Alle inzendingen over Oude zeeman

Een eenzame Kerst En zo versleet de oud-zeeman de kerstdagen met zich zelve steeds weer af te vragen wanneer zal ik haar eens weder zien Soms als hij in zijn huis loopt te sloffen barst hij uit in een niet aflatend gegrien.…

zeeman die gelaafd uit zijn ballade stapt gaat er nog regelmatig heen rondom lopen Buiten-Hebridische schapen tussen de hoge zeggepollen op het zompige veen…

Buldrend speelt de zee met 't oude vaartuig. Kalm, manhaftig kampt de grijze zeeman met de storm. Maar splijtend te allen kante vreeslijk kraken de oude broze wanden. Bleek en bevend staart alom de manschap naar het krakend wantwerk en de zeeman. "Sloepen af en vrouwen eerst!" gebiedt hij.…

Olijftak omrande viermaster oogde verbleekt alsof zij reeds rouwden Anker op de hand verschrompelt eens krachtig kon niets meer houden Stoere tatoo trots teken van weleer nu een spookschip de olijftak een veer De oude zeeman sleet dagen langs de maas Vermoeid betraande ogen turend in de verte getaand gelaat miste schip en…

M’n buurman, een oude dorstige zeeman met een verweerde kop vol heimwee en prachtige in whisky gedrenkte verhalen, heeft z’n zinnen gezet op een zoutwater vijver die hij kan ruiken, met golven die hij kan horen, om in ‘n moeilijk eenzaam moment, aan de oever door zilte geur en geluid der golven, te dromen van oceanen en liefde in verre havens…

Stil zit hij over zee te staren overdenkt zijn roerig leven wind speelt door zijn haren weinig genomen, alles gegeven alle zeeën had hij bevaren bulderend van levenslust overwon vele gevaren menige hartstocht geblust zijn ooit zo machtige armen voor niets of iemand bang mochten velen verwarmen een traan glimt op zijn wang handen geaderd…

Wanneer ik op de duinen stond, Vóór vele - vele jaren, En ginds in zee een zeiltje zag, De haven uitgevaren; Dan kwam de lust naar verre reis Mijn jeugdig hert bedriegen, En 'k wenste wel de meeuw te zijn Om heen te mogen vliegen. De zeeliên in de hoek van 't vuur, Bij winteravondstonden, Verhaalden van gevaar en storm En wat zij al bestonden…

de deftige dame - diep in haar tasje een tasje van Zeeman…

waaiende wilgen slingerend langs een beek woeste wolken jagen... aangeschoten....wild verwaaide gezichten, nat, vaal en bleek zwijgzame stemmen....dorstig........verstilt God heeft deze negorij verlaten vervloekt is hier de rust geen remedie zal hier nog baten eeuwig grommende golven, ondergelopen kust.…

Levend helder in schimmig blauw stromend door ongeziene velden zoekend naar lager gelegen oorden verplaatsing van geërodeerde elementen voeding voor vruchtbare flora Aan de einder evaporerend met de zee…

Gedachten, dwalend uiterlijk Van omhoog gesprongen eikenhout Met een drift Ja de dag zal weer gaan lengen Hoornig verfomfaaid…

Vertragend schikt zich de leugen ontsprongen aan een vuige list gedrukt door een vuistdikke stempel existentie voordat ik wist Warempel…

Haar vriend een zeeman die niet meer t'rug kwam.…

Ik zou dolgraag weer eens gaan varen en dan uitkijken over de immense zee, de wind weer vrij spel door mijn haren, neemt al mijn droefheid met zich mee. De grote leegte van de grauwgroene oceaan reduceert je leven tot alleen dat moment, dat je op de brug als ijswacht moet staan, je plots zonder familie of vrienden bent. Eenzelfde blik door…

op een dag als deze zou de zee je zomaar terug kunnen geven aan het meisje met de droeve ogen zij wacht en weent je zou er zomaar kunnen zijn met geroffel op de deur zij zal je omarmen noch jouw hart kunnen verwarmen om genade schreeuwen zeeman, o zeeman het is beter dat u rust, keer nimmer, nimmer meer terug naar Hollands kust…

