Alle inzendingen over Onrust OR Blokkade

De regen tikt op het raam het weerspiegelt mijn zijn onrustig en onstuimig Mijn hart doet zeer ik voel me zo alleen en daar aan de rand van een nieuw leven sta jij waarom laat ik je niet gewoon binnen?…

Die te Amsterdam vaak zei: 'Jeruzalem' En naar Jeruzalem gedreven kwam, Hij zegt met een mijmrende stem: 'Amsterdam, Amsterdam.'…

Ik ben geen plant: ik wil geen rust 'k Ben jong en - van mijn tijd, Brenge ieder uur mij leed en lust En telkens nieuwe strijd! Als het plan wordt een daad, Zonder raad of beraad, Als ik liefheb en haat, Als ik schrei, als ik lach Wel honderd malen iedre dag, Dan ben ik 't leven mij bewust, Dan leef ik eerst naar hartelust, Al…

De onrust die mijn denken scheurt Mijn fronsen laaft, mijn handen stuurt Laat jou weer binnenglippen, traag In mijn gedachten, hecht ommuurd.…

Ik heb de gele zee doorkruist op een roestige vissersboot en rillend van de koorts naar parels gedoken in het groene water van de Andaman Zee. Ik heb tijgers zien rennen langs de zilveren schelpenstranden van Myanmar en papagaaien zien fonkelen als kleurige edelstenen gebed in het groen van de jungle. Ook heb ik de bergen van de…

Mijn hart maakt mij onrustig hier ik wil op weg naar andere oorden plaatsen zoeken binnen woorden ontdekkingsreizen op het papier. De zinnen moeten mij vervoeren maar dat onbekend gebied mij verklanken een nieuw lied scheppend een verbaasd ontroeren.…

De onrust Als ik zit te denken Het onbegrip De vraag waarom Jij kijkt naar mij Ik zie je wenken Ligt het aan mij? Of lijkt dat dom? Zo zelden kan ik dingen samen Soms noemt men dat ook tegelijk Ik knik en kijk (?) Zeg ja en amen (?) Toch voel ik mij met jou Zóóó rijk!!!…

Het stormt Is naar binnen geslagen Ik krijg het niet stil Ik ga maar slapen Al is dat niet wat ik wil…

beroof me van het heden over drie weken opnieuw het leven gevoelens sidderen door me heen ik heb er liever geen geef terug mijn eigen ik want deze schizo voelt zich zelfs te sick zo hard is soms het bestaan terwijl depressies komen en gaan O lichaam verlaat toch mijn angst Gaat heen met mijn ongeduld! Verdwijn uit mijn ogen! Ga dood en…

van bumper naar bumper haastig voort op weg aan de kant, stumper doe wat ik je zeg laat me er door stelletje secreten ik ga altijd voor dat moet je weten ik ben het signaal lees; het teken des tijds ik geloof niet in het verhaal over de jaren des onderscheids raak of kijk me niet aan mijn lont is o zo kort…

vermoeid bestaan de plek angstig verlaten hij schrijft niet meer ten koste van een ander vreugde nog maar van korte duur geen sterveling kan de onrust wegnemen waar geen inspiratie is kan hij niet langer blijven het geluk sterft in zijn vingers zijn zachte handen geven hem geen rust hij schreef maar voor wie ….…

Doelloos en gevoelloos dwaal je in het rond onrustig is het van binnen je hebt drang maar je weet niet waar naar toe eindeloos is je weg je loopt en je loopt naar iets waar je op hoopt?…

Tergend langzaam wordt de horizon begaanbaar, verbleekt de zwaluw van de tijd, zwemmen deeltjes van de regenbogen in een kortstondige toevalligheid, zo die bestaat en smeekt boven de graven van de herbezinning. Kwinkslagen schieten flarden in sluw geschapen luchtkastelen, woorden ontlokken herinneringen zomaar uit het niets, het…

ginds de groei van onrust als bij het naderen van een trein met onbekende bestemming zet de signalen op veilig zodat de trein met gezwinde spoed hier snel voorbij zal zijn waarna dan wellicht m'n wens nog in vervulling kan gaan 'het grote verlangen naar dat wat wij gemoedsrust noemen'…

