1605 resultaten.
MILIEUPARK EN MIJN VADER!
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 109 Wie maar blijft bewaren
voert een oorlog in feite
een ondergrondse
een guerrilla
een eeuwigdurende
een onoverwinnelijke
Maar eindelijk tot bedaren
door het milieupark in feite!…
Monkey Business
snelsonnet
4.0 met 7 stemmen 214 Gebarentaal beheerst hij sowieso
En straks leert hij waarschijnlijk converseren
Zo blijft men een gorilla transformeren:
De vlees-noch-vis-noch-aap-noch-mens Koko
Totdat men horen kan of lip kan lezen:
“Rot op en laat mij een gorilla wezen!”…
Ferme jongens, stoere knapen
poëzie
3.0 met 47 stemmen 9.368 Ferme jongens, stoere knapen
Foei! hoe suffend staat gij daar!
Zijt ge dan niet welgeschapen,
Zijt ge niet van zessen klaar?
Schaam je jongens, en ga mee
Naar de zee, naar de zee!
Dat's een leven van plezieren
Dat's een leven van stavast,
Zo de wereld rond te zwieren
In het topje van de mast:
Thuis te zijn op ied're ree
Kom, ga mee naar…
Al te vroeg
poëzie
4.0 met 15 stemmen 3.776 De zon scheen koestrend op het kruid,
De Lente was gekomen,
En alle knopjes liepen uit,
Als waar'* er niets te schromen;
Ze dachten, dat de Wintervorst
Bij zonneschijn niet keren dorst.*
Maar toen de zon ter ruste lag,
Toen kwam met sneeuw beladen,
De winter eenklaps voor de dag,
En knakte steng* en bladen;
En al de bloempjes wit en rood…
Vieren, vieren!
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.100 Vieren, vieren! . . . achteruit! . . .
Zal uw vlieger stijgen kunnen
Moet ge hem de strengen gunnen,
Of de kans die is verbruid:
Geef uw vlieger vrije lucht,
Geef hem ruimte voor zijn vlucht.
Lopen, lopen, wat je kan!
Als uw vlieger neer wil dalen
Moet ge hem weer op gaan halen,
Met een strakker, straffer span:
Zonder moeite…
Raadsel
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.759 Vroeger schreef ik aan een zwaar bureau
Lichtzinnige gedichten;
Nu, met een plankje op mijn knie,
Een lijvige roman.
Ben ik vooruitgegaan? Wie
Kan mij zeggen, of ik het ben
Dan wel de materie
Die ten slotte moest zwichten?…
VEELGODENDOM
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.359 ‘n Ieder nasie het sy God. (Zuidafrikaans lied)
De Spaanse God:
Vliegt een vogel, schiet hem dood!
Bloeit een boom, hak hem om!
De aarde moet bar en bloot
Zijn, voordat ik als koning kom.
De Duitse:
Bouw banken en kweek bierbuiken:
Oorlogsschade dient ingehaald.
Je kunt volop van alles gebruiken,
Daar de Entente betaalt.
De Portugese…
En zoveel schande werd in liefdes naam...
poëzie
3.0 met 21 stemmen 2.795 En zoveel schande werd in liefdes naam
Met rein gelaat, gemeen gemoed bedreven,
Dat ik mij vaak genoeg voor liefde schaam
En walging mij belet om voort te leven.
Een felle blos, een bloedgolf stijgt naar 't hoofd,
Het wordt mij beurtlings rood en zwart voor ogen.
Ach, alles wat geluk is wordt geroofd,
Bevochten op almachtige gier en logen.…
Angústia
poëzie
4.0 met 22 stemmen 3.093 De zee trekt onder de nacht
Naar vele verlaten stranden;
Als een vloeibare wind is zijn klacht,
En zout, zoals tranen branden.
Ik voel dat overal waar de
Branding in snikken breekt
Tegen de kusten der aarde,
Mijn leed met zijn golven smeekt
Om de verloren genade
Jou weer nabij te zijn.
Ik wil van mijn schip af waden
Naar iedere einderlijn…
BRUILOFTSLIED
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.377 Mijn gade, het is goed, wij zullen toeven
In een klein stadhuis, ik zal niet vertrekken,
Al bleven mij veel eilanden te ontdekken
Die zich om mijn afwezigheid bedroeven.
Niet dicht bij zee, om mijnentwil,
't Werd mij ondraaglijk aan de rand
Der ruimt' te rusten, bij de golven stil:
Bewaar mij diep in 't binnenland.
