Alle inzendingen over Moslimgeloof OR Ramadan OR vasten

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

zie takken vallen de maan verweesd van ramadans bevallen ja het was feest een week geleden ik hoor de imams in gebed steeds van de minaretten klagen maar ook geloof heeft zo vandaag zijn vragen de allerheiligen zijn niet van steen hun sokkels dragen eeuwigheid en ook zij vragen een wereldfeest later weer de donkere kant…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Muurvast, in m'n gevoel, als een boom met een bast, leven zonder doel. Alleen zuurstof produceren, en zorgen voor nageslacht, dat kan me alleen niet deren, ik had heel wat anders van het leven verwacht...…

Vast. Met een brok in mijn keel, vechtend tegen de woede van daarvóór.…

schminkresten schuren als een schaafwonde over haar doorweekte mouw aan een schoenzool plakt confetti seconden vast het mombakkes ligt gedeukt in de goot guirlandes schommelen in de rozenstruik er staat een paard in de gang ze schopt tegen het zoveelste blik dat verloren in een voortuin ligt bespottelijker kan alaaf niet klinken in dit…

Zij flitst voorbij de blik vooruit gericht een lichte vlek op weg naar school zij zet zich vast voor altijd op mijn netvlies brandend kleindochter lief zij mist mij niet zoals de zaken zijn zoals het hoort: zij weet mij hier volgende keer wanneer zij weer passeert ben ik verhuisd maak ik kwartier Ik ga voorbij de blik vooruit…

Donker diepzwart dogma spreekt vastomlijnd in uitgesloten logica goed dat twijfelaars bestaan en agenda’s bijdehanter opengaan want zonder twijfel blijven duistere dogma’s onmiskenbaar bestaan.…

in een diep verlangen naar het leven ving ik met mijn ogen dicht de vlinders die jij zond krulden vingers fluisterwoordjes en heel even voelde ik dat ik je werkelijk verstond tot mijn handen open braken daar de stilte zweeg, ontstemd 'k had in angst ze kwijt te raken alles vleugel lam geklemd…

Wolken drijven vredig door de purperen hemel Haar wapperende jurk waaide lichtjes boven paardenbloemen Mijn bewondering verstomt als ik onbegaanbare wegen zie Onbewust heb ik nooit acht geslagen op haar kostbare woorden Haar verdwenen licht maakt plaats voor duisternis Ik mis haar onbelemmerde goedheid Ik zit onwrikbaar vast…

in het oord van gesloten deuren schaarse ruimte en vlakke dagen ligt een man in de bleke leegte van versteende dagen en het hart in winterslaap een man met vogelvrije dromen pendelt van de kast naar de muur…

Ik loop steeds weer vast het stoort mij zeer ik zoek in de woordenkast het lijkt eindeloos te duren ik vind niet de woorden maar die kille uren zij staren mij aan.…

Maar al dat vervormt een keer, laat los, je lijf, je cellen in zand lossen ze ooit op in as, in bos, in mos, in luchten ooit En dan ineens is er een tros met vruchten geboorte, je kijkt verwonderd en zuigt je vast weer aan een warme borst jouw handje houdt een grote hand flink vast.…

weerloos volk dat in een open veld staat maar, is dan de vraag, zoeken we die allemaal niet een beetje hebben we allemaal geen nood aan ons eigen volk dat naar jou luistert ik hoop het niet ik heb geen tijd om te denken ik heb geen tijd om te leven ik heb geen tijd om lief te hebben laat staan te haten ik heb geen tijd ik heb niets voor eeuwig vast…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

zullen zij vasten tot in die maand de laatste maan is ondergegaan zo zijn de mensen die dit huis bevolken de hamsa op de poort zegt het er wonen mensen in dit huis goede mensen mannen vrouwen en kinderen voor de geest van het kwade is hier geen plaats…

de moed die ik vandaag verloor vind ik morgen vast wel weer!…

Tastend in het duister wankelend onder zware last Uit angst om je niet te bereiken smeek ik in wanhoop ……hou me vast………

Houd me vast met beide handen want ik heb je nu zo nodig woorden hoef je niet te zeggen je liefde maakt dat overbodig. Ik heb je nodig in mijn leven nu het eventjes niet gaat help me dit te kunnen dragen laat me weten dat je naast me staat.…

Oevers, zonder grenzeloos vertrouwen Waakzaam tot in de diepste ziel De zin van het aardse dat je overviel Gedachten waarop krachten kunnen bouwen Terugkeer uit de eeuwigheid Gelovend in nooit bestemde krachten Jarenlang in stilte smachten Wat soms tot droefenis heeft geleid Zwijgzaam tot in het diepste profiel Kilte als ruwe steen Maar…

Ik hou me vast aan mezelf………

de wind steekt op ik raak vermoeid wanneer het ruisen zich laat horen, uitgestrekt in het neervallen misschien om het gemis van de ochtend waarin bloei gulzig en ongeremd golft naar het oor van verbeelding om verder te gaan verder dan de broodgedichte dodenakkers die, verward, hun verlangen nooit meer kwijtraken in telkens grotere…

Jij sliep nog toen ik gewond van vele dromen onder je balkon arriveerde Ik had je wakker willen kussen in je armen verdwijnen en alle zonden opbiechten…

nietjes maken vast . . . . . . . . . . . . . geen kans om iets te winnen bij een loterij…

sinds kort spreken we zacht over liefhebben en waarin ik je vrouw wil zijn en zelfs nog meer de bloemen waaraan ik denk de vogels en de zee en hoe je mij nodig hebt de vlinders en de duizend vragen die meevliegen langs plekjes waar we uitrusten en zelfs nog meer dat ik stil wil worden als jij 's avonds mijn vrouwzijn voelt…

Veertig dagen zijn lang genoeg om stil te blijven staan was het de straf die Hij droeg of is het anders gegaan Jezus het offer of slachtoffer twee verschillende vragen onder het kruis beseffen we Zijn kracht dat Hij het wel heeft gedaan volbracht heeft gedragen veertig dagen zijn lang genoeg om in beweging te komen Hem…