Alle inzendingen over Parel in een oester

in herboren liefde hernieuwt zich een droom die als zweem van verlangen ons zacht wil bekoren waar ik een traan in schoonheid diep geborgen in mijn hart koester als een parel ontsproten uit de nacht verglijdt toekomst in het niets een wens wordt verlangen waar tranen als parels zich hernieuwen in dromen…

op de bodem van de diepte lag als een oester een weerbarstig woord onderzeese stromingen kwamen en gingen bleven haar beroeren gestaag schuurden ze over en langs het gesloten fort ze werd weker minder stug een trage transformatie met het verstrijken van de tijd herrees ze aarzelend uit haar as de wedergeboorte van een woord…

Ik zie de parels in de diepzee van je gedachten De parels die jouw schelp omhelst De vlammende vlinders in je ogen zijn mij dierbaar Het zijn kristallen in helder water die van liefde zingen Adem in mij, liefste Beroer mij met je licht Wees medeplichtig in eindeloze overgave een eeuwig zoete kus…

parels op jouw huid dansend in het schemerlicht ogen begeerlijk…

ragfijn kant schittert parelende dauwdruppels ingenieus schouwspel…

Een regendruppel siert het blad; "Oude Parel" blijft toch verrassen.…

waar woorden ooit dwarrelden ongedwongen een weg zochten in vrolijk tintelende volzinnen staan ze nu door elkaar gehusseld in onuitsprekelijke onzinnen naar parels vissende melodieën overstemmen eens gezinde duetten vervalsen een ooit zo zuiver geluid in een schelp vol verwaterde vriendschap die zich langzaam in vergetelheid sluit…

Een parel wat dof in haar schelp Al jaren dobberend op de levensgolven spoelde bij mij aan Haar warme gloed deed bij mij een vonkje ontstaan die oversprong en ze begon te stralen Ze is zeldzaam èèn met karakter en een naam Zo is er bij twee weer nieuw leven ontstaan Een parel vinden op je pad een ongeloofelijke schat…

een scherpe dolk snijdt parels uit week oestervlees en verwondt de zee…

zondagmorgen oesters en de krant de auto en ik het licht op het land koolzaadgeel en klaproosrood ondeelbaar?…

Ik sluit de ketting met parels om je hals zodat ik kan snoeren en je adem kan laten stoppen.…

Een zalige, bijna hypnotiserende film speelt zich tegelijk voor mij af, vanaf het eerste haartje tot het laatste: vanaf haar binnenkomst, het lebberen der pareling, het voorgerecht, de coq au vin, het heupend dansen, maar vooral: het p(l)akkend nagerecht.…

zonder sterren zijn ze nergens en hebben ze ook geen publiek Zonder ster is een oester oe een heester alleen maar hee En waren ontdekkingsreizigers nog steeds verdwaald op zee Zonder sterren hebben we geen glans geen lichtjes om in te verdwalen geen horoscoop om in te geloven en hebben de bladen geen schandalen De wereld ziet sterretjes…

Mooie “ zwarte parel “ Prachtige baby Overgevlogen ……. Daar waar jij niet gewenst was kreeg jij in het koude Holland de liefde waar ieder kind recht op heeft……. “ Geborgenheid “…

met de waterval meegenomen in zijn stroom weet ik dat hij zijn weg wel vinden zal De zon maakt plaats voor de sterren en de maan duisternis valt en ik vervolg mijn weg als kompas onze liefde die verpakt zat in mijn traan Ik werp nog een laatste blik langs de waterkant en zie weerspiegelt in glinsterende golven mijn traan als de zuiverste parel…

In een woelige zee Dansen golven rollend Naar de kust Oesters schuifelend Op de bodem van die Enorme watermassa Schijnbaar oneindig veel Ondenkbaar intens Verweven met de groei Van de schoonheid van de Oceaan die rein de illusie van Het leven tilt boven de Waarheid van de liefde tussen Jou en mij.…

zwarte tranen vallen als zeldzame parels langs zijn wangen dwalen traag over zelf gebaande paden omlaag waar langzaamaan de kostbare waterlanders verdampen en neerslachtige wolken zwaar van smart watervallen braken…

verloren, toen ik omkeek en vele jaren ouder was, vergeleek me toen ik werd geboren, ben ik levend dood of begint het pas een gedreven duel in een tweegevecht, lijken beiden helften even echt, waarvan de waarheid verder reikte dan het toekomstig pad, zocht naar de kwaal in het hof van Eden, maar wist niet wat, waarschijnlijk lagen de parels…

De laatste druppel water verloste haar niet dorst hij te naderen zonder verlet nabij daar waar broos geluk een kringel gooide en kolkend vervloog zwijgend zag hij toe alleen, verloste niet…

Wat heb ik het verloren, toen ik omkeek en vele zonnen ouder was, vergeleek me toen ik geboren werd, leken beiden helften even echt, in gevecht met een al verloren duel , leven met de dood begint nu pas, zocht naar de bron van kwalen in het hof van Eden, verzonnen waarheid reikt verder dan het adamsblad, ogenschijnlijk lagen parels verder…

een druppel dauw op het blad van de liguster zonnestralen ster en strepen parel vol beweging hangend vechtend tegen zwaarte kracht verend op stilte en pracht van wind... ben jij m'n ochtendkind…

het hout om alsmaar hogerop te klimmen Geperst geduwd verwrongen om te sterven met de vreemde adem in mijn longen zuur tot aan het stervensuur In de tuin van mijn buurman komt de muur tot leven in de milde geur van seringen waar ze engelen horen zingen Rillend vlucht ik in mijn onschuld verdriet en eenzaamheid met een mand vol parels…

welke vis is de aap van de mens in zee was het wel een vis niet een neteldier kwal of zeeanemoon komen we uit kelpwouden alg of planktonnetje wat met Wadden oester mossel zeehond sint jacob in een schelp hou maar op ik hou het op de soepschildpad ze zeggen de soort is bijziend voorziet mensen in de stranding soms van een liefdesbeetje…

Dwing me niet te zitten aan je overdadige dis de glibberige oesters met lauwe champagne zwaar gedateerd Schotel mij een maaltijd voor van licht ontvlambare spijzen en schenk mij klare wijn in de grootste kelk die je kunt vinden Dan zal ik klinken op jou in nooit geschreven noten en, trotse heldin van alle jaren, mijn beker in één teug…

Op het strand, vlak bij de zee Neem ik altijd weer wat schelpen mee Als souvenir van mijn lievelingsplek Is dat ook niet zo gek Ze hebben prachtige vormen en kleuren Eentje met ribbels, de ander glad en dan hun geuren Een mossel, die nog is gevuld Zeewier dat krult Oesters met hun grillige vormen En dan een heel aparte met paalwormen…

Ochtend mist Daarin wij lopen Een web vol parels voorbij gelopen…

De oester was jaren dicht geweest Zó dicht, ze ging bijna niet open Totdat een kreeft kwam aangelopen Hij tikte op haar robuuste schelp Alsof hij wist van de kostbare schat Die binnenin verborgen zat Voorzichtig opende zij haar veilige huis Hij gaf haar zijn schaar Zij liet hem binnen Een welkom thuis Hij is daarna niet meer…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

klaar is je liefde een parel van morgendauw op een lindeblad pinkt er in mijn oog een traan voel ik je in dauw vergaan…

Zuiver lieftallige parel groeit zacht genietend gedragen door de waterfee in onmetelijke diepten van mijn liefdeszee.…