'n Gewezen vestingstad…
de eenzamen iv
poëzie
3.0 met 7 stemmen 2.079 Stil sta ik in de steppe,
De doffe zon gaat onder,
De schrale maan verschijnt.
Het gras dampt, klam en vochtig,
De grond blijft stijf bevroren
In hete korte zomer:
’t Blijft winter in de zomer.
De klokjes zijn nog hoorbaar,
Het rulle spoor nog zichtbaar,
De kar is al bijna verdwenen.
Ja, alles gaat, verdwenen…
Wat over is gebleven…
Nieuwjaarsboudate
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.571 Wie in deze tijd nog gedichten schrijft
En zich richten wil tot een volk dat kijft,
Tot een volk dat niets dan welvaart wil
En bewilliging van iedre modegril,
Hij is meer dan rijp voor het gekkenhuis
En de gekken vinden hem ook niet pluis,
En dus moet hij naar een ballingsoord,
Waar papier en pennen zijn behekst,
Waar de kale muur siert de bijbeltekst…
Dwalend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 299 over de vlakte van vergetelheid
almaar draaiend in 't rond
ben ik opzoek naar jou; mijn zoon
wil je vinden hier terstond
zoek ik je in de bomen
en zoek je in het gras
maar hoe zeer ik ook hoopte
dat jij hier aanwezig was
droogt de wind al mijn tranen
sla ik mijn armen om mij heen
zal ik je ooit hervinden
erger gevoel dan leegte is er…
Geënsceneerd
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 300 zwart wit beelden
contrasteren arm en rijk
kleurt verdeeldheid
almaar indringender
mensonterend dronk de één
uit de fles vol propaganda
terwijl men buiten
over de lijken struikelden
tekende verhongering
gezichten, en werd nieuw
leven eerder een
doodvonnis
toneelstukken vol pracht
en praal werden opgevoerd
een besnijdenis, een oproer…
REEK'NING MAKEN.
poëzie
3.0 met 4 stemmen 560 Hang het huikje naar de' wind;
Maar in 't goede, lieve vrind!
Zet de tering naar de nering,
Of uw nering krijgt de tering;
En gij zelf er bij, mijn kind!
Zuinigheid baart overvloed;
Soberheid maakt zuiver bloed;
Volle magen, lege kasten;
Maanden smullen, jaren vasten;
Pronk van kleren, arm van goed!
Daarom is: een cent, bespaard,
't…
Hartje zonder zorg.
poëzie
4.0 met 2 stemmen 257 'Tòbben komt altoos te vroeg:
Zoudt ge vrezen, zoudt ge zorgen?
Och, dat redt en schikt zich mòrgen;
Morgen is het tijds genoeg!
Wat ge zegt, of niet en zegt,
Mòrgen komt dat ding terecht!'
Hartje! hebt ge wel bedacht,
Hoe dat àl te los betrouwen
Menig bitter deed berouwen,
Wat hij uitstelde over nacht;
En dat de ingeslapen daad
's Morgens…
Voorspook
poëzie
2.0 met 4 stemmen 467 Zij die dood zijn en die gauw moeten,
Schijnen elkaar vooruit te ontmoeten;
In 't laatst van hun leven hebben zij dromen
Waarin reeds gestorvnen binnenkomen
En rustig met hen zitten te praten
En zeggen: ‘Je moet het leven laten
Glijden, dan gaat het haast vanzelve...’
Maar die nog leven plotseling haten
Hen, die zo gemakkelijk praten…
Zwart wit
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 358 Zij tekent bloemen en hartjes.
Alle prinsessen lachen tevreden,
en de vlinders en dolfijnen ook.
Vrolijke kleuren bijeen gekozen,
zorgvuldig tussen de lijntjes,
in opperste concentratie aangebracht.
Maar als het donker wordt
komen de enge gedachtes
vanonder het bed aanwaaien.
En ook overdag kan plots
die naïeve gelukzalige bui
omslaan…
winter
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 De winterbanden liggen intussen alweer op.
De griepprik werd vakkundig in mijn arm geplant.
De terrasmeubelen zijn verleden tijd.
Ondertussen is het uur ook weer teruggedraaid.
Zowel de veldrit-als het wildseizoen zijn
aan de grote opmars bezig.
