Alle inzendingen over Naast jouw mond

jij pakt mijn hand loopt langs de vrouw en op het dorpsplein luister ik naar iedere stap van mij naar jou je draait je om laat ogen kleden en onder oude bomen staar je naar het meisje met een kortgerokt verleden niets beweegt geen droom, geen beelden en als ik omkijk van mij tot jou verzamel ik de vrouw in het heden…

Vannacht rustte... ....jouw kus op mijn lippen altijd poets ik mijn tanden en spoel ik mijn mond rond Gisteravond voor ik ging liggen, heb ik slechts gedanst Daarna ben ik gaan slapen met jouw kus op mijn mond Vannacht rustte... ....jouw kus op mijn lippen in mijn droom kwam jij voorbij Wij speelden en minden Stilte werd voorafgegaan…

Als ik tegenover je zit kan ik mijn ogen niet van je afhouden Als ik naast je loop zoek ik steeds weer naar je hand Als ik je bij me voel zo fijn, dicht tegen me aan kan ik er niks aan doen, maar dan voel ik mijn mond vanzelf naar de jouwe gaan.…

wanneer schemer zwijgend laatste fluittonen dooft kruipt de zon onder het gras gaapt nog een keer legt zich neer bij de nacht zo jouw mond de mijne in zinderzinnen spreekt en ieder woord zich eindeloos rekt strekt zij vogelvroeg de morgen gaapt nog een keer verdaagt de droom zojuist ontdekt…

Als ik tegenover je zit kan ik mijn ogen niet van je afhouden Als ik naast je loop zoek ik steeds weer naar je hand Als ik je bij me voel zo fijn, dicht tegen me aan kan ik er niks aan doen, maar dan voel ik mijn mond vanzelf naar de jouwe gaan. hvj…

toen jij jouw ogen weer de ruimte gaf en wit ontwaakte uit de roes die operatie heet… met het zweet in mijn handen en de tanden op elkaar ( niet schreeuwen ) stond ik naast jouw bed je huilde en de stoel die naast me neergezet werd, schoof vanzelf weer achteruit ik sta wel want ik wil jouw tranen strelen zacht verschoof jouw stem…

waarom doe je me pijn ik wil niet anders tegen jou zijn. is mezelf zijn niet genoeg? ik wil niet naar de kroeg. zoals jij, jij bent anders dan ik. jij past niet bij mij. ik kan er niet meer tegen. op hoop van zegen, dat jij verder een gelukkig leven leidt zonder mij. het spijt me, je moet verder zonder mij: dat is beter voor ons allebei!…

jouw zij mijn handen op jouw dij tijd over en tekort mijn handen in jouw schort jouw lepel naast mijn bord blijf bij mij vrij met mij tijd over en tekort…

uitgebloeid, dat de herfst loopt te wenen in de schaduw van je lijf Je zegt dat de stilte nader is dan de troost in mijn armen, dat mijn adem muren bouwt tussen verdonkerde dromen maar als ik nu zeg dat morgen weer zal komen, dat droefheid en intens gelukkig zijn samen horen maar als ik nu vraag of je mijn lichaam wil bewonen, of je weer naast…

waarom toch zit jij alleen besloten in het web van het alledag zie maar niet dat ook ik ben overgoten met tranen van hetzelfde slag men kan gevoelens niet wegen zeker niet die van oorspronkelijke aard maar waarom zou ik minder lijden onder de beperkingen welke ik in mijn leven heb gebaard…

Naasten tot steun in een andermans leven. Zij die hun oor lenen of een schouder met anderen willen delen. Zij die begripvol meedenken als het leed de anderen te groot is; iets opbeurends bedenken als het leven van de ander in nood is. Naasten die naast de anderen willen gaan staan.…

niet toe in staat iets verbeterlijks te scheppen dus de mens moet goed zijn onze moraal gaat niet achteruit of vooruit, noch omhoog of omlaag maar links en rechts, zijwaarts heen en weer, van mens tot mens tussen hard en zacht, lief en leed jong en oud, wijs en dom elke dag opnieuw ermee bezig om voor onszelf te zorgen en een goede naaste…

Die wordt ingezet voor 't zegevieren Koren op de molen van 't Gelijk De wringer wordt gedraaid De molen is klaar Van dankbaarheid een blijk Want al is de leugen Nog zo snel Van mond tot mond Of op een A-viertje geprint De waarheid achterhaalt haar wel Pas dan valt het net Gaat bereidwillig zich sluiten Adembenemend Oorverdovend…

Naakt op een trap Van boven naar beneden Geconcentreerd kijkend Standvastig Trede na trede Lijven bloot en Elkaar kussend (mond-op-mond) Met handen die Zwijgen Tongen die met Recht aanbeden Gracieus en Tevreden. Moe. Voldaan Hun lijven één lichaam Orgasme Héérlijk. Met reden…

Al zou ik willen vergeten de wind fluistert de bomen ruisen de huizen, zelfs de huizen… hoe je op je tenen jouw lippen de mijne jouw lichaam tegen en nooit was ik lichter mijn naam vergeten sprakeloos je mond losgescheurd op je eigen benen gaan staan je eigen weg gegaan en ik hier naamloos woordeloos zwaar van het verlangen…

