Alle inzendingen over Nostalgie OR poesiealbum

Ik ben de blauwbilgorgel, Mijn vader was een porgel, Mijn moeder was een porulan, Daar komen vreemde kind'ren van. Raban! Raban! Raban! Ik ben een blauwbilgorgel Ik lust alleen maar korgel, Behalve als de nachtuil krijst, Dan eet ik riep en rimmelrijst. Rabijst! Rabijst! Rabijst! Ik ben een blauwbilgorgel, Als ik niet wok of worgel,…

De vlizotrap naar onderen gelaten De zolder stap voor stap toen opgegaan Je wilt niet weten wat ik daar zag staan In verre hoeken en verloren gaten Versleten schoenen in diverse maten Ze kwamen uit vergeten tijd vandaan De vlizotrap naar onderen gelaten Je wilt niet weten wat ik toen zag staan Een monty coat waaraan de motten vraten Wat…

Soms wil ik omdraaien denk ik weemoedig aan omdraaien het roer om of een bladzijde terug halverwege in een onbestendig boek terug is bekend Gewoon mijn bed weer in de nacht door terug kruipen tot de avond ervoor een besneeuwde zondag inglijden Of juist een dinsdag over zonnestralen…

een oude Friese Schouw is zíj zoveel meer dan geurend hout penseelstreken op wit papier zij weet van harde winters en van de jonge mei zij is een oude boot en zóveel meer dan alle Friese meren de tijd ligt stil In haar verweerde schoot . aquarel Friese Schouw ; van Jan van der Steen…

ze staat op twee benen, Zwart geboende laarsjes Alles klinkt schoon waar zij staat. Het café verkruimeld het schelle licht der zon Geen blijven of gaan van maan Stam staan in kroeg Twijfel zaaien tussen benen De krijger, heraut, Aan hem ode-…

Zo zaten ze daar aan de keukentafel, en keken naar wat achter hen lag, de kopjes koffie die nooit werden geteld, de poezen die ze begroeven in de tuin oud en amechtig of nog tergend jong. En dan hun dochters waarin ze zich spiegelden wat zagen ze toch in hun mooie ogen het voorlezen op bed, de armen en benen verstrengeld in een tedere worsteling…

ik verlang naar de tijd toen geld anders voelde het was meer waardevol ik leefde op water en brood maar ik word nostalgisch als ik terugdenk aan die zeldzame dagen van gebraden kip en rode wijn ik voel een diep geluk als ik een keer in de zoveel tijd kon eten en drinken zoals iedereen niets smaakte lekkerder het leven was goed…

dromen met muziek kaarslicht deint en dooft in traag verbranden, de klank van een weerbarstig lied handen zoeken naar elkaar ogen laten blikken kruisen zacht gebaar en tederheid sluiten misverstanden buiten vlammen spelen vuur dansen vloeiend in de hitte na het lichten van gezichten valt hun schaduw op de muur de laatste druppels…

De aarde is helder wit, De nostalgie van de sneeuw zit, Overal verwerkt in de natuur, Ook gebouwen alles is eronder bedolven. Maar op den duur, Smelt al dat vlekkeloze weg, De zuiverheid is dan wat een pech, Verdwenen, om ooit weer terug te komen.…

Als ik dat afgeleefde viertal zie en dan die zaal vol ouderen van dagen zit ik me steeds vertwijfeld af te vragen wat moéten wij toch met die nostalgie… Dezelfde sound uit zelfde microfoons; alleen de naam is nieuw: Rollator Stones.…

De Nostalgieweek is weer aangevangen Er wordt dag in dag uit steeds teruggeblikt Wat eerder nog teneer slaat dan verkwikt Want ach, wat wint een mens met terugverlangen? Het zij zo dat die week nu is begonnen Er werd een week lang toch al niks gewonnen…

het is nog niet voorbij de groene wei met madelievenkransen het hoge gras waartussen wilde bloemen zich verschuilen voor het huilen van de wind daar bloeit fantasie in kleur maar het is nog niet de nostalgie van al gebeurd in een doorlopend spektakel showt dit mirakel zijn scheppingskracht in onverwacht hemelse pracht…

