Alle inzendingen over Passie OR Verlaten OR Verlies

je glimlach had magie diepte zinnen uit hun lethargie liet ze dansen door betovering ogen sjansten in verovering de dame boeide passie gloeide ik moest helaas het feest verlaten mijn partner kreeg haar glimlach in de gaten…

Graag aan je lippen gerust om de woorden te vormen die je sprak Aan de borst gelegen om gevoed te worden tot de tepels gingen bloeden In de warmte van je blonde haren van rijkdom en goud gedroomd tot jij verlangen werd een valkuil voor een bloedend hart onze voorhoofden tegen elkaar lippen onbereikbaar ver Alsof we hart en ziel konden…

in mijn gedachten je teder strelen mijn schuchter beven elkaars verlangen weten met liefde in je ogen teder naar me toe gebogen heb je mijn passie doen ontwaken durf ik mij op jou verlaten zoetjes aan maar zo waarachtig je naam uitspreken als mijn lang verwachte…

Ringen symboliseren een soort oneindigheid maar niets is minder waar dan verlies van verliefdheid. Woorden die raken uit passie of haat ze gaan over in elkaar niemand erbij gebaat. Blikken die elkaar kruizigen mijn ziel huilt vanzelf door getroffen raakpunt met nog onbepaald standpunt.…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

de zee bestaan in zwijgen tijd om te verliezen het water trekt zich terug in gesmoord verlangen het verlaten eindeloze hervertelling waart rond in gedachtestromen de snippers oude en oudere vloeien vertraagd heen en weer het verlies wandelt over het water tijd om te gaan…

Droef beziet zij in spiegeling haar verwelkende schoonheid in haar reflectie ontluikt een passie sterker dan vergankelijkheid…

en verlaten terug op mezelf verlaat…

Zachtjes waaiend door alles Door een onaangetast of verdord geheel Slurpend, kwijlen van alle beetjes Ongenaakbaar zacht en teder Hard en ijzend De wind raakt ieder stukje Van het midden De weg door alles De goot de duivel en verlaten De passie en de bloem Balans Het Midden…

Ik streef naar iets dat niet bestaat perfectie, enkel schijn het idee dat ziel en lichaam perfect moeten zijn Ik ga kapot aan het gebrek ik ga stuk aan het gemis omdat het doel waar ik naar streef gewoon niet haalbaar is Ik streef naar iets dat niet bestaat en de drang verlaat me niet langzaam verlies ik al mijn kracht en er is Niemand…

Wat zou je doen, als ik het gevecht verlies.. en voor de dood kies? Zou je huilen, en je achter je verdriet verschuilen? Zou je me haten, omdat ik je heb verlaten? Of zou je eerder blij zijn, en lachen met mijn pijn? ...Als ik ga, Is het voorbij.. Als ik ga, Dan ben ik vrij.. Dus waarom blijf ik dan?…

Je verbaasde je over het vlotte herstel en bedankte me blij bij 't verlaten en ik verbaasde me over jouw vlotte herstel na je kou.…

Ik ben zoals de dodenbloemen op jouw graf ik zwijg wanneer er stilte heerst waai mee met de melodie van de herfstwind als er ergernis is laat ik mijn kleuren vallen ik verlies mijn hart mijn meeldraden trillen in leegte mijn kromme stengel bedroefd zijn lengte in bekentenissen die zich verlaten zoals de dodenbloemen op jouw…

Ze weet niet meer wanneer dagen verdwenen slechts uren verschenen verpakt als de nacht vermoeid en verlamd maar toch snelt ze voort langs ogen die vrezen en leven in ademnood snakt veel te vaak is verlies als een dovende kaars als een zucht die eenzaam vergaat nog één keer het laken verleggen voordat ze de kamer verlaat…

Ik ben wie ik ben, en loop op velden en op wegen, verlies de weg, maar blijf maar gaan, de passie voor het leven de zoektocht naar geluk. en mooi dat gevoel, al brengt hij tranen, Hou ik zoveel van verdriet, of doet gevoel mij leven, want dat gevoel, doet leven. Dat gevoel maakt mij.…

als ik mijn gedachten verlaat de weg naar jou verlies verslikt mijn schorre keel zich aan gedroogde woorden gespijkerd aan een mateloze haat jij kijkt voorbij mijn liefde omrand door verlichte zomen ziet slechts het altaar van jouw zinnen gepaard aan vreemde stromen en ontkent het roepen van mijn vleugels die de tederheid willen beminnen…

mag ik de kus zijn die eens gegeven vol passie laat denken aan die vele momenten waar ik de droom ben die jou nooit zal verlaten laat voelen te zweven op wolken te leven zal ik de liefste zijn in verlangen naar die armen hunkerend naar een kus die wondermooie lach laat mij het hart zijn gekoesterd door liefde in ritme verbonden…

In een golf van passie bleef ik schrijven Tot de zon opkwam De woorden verspreidden zich in stromen langs mijn lippen Liefde vult nu mijn hart, mijn ogen raken vol Het besef van zijn en niet-zijn De echo van je verleden in je ziel Liefde voor het pad dat voor je ligt Vrede met het pad dat je verlaten hebt Je bent nu niets Je bent stil Je…

Over dat je me hebt verlaten. Het is zwaar om slechts te kijken, Zonder het ook te voelen. Het is zo zwaar om niet te zijn: Met jou, van jou. En daar gewoon naast te staan. Zoveel twijfels zijn gevallen. En nieuwe weer op gestaan. Zoveel eerlijkheid. En zoveel passie. Zoveel woorden waarvan ik dacht nooit uit te spreken.…

Vanavond ga ik weer naar het toneel. Als liefhebber ben ik in staat om uren geconcentreerd naar de acteurs te turen. Het is een zeer opwindend tafereel. Zo kom ik keer op keer aan m'n gerief tegen het lage btw-tarief. --------------------------------------------- Het gerechtshof in Amsterdam heeft bepaald dat peepshows toneelvoorstellingen…

Wat geeft nu het leven zin? En waar ben je het beste in Een ieder wil zich manifesteren Eigenlijk moet je alles uitproberen Alles is een ruim begrip En comadrinken is vet hip Als je het overleeft een goede test Is de beest uithangen, 'n manifest? Ik blaf en iedereen is bang voor mij Ik ben er als de kippen bij Ik tok en kukel en ik kraai…

De ‘influencers’, oftewel BN’ers met zoveel duizend volgers op het web, doen niet meer mee: “De voorzorgen zijn nep!”, roepen klimaat- en pandemie-ontkenners. Ach beste luisteraars, denk nu ‘ns na: Komt influencer van influenza?…

Hij was niet goed genoeg voor het echte werk, dus nu speelt hij enthousiast in de kerk. Met skinny jeans, lang haar en semi-akoestisch gitaar.…

Een gevoel van verlies, van pijn, en leegte, settelde zich in me. Door iedereen verlaten, door niemand meer bemind. Het eenzame meisje, door iedereen verlinkt. Wat heb ik verkeerd gedaan? Waar ben ik de fout in gegaan? Ik schreeuwde en ik gilde, maar niemand, wilde antwoorden.…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Soms als het nacht is de straten verlaten Alle lichten gedoofd niemand om te praten Dan vrees ik wel eens dat er geen morgen is De lucht zwart blijft gehuld in droefenis Mensen blijven slapen en vogels sterven uit Blauwe wolken verdwenen in een stad zonder geluid Planten staken hun zuurstof geen passie meer geen lust Een Spookstad…

Huilend als een kind, zwervend zonder schuilplaats, zal ik je weer verlaten...…