Alle inzendingen over Opstandig verleden

Moe en gedachteloos word ik overvallen door herinneringen die mij al dagen belagen en nu m’n gedachtegang kraken Verleden verdringt het heden uit de spotlight van ‘t bewuste elke herinnering is ‘n hint voor de volgende, haken in elkaar tot ‘n haast naadloos verhaal Zwiepende losse eindjes van onverwerkte zaken ranselen in een…

huidoppervlak ter vervoeging van lippen om opstandig dwars te liggen diagonaal, om altijd te blijven nadenken langs raakvlakken het lege gangpad, een mond vol tanden verleden, zonder actieve herinnering dit lijkt op gefantaseer maar dat geldt voor de meeste gedichten…

Sinep is zijn goddelijke naam. Vergeleken met zijn grote baas, is hij maar een heel klein godje. Wanneer ik moe naar bed wil gaan, staat Sinep helemaal uitgerust op. Gaat soms exhibitionistisch staan! Ik wil echt van hem gaan scheiden. De maat is nu eindelijk vol! Wie denkt Sinep dat hij is? Een overgewaardeerd lulletje, wanneer ik mij…

zou me blij moeten voelen maar dwingen is niet vrij zo bedoelt de doodgewaande wanneer ik even de oude eik raak waarachter ik mij verschuil het winters wit weer aan mijn zij in de dageraad met een waas over de vijver gespreid zoals de doffe echo van Pasen die de leegte in mijn hart verraadt stil ben ik na gister: is dat nu de opstanding…

Nu Arjan vrij is en de Here prijst Na ruim zeshonderd dagen van verlangen Waarbij hij telkenmale bot moest vangen Is het zo mooi dat hij vandaag verreist Hij lijkt gezond, in orde, zonder pijn Als arts weet hij wel dat er grenzen zijn…

ik heb je voorzichtig afgestoft het dof openbaarde als eerste een stukje lach alsof ik nu pas echt de hemel zag zacht en warm begon schoonheid te stralen in het raken van je ziel nooit was ons contact zo intens geweest een feest dat over zeven hemelen verspreid de opstanding laat zien naar een totaal nieuwe aarde en…

onder de oude herfst beweegt al nieuwe lente, spaarzaam krijgt gestorven blad een glinstering vol kleur dwars doorheen de broze nerven verven bloempjes zacht het bruin tot goud met wit hoe wrang toch deze winter is- ze zijn er al en laten mensen glanzen het geeft niet dat het koud is de treurzin van de kortste dag verlangt niet meer…

wachten rond de stilte op het leven een moment willen horen willen zien dat de dood uit de doeken wegdrijft versagen… vragen… nee… een gewiekst kostelijk vogeltje versiert een steen verwachting verzoening puur geluk schikt zich om hem heen…

De opstand zal klagend onderweg zijn. ------------------------- uit: 'Stemmen', 2013.…

Ik ben vanochtend heel vroeg opgestaan, op zoek naar wat nog waard was voor te leven, een antwoord werd die ochtend niet gegeven, en langs het water ben ik teruggegaan. Daar zag ik iemand die wat op mij leek, en stil vertederd naar wat eendjes keek.…

Kom op ouwelui! De jongelui zeiden: Wees radicaler! Daar vloog een tomaat Ophouden jullie! De ouwelui zeiden: We gaan je royeren, dan sta je op straat! Terug naar de roots! De jongelui zeiden: Wat meer KenML! Stop met die onzin, geen communisme We zijn socialisten, dat weet je toch wel?! Toen werd het ruzie met geklooi en gedoe…

De wereld is in opstand. Pak samen de regie. Sluit eengezind de rijen. Versla de tirannie.…

een koning machtig en rijk regerend over het gouden koninkrijk zijn troon saffier de muren van diamant zijn dienaren mooi, sterk, elegant zij bewoonden onbekende planeten bezaten een kennis waar wij niets meer van weten zij dienden hun koning met vleugelen van vuur niet gebonden aan tijd of duur een opstand brak uit in het vrederijk…

