Alle inzendingen over Nachten met kleur

reeds zijn de gouden zomerdagen verpakt in grijze slierten mist de dagen worden moeilijk wakker nu de kinderen weer elke dag vertrekken alles weer terugvalt in het strakke uurpatroon en september de schooljeugd een uniform aantrekt om ze in't gareel te houden de kleuren van de zomer kruipen in de bomen voorbij de lange trage dagen…

je vangt vliegende kleuren uit de lucht gooit ze kordaat tegen het doek en wacht tot het wondert en het verhaal ontstaat dynamisch zijn weg gaat in de banen van je hand die bijstuurt en creëert en zie... hoe het daar hangt en alle ogen vangt…

het verdriet blijft in de gangen klinken laat ons snikkend van een nieuwe liefde drinken die niet luistert naar het leven of de dood maar ons laat kleuren op de hardste stenen van de smalste goot…

Regenboog tussen de wolken zie je in intense kleuren samenspel van regen en zon. Onbekende boog verbonden met het andere bestaan een land hier ver vandaan. Door jou raak ik in vervoering als ik naar je warme kleuren kijk het mysterie van ons bestaan.…

door jaren heen op zoek naar daar waar 't goed is terug te keren steeds weer opnieuw maar met een andere blik zijn het seizoenen die verhalen kleuren? mijn zwervend hart verlangt ernaar als deze schilder eens de plek te vinden waar eindige verhalen worden prijsgegeven zodat mijn kleurend wereldbeeld daar naadloos in kan passen…

drink nu met volle teugen van de kleur van het licht en houd dit moment vast voor als de duisternis terugkeert…

Met veel vallen en opstaan leerde ik zelf kleur te geven aan de puzzel die ‘het leven’ heet. Of eventjes zwart-wit gezien.. De kleuren geef je zelf.…

Zwart-wit denkers zullen nooit kleur bekennen...…

Het is de kleur in mij die telkens doet kiezen voor een nieuwe start. Die zich in mij als een regenboog spant en afkerig is van de keus tussen het wit en het zwart. Het is de kleur in mij die kleurt volgens de kleuren van het hart.…

Mijn doek blaast met volle wangen mijn kleuren door elkaar. De horizontale stroming in de dampkringlucht vult oorverdovend mijn strak gespannen lijf. Strijdend, vechtend wil ik mijn kleur behouden.…

ik ben de kleur die er niet toe doet eeuwig op de achtergrond en nog dunner dan gedachtegoed ik ben de kleur van de middagstond als voorbode van avondgloed; opgehemeld tot blauw en hoogblond…

Het is de kleur van de dood. Als Rood dan Geel tegenkomt zijn zij samen een gegeerde kleur In Nederland worden ze op de handen gedragen want Orange boven al. Om elkaar niet de duivel aan te doen hebben we ons ingekaderd met een zwarte lijn op onze buiken. Niemand onder ons kan het andere zien of ruiken.…

Weg zijn de gedrochten met hun verstikkende felle kleuren alles is vergrijsd in zalige onwetendheid kun je rustig slapen wat loop je dan te zeuren…

Onstuimig herfstweer is aanwezig. Behoorlijk veel wind aan de kust. Lichte zonnestralen komen door de wolken heen. De zee met haar ruige hoge golven is schitterend. Een enkeling op het strand, met langs de vloedlijn wat vogels. Het is magnifiek, om het te mogen aanschouwen. Herfst heeft ook zijn bijzondere kanten. Waardeer…

De diepe kleuren in het licht van het donker – De herfstavondzon.…

Een BRUINgebrande ORANJEprinses, wonend in Graauw, wou haar PAARSE tuinhuis laten schilderen in 't BLAUW, ze nam de GROENwerker even apart en vroeg "Kan het ook in 't ZWART ?" waarop die zei "Maar u kocht RODE verf, Mevrouw !"…

dan onder witte lakens kruipen waar nog meer kleuren ontluiken, in jouw dromen van de nacht om het leven op te fleuren opent zich een kleurenpracht waar je nooit eerder aan dacht.…

Mist Geen kleur Geen verschil Grijze brei Geen vooruitzicht Malen en Meer malen Dwalend op een vlot En geen oevers meer te zien Geen nacht en geen dag Geen leven meer…

De avondschemer koester ik, de dag bijna gedaan de nacht nog niet gearriveerd, het één niet meer het andere nog niet. De eindeherfst kleuren zie ik ook zo graag, dat niet echt bruin, of rood, maar onbenoembaar kleur. Of voorjaar vroeg met nog niet zichbaar groen dat er toch echt wel is.…

van rood ik schilder weer omdat het dichten aan me vreet mijn nachten eist en daarvoor nog geen juwelen geeft ik schilder nu gedichten zal hun kleuren goed belichten penseel wat ik beleef…

verlangende hartstocht vreedzaam zinkend oplichtende woorden vertedert intens wijnrode kleuren doordringen maagdelijkheid eeuwigdurend verlies verzachtende nachten…

ik dacht woorden te scoren zag zonnen bloeien in de kleuren van hiernaast daar waar ook hun schaduwen contrasteerden in de al lang gedroogde grijze nevels van de nacht…

uit de band springt de hoge wolk in het land zingt het gewone volk in het ijs blinkt de zon die aan de hemel staat in de dag klinkt de nacht die komen gaat uit grijs groeit lichtend blauw uit ijs bloeit het licht van de kou in blauw broeit de kleur van de nacht in de nacht vloeit de dag die wacht…

Deze nacht schurkt in het geweld van blaffende honden. Omarm mij, schreeuwt de stilte. Het duister is niet meer bij mij in mijn robe hield ik haar gevangen maar nu verloochent zij van kleur. Omarm mij, wie ben ik nog als niemand mij meer draagt.…

heb de dood geplukt hij stierf lachend in het kleuren van de nacht nog hoor ik de melodie van ons levenslange samenzijn hij zou mij schaken als ik het leven niet wilde verlaten mijn spel heeft hem de das omgedaan zijn koning is voor schut gegaan ik speelde zwart matte hem af en heerste over het wit van de nacht…

waar huist een gestrande vogel die de nacht met zwijgen vult wat zing je zonder libretto in het donker als het laatste woordenspel onhoorbaar wordt hoe ontmaskert het transparante licht dwars door alle kleuren de weg uit het landschap als de nachten zich verdichten is de dood dichter dichter bij dan ooit…

Ik drijf winter laat je lichaam wachten wil enkel zomer schrijven in je gedachten Lente droomt niet langer in de zachte herfstgeuren Laat mij jouw wereld met streken kleuren Mag ik penselen kleuren in de onmogelijkste pracht Ik zal zelfs zwart-wit Laten schitteren in deze nacht…

Kijk de boom, de uil kijk, de kleuren van de avond, de nacht die valt je weet dat er weer een ochtend komt die de hemel weer anders zal kleuren je weet dat tijd zal verstrijken dat beelden, kleuren en je gedachten zullen veranderen.…

verzetten Helpt evenmin Want de kleur op mijn wangen Ook wel blozen geheten Nu eigenlijk continue aanwezig Heb jij op je geweten!…

Eenmaal binnen werd het langzaam beter De jas ging uit, De Aardappeleters; nog donker en bruin Op naar Parijs, Zelfportret met strooien hoed: de kleur begint te komen Door naar Arles, De zaaier, de maaier: Zomer in optima forma Geel en Blauw, kleuren als de zon tegen een strakblauwe hemel, gevangen in zijn krachtige penseelstreken.…