Ik zie mezelf naast jou staan Mijn ogen stralen zo intens blij Jouw liefde maakt mij compleet Het enige wat nog telt zijn wij In jouw twee armen ben ik thuis Mijn ogen tranen gouden regen De glimlach om je mond zo zacht Bij jou kom ik de liefde weer tegen Ik zou voor altijd bij je willen zijn Morgen en het liefst nog vandaag Geluk verpakt…

Ik hunker naar een glimp van jouw dij Jouw tepels – rozen op marmeren heuvels Smalen teder in de schemer ‘Meer en nog’ bedel ik en buig voor de oprisping van hitsig kwijl De ogen gesloten Verwaait jouw mond in een maanglans.…

Ik wacht , kijk , kom dan naast je staan Al ben ik mezelf niet Ik denk, bezwijk , verloren door je glimlach Geboren, getogen in m’n gedachtengebied Ik wil, ik kan, maar mag niet van wie Wie heeft het recht mij jou te verbieden Ik zou als ik mocht maar jij hebt de macht Jouw wil zal en moet geschieden Verdomme gedaan ik kan’t niet meer aan…

Ik heb vannacht gedroomd maar geen minuut geslapen ik zag jouw gezicht je mond was heel dichtbij Ik heb niet geschroomd om je heel zacht te kussen ik hield je vast je lag naast me, op je zij En kom je vannacht weer bij me in mijn dromen dan kan ik je zeggen hoeveel ik van je hou En dat ik niet weet wat ik zonder jou zou moeten dus…

Je ogen, je lippen, je mond, ik kan uren naar je kijken.. Terwijl je hier naast me ligt, je ogen gesloten, trillend, terwijl je droomt.. Je mond iets open, terwijl je regelmatig ademhaalt.. Ik lig naast je, en praat zachtjes tegen je, al hoor je me niet..…

Ik koester mij Hier in de zon Relaxed lig ik te dromen Ik voel mij goed Met dit gevoel Jij beloofde langs te komen 't Verlangen naar jouw lief gezicht Jouw ogen en jouw mond Geeft mijn ziel en zaligheid Wat ik voorheen niet vond Ik hoop en bid Dat jij en ik Hetzelfde saam ervaren Dan wordt het goed voor allebei Die hoop blijf ik bewaren…

jij was mijn havik ik jouw prooi je ogen licht fixerend dodend mooi je greep mij toen ik kwetsbaar was mijn wil gebroken maar nog lachend naast je zat jouw ogen lazen regels wit die zwart het rood van liefde geven ik wilde langer blijven om met jou een echt gedicht te schrijven je bent gevlogen mond met warmend rood ik reed naar…

waarom schuil je achter een masker je ogen glinsteren van verlangen en genot je kunt je gevoelens niet verbergen naast mij, tot het ochtend wordt waarom zwijg je onder dit masker je mond om te kussen zo zacht waarom zou je mijn lippen onthouden ze zijn de jouwe mijn liefste, deze nacht wat draag je onder je mantel is het een hart van marmer…

als ik niet meer ben mijn jasje heb moeten afgeven laat mij dan toch als je wilt de natuur beleven laat mij voelen met jouw huid neem me op je tochten mee aan de hand van jouw mond en ogen onderga kijk ruik proef en voel voor ons alle twee hoop dat we haar schoonheid als vanouds samen ervaren mogen ik weet ‘t is moeilijk maar het zal…

mijn kamerheer brengt mij naar bed bestrooit mij met zijn knuffen zelf krijgt hij ze ook heel graag bedelt vroeg in de dag bacillen vliegen daarbij rond zijn mond op mond actief als een van ons een griepje krijgt wordt de ander ook geveld eerst staan bij mij, naast het bed sapjes en partjes fruit als hij dan aan de beurt komt stommel…

je sterke lijf is zachter dan ik dacht je vingers vaardig in oneindig strelen nog speelt er ’s morgens na dit zoete delen rondom jouw mond een glimlach van de nacht…

Ja, jouw ogen zeggen alles, ook wat je eig’lijk niet zeggen wilt, En ook al zeg je: “kap es”, ik weet toch nog wat je voelt. Ik zie jouw mooie ogen, de woede is gezakt, Weg zijn alle zorgen. alsof je blijheid zich vertakt.…

zoveel wil ik nu wel bekennen vaker dan je zou denken spreek ik met jouw mond en zelfs nu nu het te laat is voor wat ik had moeten doen, misschien zou ik me kleiner moeten maken en het nemen zoals het is maar afscheid nemen ligt me niet…

het woord in vlechten de zin gaat rechtlijnig door de mond die het sprak…

kuis mijn blote lippen met geschuur van je gehuiver schaduwschade en alle herkenlekken aarde donkerdippen bange amfibieën plotseling sluiten schril hun buitenvlies drukt stil en in de koude kring ziet hoger de tersluiker het gedrag haar aangerande ogen pijn met melk en suiker…