Maar ook en speciaal ‘Let It Be Me’, Ik zwelg in weemoed en in nostalgie.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

op grens van leven en dood roest het leven in nostalgie vrede slaapt in vergane tijd levenslijnen langs de dood wisseltijd neemt beslag in huivering van verlangen het leven geveld in splijting van uren waarin de opstanding boven alles uitgaat…

Boer Jasper deed tot mijn verdriet, In één klap al die nostalgie teniet.…

ergens dreunt een beat en sledged meeslepend jazz soult een klarinet die huilt en nostalgie verruilt voor even leven hij kent het riet en weet verdriet nog toon te geven vingers licht verkrampt ademt hij applaus genietend de avond naar zijn hand…

ik speel al weer met sneeuw stapel de kristallen laat zonlicht uitgekiend op de facetjes vallen zo open ik een winterdag met witte pracht maar smelt van nostalgie als ik het landschap zie door koestering van handen wordt alles prooi voor dooi mij resten slechts de warme tranen het was te vroeg zo mooi…

Ik houd van smetteloze muren, waarop geen nostalgie kan schuren. Er is al zoveel ongans en weerbarst, opsmuk en tegenspraak, zoveel hangplaats ook van halfgoden. Nee, ik zal niet gauw verzuren tussen maagdelijke muren.…

Ik ruik een treurige geur op een reünie geur van vergankelijkheid weemoed en nostalgie. Ik proef de treurige geur bij een ter nagedachtenis ruik en proef herinnering van dát wat niet meer is.…

Maar daarom fijn vertrouwd Mijn generatie, die van retro houdt Keek vast massaal, want nostalgie blijft wenken Maar blijf ik hierin meegaan, gaat aan mij Het hedendaags bestaan geheel voorbij…

Denkend aan die tijd, geveld door zoet hartzeer Nostalgie is hetgeen hem drijft en doet hem even leven, in de tijd die hij beschrijft. Al is het maar voor even... Door menig melancholist is hij de hemel ingeprezen, Maar realiteit, zo hard, weerhoudt hem om zijn eigen boek eens door te lezen.…

Elke slok door mijn keel raakt mijn ziel van nostalgie mijn tranen beleven het verleden voor mijn toekomst door een tunnelvisie van een transparante galerie. Mijn oogkleppen delen onze openheid langs een reis van een starheid wat te veel fictie bevat op mijn pad jouw elegante bewegingen verdienen de hoogste prijs.…

Een avond Om Verlaine te lezen Onder een schilderij van Monet In een kamer vol nostalgie Als jij Mijn herfsthuis Binnenwandelt Oktober En de schemering In je kielzog En de nacht droomt ons Voorbij vier seizoenen Tot de dag onder het venter schuift En jij weer gaat Mij achter laat In een kathedraal Van herinnering.…

Van oude mensen, een nostalgie vol sentimenten. Van oude mensen, kabinetten vol vergeelde prenten. Toekomst, de tijd tikt ongestoord. Verleden mag niet roesten of worden gesmoord. Iedere tijd heeft zijn zegeningen. Is de opmaat naar alle nieuwe dingen.…

Van oude mensen, een nostalgie vol sentimenten. Van oude mensen, kabinetten vol vergeelde prenten. Toekomst, de tijd tikt ongestoord, verleden mag niet roesten of worden gesmoord. Iedere tijd heeft zijn zegeningen. Is de opmaat naar alle nieuwe dingen.…

oranje rood boog klaproos en voor de indringend zacht harige stam stoof wind als cirkeltjeskind waar muziek in lieflijke composities en akkoorden van vroeger hedendaagse werkjes vertolkten nog kleppen de kerkjes warme nostalgie in bewierookte ruimtes roetten kaarsen een eeuwig verre pilaar…

Daarom vervult mij dit met nostalgie, Hun Prinsjesdag was ooit mijn Jamboree.…

Over jeugd en vroeger spreken ontlokt steeds een vleugje poëzie om herinneringen los te weken en zalig te wentelen in nostalgie.…