Alle inzendingen over Mystieke dame

De mystieke roos Symbool voor 't mysterie Gods een troost voor velen.…

Lieve Maria Jagerdijn Jij bent zo uitzonderlijk fijn Jij bent heel edel en puur Jouw nabij zijn is een bevoorrecht avontuur Voor degene die is uitverkoren Je gezelschap te mogen bekoren Niemand is zo fris en rein Als jij alleen kunt zijn Je bent een fantastisch mens Contacten met jou zijn altijd diep en intens Zij raken tot in de ziel…

De avond kwam en de houtskool werd ontstoken en met een stuk karton het vuur aangeblazen Op de roosters lamsvlees gelegd dichtgeschroeid en omgedraaid er hing een geur van ketjap Om het vuur werd naar elkaar en naar een mot gekeken, die in een flits van licht verdween Ook deze huiskamer is onderdeel van een uitdijend heelal,waarin jij…

mystieke scheppingsdrang…

bij ontsluiering van je verborgen gezicht ontdek ik jouw mystiek in bescheiden schaduwlicht door tinteling van ogen…

Als er één schaap over de dam is volgen er meer En ik maar tellen Slapen wil ik! Waar is dat hek van de dam? Ik wou dat ik de herdertjes was die lagen bij nacht in het veld uitgeteld…

- glijdt een porseleinen dame het gelaat half verborgen achter een waaier. Over het halfrond van de stenen brug trippelt de dame met begeerlijk knipperende ogen. De zon en de maan - beiden wit - deinen speels aan de hemel om de blikken van de dame te vangen.…

er zit een dame op een kreupele bistrostoel haar weerspiegeling breekt in het gescheurde glas ik zie enkel stukken dame want waar haar ogen moeten staan zit er een gat in het glas van het raam op het terras met de kreupele bistrostoel waarop een gekreukelde dame zit met een glas witte wijn…

heb niet met magie gespeeld tover nooit uit dozen ben ooit een goochelaar geweest blijf in mystiek geloven alle sprookjes kwamen boven van goede fee tot boze geest samen hebben we genoten aan de rand van het bos de oude vos is er nog steeds steelt in plots bewegen de magie van het ogenblik helaas onze mystiek wordt niet gegeten…

niets is voor niets in alle mystiek om ons heen waarin wij broeien groeien en bloeien in de kunst des levens…

De Notre-Dame is best wel oud: al zal ze heel misschien Parijs nog eens begraven, dat haar geboorte heeft gezien; maar na eeuwen zal de Tijd zoals een wolf dreigt bij een stier toch haar zware lijf terug doen deinzen, elke stalen spier en pees verdraaien, met een stompe tand helaas gaan knauwen aan de oude stenen botten en er tergend traag op kauwen…

ze heeft alles al geprobeerd lijm, mes en scheerapparaat maar de bikinilijn weet van geen wijken deze dame zal aan haar stoppels bezwijken als ze haar best doet heeft ze een streepje voor maar gladweg verdwijnt haar snoet in de dame met de baard…

in getuigenissen zweemt de mystiek van hun bestaan zonder repliek…

het vlees voelt in haar geheime mystieke bewegingen ademstoot, na ademstoot innig en intiem in omhelzing.…

Al na twee minuten stilte op de dam Klonk er een akelige schreeuw Was het misschien de Nederlandsche Leeuw Die eindelijk bij zinnen kwam. Want de Nederlandse leeuw is pas tam Als hij niet meer schreeuwt op de Dam…

Zie - daar breekt het hart der dame, Puur uit zorg voor de geliefde; Want geen dame in de romance, Die niet iets ter dood toe griefde.…

De Dam is stil de Dam is stiller dan ooit de Dam is doods de Dam is dood de Dam rouwt Dan zie ik een duif: “” een duif van honderd pond, een olijfboom in zijn klauwen, bij mijn oren met zijn mond vol van koren zoete vrouwen, vol van kirrende verhalen hoe de oorlog is verdwenen en herhaalt ze honderd malen: alle malen zal ik wenen””…

Wat is nog te vertrouwen? Wat je ziet: foto's gefotoshopt bijv. een olifant met naast zich een leeuwtje die hij beschermt en jij die het gelooft wat je leest: berichten uit de krant op de tv? gedichten zomaar verdwenen waar is nog een plek die veilig, niet lek die altijd goed en eerlijk Zelfs 't Universum lijkt het leuk een mop met ons…

Een poepje laten is wat ik wil stiekem, reukloos en heel stil Als een dame, netjes en beleefd zonder dat iemand het door heeft Maar het werd een grote bout stinkend, meurend, echt heel fout Van dame was geen sprake meer Ik was opeens een echte heer...…

Haar sjaal omarmt haar slanke nek beide handen lijden een eigen leven ogen kijken maar ontzien een nieuwe dag terwijl vlokjes sneeuw het zicht verbloemen vlucht gisteren ijzig langs haar gezicht…

zal je mij vinden en me naar het huis der gedichten dragen waar ik de zee kan opsnuiven of waar de bladeren van ieder seizoen duizelen bij het ontwaken van de dag de stilte zal daar volmaakt zijn zodat ik nooit hoef te sterven met sneeuw op wind en als je me vindt wil je me dan nog zien als een bloem verborgen en met rood doorweven…

Ze zet de wereld op zijn kop als ze de kans krijgt Is een dame in de dop, als ze mijn toiletspullen ziet Ze is aanhankelijk, vreselijk lief en zo’n mooi gezichtje Draait iedereen om haar pink, middelvinger en de rest!…

Een botox dame doet denken aan ‘n soepkip opgeschud tot leghen maar het ei blijft uit en dat hebben haan en poelier door…

Schaken dat is op je dametje passen, want als je haar kwijtraakt vergeet het dan maar. Dapper? Zij is eerder onoverwinnelijk, zelfs deze koning kan niets zonder haar.…

Balancerend tussen de vlakken van zwart en wit, vrees de kracht niet van ieder stuk op het ongeschonden schaakbord van de Poëzie, ik herken de samenloop van letters tot aan de laatste zet, waarin mijn koning in het defensief door de dame wordt mat gezet, zonder aan gretigheid te verliezen.…

succesvol schreef en de hem typerende melancholische gevoelens met zijn lezers deelde haar dooraderde licht klovende tepelhoven doen de presentie van heftig blauw bloed vermoeden hetgeen mij opwekt tot het eigenmachtig en handtastelijk aanvoeren van bewijzen voor datgene dat vooruitstrevend en overdadig voor handen ligt een aantrekkelijke dame…

Een Parissiene is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand De Maagd Maria’s adem stokt Relieken zijn in teamverband Gered, met ogen roodomrand Het vuur heeft dorst en slokt en slokt Een Parisienne is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand…

tegen in mijn droombestaan maar wel een motto dat tot leven werd gezongen 'Eenzaam en wanhopig' in de hartslag van een droom life is but a dream mystiek geweven…

je had een dam gebouwd je waande je veilig hij verdween - onttroond - van de aardbodem jij bleef achter je dam toen zocht en vond je hem ruw, achteloos bedolven onder zwarte aarde daar sta je - ongekroond - een bosje bloemen bungelt hulpeloos in je koude handen…

het lucht zo op het is geweldig even luidkeels schreeuwen maar dat doet een dame niet aan me hoela krijg de tering pukkels, luizen en een zweer maar dat zegt een dame niet ik heb zo'n putje waar ik alles in mik zand erover, klaar is Kees waar, dat zeg ik lekker niet…