Als de Chrysanten de wapenstilstand hebben overleefd,
zal er vast en zeker een hoogbejaard persoon…
Als serpenten mij omhangen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 306 Verstand op nul
Blik op oneindig
Strakke schema's
Die als serpenten
Mij omhangen en mijn
Ik verstikken in
Meedogenloze omstrengeling -
Als het leven zich moedeloos,
Bloedeloos, overgeeft aan
De dood die mij gretig
Opwacht ontdek ik dat
Ik aan het leven te kort kom…
Nederland, moerasland
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 284 de straten liggen druilerig
zelfs bloemen hangen huilerig
als hen het loof ontvalt
op het vroegste ochtenduur
waar stevig hemels zuurgraad etst
het roet er van de gevels ketst
dansen houten klazen kleddernat
op het ritme van ‘t verval
men ziet benardheid overal
onmetelijk groot is haar getal
Tot in de nauwste tunnel toe,
doodlopend in…
Wij denken, herdenken en denken nog
hartenkreet
1.0 met 2 stemmen 190 kan even niets meer zeggen
mijn hele hart doet pijn
om me erbij neer te leggen
voor hen die nog in Auschwitz zijn
zeventig jaar geleden
in mijn beleving nog zo pril
'k heb een gebed gebeden
en ben nu even stil
gaat nu hetzelfde wéér gebeuren
het simpel doden van een mens
en alle normen te verscheuren
is dat het toonbeeld van de wens?…
Aanwezig
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 80 Stil zit ik te zijn
Zonder zorgen
Vertrouw ik in het nu,
Te zijn, het beste wat ik ben,
Hoef niets te worden
Of niets te zijn.…
Examen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 215 Zwijgend zwoegend zitten examinandi
op vragen en opdrachten
hun hersens te pijnigen zonder confidentie
om met intellectuele krachten
de eindstreep definitief te passeren
na jaren van woordjes en wiskunde leren.
Een stoel kraakt luid, als die ‘t maar houdt.
Een pen krast rigoureus door een grote fout.
Een kandidaat vraagt om meer papier…
63 en nu
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 123 Ik ben nu ouder,
Het is al een tijd stil in huis.
Maar heb wel geleerd elke dag de slingers op te hangen.
Laat het ouder worden je niet vangen.
ik blijf heerlijk bezig.…
Lichtjes.
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 124 We hadden verlangens
en kusten, ja we kusten elkaar
in vurige liefde
en de wind in het haar
Het was een liefde
die eeuwig, ja eeuwig zou blijven
die nooit meer zou stuk gaan
dat geloofden wij zwaar
Maar de tijd, ja die tijd
die ging veel te lang duren
want de bozen en de jaloersen
cirkelden reeds om ons heen
en de lichtjes, ja die…
Subseizoen
snelsonnet
2.0 met 2 stemmen 336 Het nieuwe voorjaar is al aangebroken
Een vroege lente in het nieuwe jaar
Waarbij het speenkruid en de hazelaar
Verwarring zaaien en veel onrust stoken
Een tijd, waarvan een mens niet eens wíl dromen
Is langzaamaan tot volle bloei gekomen…
Dag Dick
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 139 ik heb geen leuk bericht vandaag
zei Dick tot onze Nijn
ik zit er wat mee in mijn maag
Oh dat is niet zo fijn
Nou draai er dan maar niet omheen
sprak Nijntje, Dick kom op
en zeg het me gewoon meteen
Ach lieve Nijn, ik stop
Ik ben al heel lang tekenaar
en aan iets anders toe
Na al die versjes zoveel jaar
ben ik een beetje moe
Dat…
Samenval
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.305 Tussen de zwarte glimmende muren
Loop ik druipend, blindlings en schuw.
Gedoofd zijn op aarde lamplichten, haardvuren,
En het is laat, het is guur, het is ruw.
Ik loop in de regen te verdwalen
En word doodmoe, maar ik wil het wel;
Zie niets meer achter de grijze stralen
Dan grauwe wanden, zink in een wel
En ben verdronken…
KRETA
poëzie
3.0 met 31 stemmen 7.528 Zee lag stiller onder sterrennacht
Dan een gulden vlies, een zilveren vacht.
Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen.
't Zware schip kon zich niet verder stuwen
In het weerstandloze, ijle klare,
En het eiland kwam voorbijgevaren.
Of het een stil schip was, diep gezonken,
Welks topzeilen in het maanlicht blonken,
Schoven zijn besneeuwde toppen…