Na de verzuiling Komt er opstand Van binnen uit Vanuit het volk Dat is een advies Aan de regering Die zonder goede redenering Besluiten neemt over ons hoofd Opstand vanuit het volk Is dat goed of is dat slecht Het is levensecht…

zijn opgewektheid heerst in het huis van plezier na de opstanding…

Massages met wijn en beelden van de opstand -- in een klanklandschap.…

Mijn opstand van woorden Bezegelt mijn droevig lot. Een redenaar gebroken Op weg naar het schavot. Mijn opstand van woorden In het verkeerde plot. De mond moet spreken Over wat verborgen wordt.…

Hoor toch hoe lege flessen kunnen rinkelen hoe leegte opstandig of is het weer vol wil zijn…

Maansverduistering Volle maan start winter-tijd Graven in opstand…

Gelukzalige momenten; het verwijlen na de daad, zachter gaat het vlees niet worden, de opstandigheid nog niet paraat.…

indringend het licht de vogel die zingt opbeurend voor de zwaarmoedige is opstaan opstanding - soms…

grens heeft getekend wit, maar ook levendig schateren foto's naar het verleden zonder dwalen gaat deze laatste reis en elke bocht schept een klein beetje afstand een klein beetje minder meer…

Ingehouden woede buiten zinnen opstandig van binnen Wervelwind krachtig verwoestend en stekeblind…

onwaarheid als nogmaals verkrachten je kijkt achterom ziet de chaos verleden met warmte geef ik je heden open je handen koester mijn liefde en vergeef mij de dingen waarmee ik je griefde…

Ik leer zien wat belangrijk is door na te doen hoe jij kijkt Ik voel wat jij voelt door na te doen wat jij voelt Als een brabbelende kind volgt mijn kennis mijn lichaam dat jouw bewegingen volgt Hoe dichterbij hoe beter mijn weerspiegeling is maar nooit precies hetzelfde zelfs als het water glad is en dat is weg zodra ik erin duik…

Ik krijg betaald en ik koop het bed waarin ik wil liggen in het land van mijn keuze het land van de revolutie, van vrijheid ....en gelijkheid waar iedereen weg moet ....die zegt of steunt dat anders beter is het land zonder mensen ....die huisgenoten en buren uitzonderen ....om hun afkomst, geslacht of liefde het land zonder volgelingen…

Raven op mijn schouders om me de weg te wijzen en mensen te roepen om hen te ontmoeten De jongen die op het strand tekent met kleurige keien, tweemaal daags en ze natelt voor hij weggaat wetend dat de vloed komt met golven die langer zullen leven dan hij De man in de kamers vol tafels met kwartsen uit de landen waar hij zocht naar heiligheid…

Samen op het bankje onder de kersenboom de aflopende dag langzaam de nacht in laten zakken Weer een avond samen onder de kersenboom Denk niet romantisch aan de fonkeling in een glas het vlammetje van een kaars in de schemering intiem samen onder de kersenboom Dat zou surrogaat zijn en ons geen ruimte laten te voelen wie we vandaag…

De snelheid van de trein trekt voor mijn ogen de massa uit de wereld, vormeloze strepen tekenen onwetenschappelijk de formule van Einstein op de ramen Soms is even in beeld wat het is, als je stil staat Dan kun je zien wat het is, iets tijdelijks in zijn raadselachtige vlucht van schijnbare illusies Alles bestaat onwetend hoe…

Nieuwjaar, ik kies mijn wenkbrauwen Ster, Parijs of Prinses de lijnen van mijn geluk als de randen van mijn kijken en ik bescherm me met geuren ga nooit de deur uit zonder deze zekerheid van de zegen van boven, de rode loper op mijn bedachte weg Rekken en strekken met sierlijke bogen van liefde om te voorkomen dat mijn lichaam inzakt…