Onrust Steeds worden wij mensen onrustig als er zelfs maar in de verte wordt gepraat over God. Sterker nog: zelfs de geur van God hoe liefelijk die mocht zijn doet ons een blokje omlopen.…

Ik ben dat kind dat overal buiten ging staan en ik keek: waar kwam die chaos, die onrust vandaan het was de stroom, die wervelwind van gevoelens waarmee God vanuit de hemel de aarde wakker kust.…

onrust door het hoofd flarden gedachten vliegen terug naar de adem…

Zoals een boot over het bijna rimpelloze water van een Kempens kanaaltje glijdt onder het blauwwitte ophaalbruggetje door, zo zou mijn leven nu ik ouder en ouder word verder moeten gaan in rust en schoonheid. Maar helaas stormen woeden zekerheden verdampen vervreemding slaat toe de steppenwolf huilt.…

kan iemand mij vertellen wat onrust is natuurlijk ken ik het onbestendige gevoel dat onlosmakend vooraf gaat aan een vorm van vrees maar onrust is meer dan de ondefinieerbare wroeging waar ik wel eens mee te dealen heb alles is veel maar onrust is zoveel meer dan het woekerend gevaar dat altijd op de loer ligt…

't Kind schiet uit een zachte slaap; Verre stormen huilen. - Moeder, is 't de wind die ruist? Moeder, is 't de zee die bruist? Waar zou vader schuilen? - Meisje, o! heel ver van ons Zwalpt hij op de baren; En wie weet waar of zijn schip, In gevaar van nacht en klip, Thans mag henenvaren! - Moeder, hoor, de regen plast Klettrend…

een meisje blijft staan trekt haar moeder aan de mouw en wijst omhoog maar moeders van vandaag hebben dat onrustige van bijna te laat en inderdaad gaat daar de bus…

Wat is het toch dat mij naar de verte trekt Dat mij thuis geen rust doet vinden Steeds mijn verlangen naar de vreemde wekt Alsof ik mij aan huis en haard niet kan binden Wat is de drang die mij steeds drijft Naar alle hoeken van de aarde De zekerheid die in mijn geest en hart verblijft Tot wanhoop en onrust ontwaarde Waarom dwalen mijn gedachten…

lawaaigedachten ze verstoren mijn moeizaam verworven stilte…

de nacht ligt naast me het is wachten op de storm er is een muur van regen er is geruis, gehuil, gekraak donder op zeg ik en het bliksemt als ik diep in zijn ogen kijk lees ik zijn ziel en zijn oude liefdes hij leunt op me en rilt we lijken twee stokoude mannen ooit konden we drinken als Richard Burton dansen als Michael Flatley zingen…

Onrustig is ons hart, zoveel verloren tijd, een kind dat bitter schreit, onrustig is ons hart. Onrustig is ons hart, maar hoop is nooit verloren, een mens wordt nieuw geboren, onrustig is het hart.…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

Blokkade volgens mager protocol. Procedurefout ligt op de natste schouder. Eminence grise verzwakt naar eeuwig koud. Geplooid is het denkershoofd.…

De late avond draagt een stalen mantel Met grote koperen knopen Een bescherming tegen het zwart dat knelt en knarst. Verzadigd van indrukken: Flarden van klank Flitsen van beeld in een sissend hoofd Ze vloeien onstuitbaar binnen Schelle tonen, scherpe kleuren De vezels tasten hijgend naar diepte, de gloed, de schemer. Overal gebeurt…

De zilvermeeuw spreekt mijn angst in de lagen van de lucht haar zwijgende witte buik spiegelt de onrust welke mij beneemt van de zwang op het geluk De straat beneden het spektakel is het graniet waarop ik stuit en in mijn val strekt het leven zich voor mij uit – ik tel de aders van het trottoir in de voegen begroeid met mos Vanavond…