Alle inzendingen over Min één

Ene Wiltvercken sperde min pat ene bare van angst sloegh min hert, aenvanckelijk greep dulheyt mi aen ick ende wildet min swaert snel slaen doch min gebhedet tot ons `s lieven Heer deed mi beseffen al te seer; den dulheyt brenget mi geen goedt doch ook v schept hi geen moedt wil ick den bloedlatinge ontgaen so moedt ick ende voor `t vercken…

Mijn opa is nu nog verstrooider dan voorheen.…

Eén blik van medelij uit Uw' bruine ogen, En in die blik één enkle zilte traan! - Hierbij een doek, om die dan af te drogen. - Droog af, Margot, en laat mij stil vergaan! (of) Voor Sint Niklaas bied ik die doek u aan. (of) 't Is een cadeau van Uw vriend - Jurriaan.…

Negen maanden waren samen één ja lange tijd vormden wij één geheel. Negen maanden samen jij en ik onafscheidelijk géén ogenblik. Veel meer liefde had ik je nog willen geven maar jij koos voor een ander leven. Nu gaan we samen verder in één hart samenzijn en toch apart…

één is er niet twee wel en drie en honderd maar dat ene is verdwenen ravijnen dorens duisternis geen antwoord op haar roep kuilen huilen droefenis een halo in de troep de weg gaat hoog en ver weg van twee tot honderd maar liefde klautert verder de berg af tot verwonderd voeten vallen over waar was je…

Vlindervrije lucht Afscheid nemen van de dag Gestorven vleugels…

Eén keer teveel gebroken zal ze nooit meer zo dichtbij komen. Verloren loopt ze ver weg van die plek in steen, verhard heeft ze het overleefd. Getekende woorden branden in haar ogen, te lang hebben stemmen gelogen. Ze probeert haar angsten te verbranden, maar ze verassen bitter in haar diepste bergwanden.…

ik je in mijn hart zit je veilig geborgen en liefdevol gekoesterd voor altijd samen één ...…

kijk naar mijn handen en zie hoe de nacht zich verzamelt in’t woordgestamel van de wind naamloos gegil op warme monden zo zwierven wij samen vreemd vingers jaagden stormen naar zich toe en werden in sneeuw begraven kijk naar mijn handen en zie wie ik ben in de voetstappen van beenloos bewegen…

verboden handgebaar in het verhaal van een stad vol levende dode bloemen je was te jong maar jaren ver vooruit voor het oude stof van verleden geboorte jouw raam opende geen erbarmen maar beet de verminking te rood belicht in jaren vol haat ingeademd gezicht er was geen wind nergens wind enkel zwavelzuur en één…

ons weer te verenigingen wachtte er een meedogenloos mijnenveld Ook Checkpoint Charlie bleef gesloten en verbood ons om weer één te zijn ons verhaal heeft evenals Berlijn als Leitmotiv een IJzeren Gordijn…

'k Zou je willen kennen Echt graag weten Hoe jij En ik elkaar voelen Als we samen delen De dingen die Heel mooi deelbaar zijn 'k Pak jou vast Volg de lijnen van jouw lichaam We verstrengelen En komen samen tot één.…

Nog een keer te kunnen zeggen dat ik zoveel van je hou nog een keer je aan te kunnen raken en te zeggen dat ik niet zonder je kan nog eenmaal hand in hand met je lopen waar ook naar toe, het maakt niet uit nog eenmaal je welterusten te kunnen zeggen en je wakker te zien worden. Nog eenmaal ruzie te kunnen maken over helemaal niets, als altijd…

Jij bent één, Ik ben één, Samen zijn we twee, maar ook weer één.…

het is koud mijn handen sneeuwen vogels en nachten, zonder ophouden melaats over het land van magere lichamen ik leg de aarde stil als stenen op mijn schouder en herhaal de winter keer op keer vergeet mijn naaktheid sterven is liefhebben, zonder ogen…

Ik wist wel, dat éénmaal mijn leven, Dat naast Uw leven zich ontspon, Zich tot één leven saam zou weven, Dat niemand ooit weer scheiden kon. Maar dat het zo volmaakt zou wezen Ineengevloeid als thans geschiedt, Twee wezens in één zelfde Wezen, Dát droomde ik wel, maar wist ik niet....…

Niemand die het dan nog leest Maar ach, ééns ben ik dichter geweest.…

vandaag loop ik achteruit terwijl mijn voeten rusteloos de wind volgen besta je nog nu alles stromen zal of ga ik enkel door een schaduw van tijd en licht ik wil je meenemen, denk ik dan stilte met jou maken, sporen diep verzonken zodat ik elk moment kan voelen, veel meer dan zien veilig in verdriet de lokroep van het samen reizen…

achter mijn ogen houd ik mezelf gevangen er is geen wederzijds begrip - vreemd genoeg - tussen goed en kwaad 't bestaansrecht plaats ik in quarantaine samen met mijn monoloog…

De 19de eeuw en van de 20ste het begin was de havelock ontzet- tend in Toen gehangen over de schouders met armsgaten zonder zin, dus zonder mouwen maar mét bedekkend pelerine vaak als overmantel gedragen in een nacht die dan laat weten zon is gezakt een verspilde nacht; om te vergeten Desolaat landschap verwaait vrijheid dat in een…

plank en ook van niet ontdekte plagen oude magiërs tekenen de toekomst in druppels dauw van angstzweet, dat koudvuur ontvlamt achter de wimpers van de horizon het getijdewerk van gesmolten sterren ontspringen uit de geest van alle uitgevonden wielen, er verrijst een onsterfelijke eiland, in door mensen geschapen zielen, in één…

Eén januari – een peuter lakt haar nagels met chocopasta…

Weer zal de kerk vullen van voor tot achter toe zelf stoelen worden bijgeschoven de kerkenraad wordt niet moe ieder geniet van de viering kerstboom prachtig opgetuigd en overal hangt versiering, een behaaglijk warme sfeer schone liederen worden gezongen over herdertjes en engelen die in een kleine stal samen loven onze Heer. Maar die…

virtuele min sluit werkelijk aan op een fantastisch contact…

Roodkoperen zon die Opgaat boven mijn verdriet En door welhaast onzichtbare Kieren en spleten binnenkomt In mijn verijsde hart Geef nieuwe hoop, Geef nieuw levenslicht Waar het oude reeds voorgoed Verdwenen is…

Je doet je ogen open, één voor één en slaat me gade. Ik doe mijn ogen toe, één voor één en ga te rade. Ik zie je zo heel veel beter, intens leef ik met je mee, jouw levensloop, mijn replay. Je vallen en opstaan,  je vreugde en verdriet, je glimlach en je traan Jouw leven, mijn bestaan.…

De tussendoor 10.6.50 om 10over6 kwam ik in 7 min. op deze wereld en ik doe er al 65 jr. over om er vanaf te komen. Moeder werd niet moe mij te zeggen, dat zij na 10 min. in slaap viel, ik, 4e kind,was de tussendoor. Dat bleek later, toen bij 3plus en 3min, ik voor altijd de enige tussendoor was.…

Finland min dertig de te melken toeristen bijeen gedreven…

- naar Neeltje Maria Min…

Heldre gouden maan Avontuur hangt in de lucht Wachteres der min…