Vanaf het strand kijk ik omhoog Naar regen en wat zonneschijn Aanschouw de flauwe regenboog Hoor en zie een krijsende meeuw Natuur in al zijn schitterende vormen boven zee Draagt deze door wind gedragen witte vogel De ziel van een verdronken zeeman met zich mee…

Een dronken zeeman in de kroeg zei niets, toen iemand aan 'm vroeg: 'Heb jij een zeetong in je mond?' Het leek, of hij hem niet verstond. Hij had een fles in beide handen met Amstel bier en Moezelwijn. Z'n waterknieën deden pijn. De zeeman, die geen antwoord gaf, stond met één zeebeen in het graf en met z'n mond vol watertanden.…

De Oosterse zeeman staat stoer naast zijn zeil, verwelkomt een ieder, kind of volwassen: rondvaart in slingerbootjes mag verrassen; lampions geven de tocht bonte stijl. Vanaf menig strand loert een boze pijl. Bij reisgenot is het steeds oppassen. Maar zucht naar 't onbekende zal wassen: voor avontuur heeft men het leven veil.…

He, Zeeman! Jij hebt te lang gevaren. Daarom vergat ik jou en je schip. Nu hou ik van de zee-duivel - Hem heb ik liever lief!…

Er zei eens een zeeman uit Kootwijk: Wanneer ik op zee van mijn boot kijk Dan dank ik de Heer Dat ik voor één keer Als mens toch heel eventjes groot lijk…

Tussen wal en schip hoort een zeeman niet thuis. Want een zeeman heeft zee- benen, die voelen zich alleen op het eigen schip thuis. En ook de beste stuurlui staan niet aan de wal. Zij draaien liever aan het stuurrad van hun schip; door het ruime sop, niet op weg voor niemendal.…

'k Ben zeeman; - van echt Hollands bloed, Heb ik mijn lust in 't varen; Vindt gij aan wal het leven zoet, Ik zwalp liefst op de baren, En, ben ik jong, vaak is de orkaan Me toch al over 't hoofd gegaan: Hoezee!…

Wie was die zeeman? ridder van de kouseband commandant b.d.? of ex-textielbaron opkoper van nylonspul sokkenspecialist c.q. een Italiaanse averijveroordeelde cruiseschipkapitein hoe dan ook goedkoop is het wel aanbieding na aanbieding broek, rok, sok (per stel)…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

Tot gisteren waren wij even oud, zij en ik. Nu sta ik hier en ligt zij daar, koud, zij - en ik bezweet van zomer, haast en gêne. Zij lijkt een beetje op een zonnebloem: gebruind gezicht, blonde haren, nog lang niet uitgebloeid, toch geknakt. Zij ligt voor schut; slaap noch diepe rust.…

Nooit is het goed, nooit is het zo goed, nooit is het goed zo, nee, nooit is het goed. Zoals een doffer loopt, koerend over het binnenplein, roekeloos over de rand van de goot, kop omlaag, staart omhoog - Of zoals een woerd kruist door het veld of het riet, blindelings oversteekt, voor geen jager of wagen wijkt - Zo gaat het nooit…

Zo dichtbij als mijn kamerjas, vanwege de kou onder de deken gelaten en tegen mij aan gelegd, voor de morgen, als zijn komst zo betrouwbaar, zo naast mij in aarzelende zinnen van adem in en adem weer uit met telkens dat even onneembare obstakel dat weloverwogen weg wordt geslapen, zo luisterrijk, zo naar binnen gedropen als muziek, al…

Het is geen huis dat ik voor jou heb kunnen bouwen geen dak dat ik uit riet gevlochten heb geen bed dat ik heb uitgelegd. De zomers waren droog, het koren dat niet eens mijn enkels haalde, de vruchten zonder vlees, waar die nu niet van aarde meer te scheiden hun netten vulden trok ik lange sporen door het zand. Ik zei jij half nog maar…

De zee is mijn vriend, want zij geeft en neemt. De zee neemt mijn angsten, zorgen, onzekerheid en pijn met haar stroming mee. De zee geeft mij rust, vrijheid en leegte in mijn hoofd om te kunnen zijn wie ik ben en de koers te varen die ik wil. Al kan de zee nog zo ruig zijn ik voel mij altijd goed bij haar. Al staat er nog zo veel stroom…