ik tal van inzichten verworven eenieder heeft wel iets in de diepte…

massa In die negatieve spiraal zit onze Nederlandse samenleving gevangen ons als geheel niet beseffend dat de keuze van vele anderen jouw leven wezenlijk beinvloedt en je lijdzaam, zwijgzaam, mokkend of hoogstens tweetend, toch volgt Als dat je (on)bewuste keuze is hoeft het niet verkeerd te zijn maar laat dan alsjeblieft niet op je begrafenis…

Zondagmiddag in Ales In het zonnige zuid-Franse zuiden Waar je alleen de klok hoort luiden Voor een begrafenis De straten stil verlaten Een auto, hooguit twee Jongens die met veel kabaal Hun brommer laten gieren Vandaag een zondag de elfde van de eerste maand Geen plaats meer voor mijn auto En stoeten mensen overal Die zwijgend zonder…

zat een bleke god met naast zich de engel voor de maandag, dinsdag woensdag, donderdag, vrijdag, zaterdag de zondag was voor god op het bed mezelf en zeven figuren Ik was wakker geworden, kon niet slapen vanwege het licht van de volle maan het tikken van de regen op de ruiten Bedacht wat ik morgen had te doen een afspraak met X en Y, de begrafenis…

wachtend tot het leven wordt geloosd want veel langer kunnen ze het niet aan Elke dag met verdriet en pijn geen toekomst meer voor hen weggelegd overgegeven aan een lot zonder welzijn terwijl ze zo aan het leven waren gehecht Of God dit nou gewild heeft of niet het blijft een groot vraagteken de familie blijft achter met groot verdriet op de begrafenis…

Hoe hij er zichzelf mee naar de chemo's reed, ik overdacht de begrafenis. Ik opende de envelop, de kaart bleek van een oude vriendin. Op het plaatje een kerstman op de fiets met een sneeuwpop en een kerstboom achterop en heel veel kadootjes, en een bord dat hem naar 2972km verderop verwees.…

kerkhof, nee, die is er niet Ik zie de stoet vertrekken langs de bomen De oude zerken staan hier schots en scheef En ook de houten kruizen, half vergaan Waarop al lang de namen niet meer staan Daar weer en wind ze langzaamaan verdreef De lege plekken met de hoge grassen Vertellen dat de tijd veranderd is Men kiest voor rouwmis noch begrafenis…

Hij belde naar zijn vrienden In de hoop op wat steun Maar ook die waren druk Dat was voor hem een dreun Weken later is hij overleden In volledige eenzaamheid Niemand had tijd voor hem Of was tot hulp bereid Wat zal hij hebben geleden Hij die voor anderen alles deed Die aardige behulpzame man Wat was het einde voor hem wreed Op de begrafenis…

Na begrafenis wordt 't geestelijk testament als de grote stilte intreedt, thuis bezorgd. Van alle schuld vrij gepleit en getroost leven nabestaanden verder zoals gewend.…

vanwege krankzinnigheid het is vriendelijk aangepakt met een accent op likeur chocola ansjovis en poffertjes en toen ze even niet keek schoot ik haar door het hoofd ze beseft het niet eens ze is dood het is niet vreselijk of afschuwelijk maar daar ligt ze / levenloos ik begrijp alleen niet precies waarom volgt aannemelijk / begrafenis…

Melodietjes van allerlei terroriseren dan je oren, echt muziek die je verwacht op een begrafenis te moeten horen!…

ontdek een troostvolle plek toch doch sombere grijze stenen mensen het verlies niet begrijpend afscheid van dierbaren nemen na de begrafenis van je geliefde keren de mensen terug naar hun dierbaar thuisfront heus nadenkend over jouw immens verdriet let wel het volgend bezoek heerlijk lentezonnetje luister de vogeltjes…

Gatver, dat ja en geen waardige begrafenis met bevriende eenden en een grafrede van zijn allerbeste vriend. Zijn ontzielde kopje hing slap onderwater en een spierwitte zwaan zwom trots langs zijn levenloze lichaam. Zeer misplaatst. Ik heb stiekem heel snel een kruis geslagen.…

Het spookte in haar elke dag Teder trok ze zijn foto uit de la Ik wil je weer dicht bij mij Naar dat verre land ga ik je achterna En koester mijn gevoelens vrij De pijn werd haar ondraaglijk Haar zucht naar hem betraand Ze wilde o zo graag behaaglijk Haar lieve man aanstaand Toen was daar dat korte briefje Met daarop de foto van zijn begrafenis…

't bestaan je gaf Verdwaalde jij in louter aardse wildernis daarom zet ik zwarte bloemen op je graf Moegestreden en ook compleet versleten rust jij onder het kil monument van steen Wie jij was, het werd gisteren al vergeten het hindert je niet, al dat hout om je heen Donderslagen en loodzware koude regen teisterden de dragers van jouw begrafenis…

Van der Laan stopt en ik hoef niet te huilen dat komt nog wel als hij overleden is en als zijn begrafenis die van Diana zal evenaren in Amsterdam met tienduizenden op straat de stad die hij liefheeft en dan had de randstad die hij vormgeeft en dan gaf de Nederlanden die hij zo lief heeft en dan had Laten we vooral even in gedachten zijn…