Alle inzendingen over Peterselie-eiland

Vanaf het eiland het meer over, een man zingt -- en de zon staat laag.…

n blauwe lucht waarin ‘n berglandschap van lobbig geklopte room aan de horizon een eiland van grijs zand voor het eiland helderblauw water en daarin een stoel een stoel in het water niets meer niets minder en toch is de stoel zoals hij daar in het water onder de blauwe lucht met wollig witte wolken meer dan een stoel veel meer…

Recht door zee gaan en geen water in de wijn doen schept zijn leeg eiland…

in mijn natte cirkel hang ik verblind de dove uit gevoelloos voor tekens van leven en van liefde zwemmend in een oceaan terwijl continenten langzaam eiland worden en eilanden verdwijnen in een zoute mist blijft verdriet van gisteren ook vandaag weer huilen zilte fontein die niet opdroogt eeuwig druppels achterlatend…

als laatste restant overleefde dit eiland de woeste binnenzee die de Dollard uitsleet een veenbult met klei overdekt noordelijk van de Oude Geut Munnekeveen, hooiland van het klooster Palmar vanuit zijn kwelders werd gevist, op zeehonden gejaagd gejut, alles wat maar van de rampen overbleef aanspoelde op het eiland de verdwenen dijk van…

eiland gestolde lava door wolken omhelst brengt een kostbaar goed water…

Peterselie en een snuifje zout. Tuingroenten in oma's pannetje. Blauwe vlammetjes dansen onder de pan. Malse soepballetjes laat ik zwemmen. Prettige vetoogjes komen bovendrijven. De geur van mijn jeugd stijgt op. Mijn oude moeder komt tot leven. Aan tafel! Geurig brood wordt gebroken. De pepermolen staat al klaar.…

Het eiland is zo klein en de wereld zo groot. Bezitten hoeft niet, met kijken ben ik deelgenoot.…

Ooit wandelde de lesbische dichteres Sappho zorgeloos over haar pittoreske eiland en schreef ze de meest gevoelige liefdesgedichten. Ik kan dat eiland niet los van haar zien. Tegenwoordig worden de kusten van Lesbos vervuild door plastic boten en vesten, de hang naar poëzie is dramatisch ondergeschoffeld.…

Ze had haar boze oog gericht op een prachtig eiland in de Atlantische oceaan hoe kan het toch bestaan dat een orkaan zo tekeer kan gaan het eiland heeft haar schoonheid verruild als je de verwoestende beelden ziet zo veel chaos, wanhoop en verdriet bevolking totaal verdwaasd want nog is zij niet uitgeraasd de natuur heeft weer haar…

Bruggen zijn geen rijkdom meer, ze bieden geen ruimte maar drukte boven mijn hoofd, ze scheiden mensen af en sluiten ze op op een eiland zonder energie een leegte die me uitput en die ik niet kan vullen met de contacten die ik leg over al de bruggen waarmee ik me behelp bij gebrek aan tijd om de deur uit te gaan en mijn eiland te…

waar eerst een nis was met een bronzen dak een tabernakeltje van filigraan een open schatkist voor het eiland brak een toegang die door niemand werd bewaakt een baken voor wie aankwam in de nacht daar waar de wand een eigen lichtbron had daar werd de rots geraakt het eiland brak onvast als ijs dat breekt rondom het wak de zigzaglijn onzichtbaar…

Ogenschijnlijk zonder moeite wrong zij zich in alle mogelijke bochten, gedurig op zoek naar een groter water om daarin te onder tegaan, als vanzelf, maar in haar monding doken eilanden op, steeds meer eilanden, zodat ze ten slotte verzandde. Alles moest anders. Over. ----------------------------- uit: 'Vlagvertoon', 2001.…

En weer een albatros of drie, en nog een eiland aan de kim, want eilanden zijn er ter zee genoeg. Geen oceaan kan zwemmen zonder kijker, geen zeeman drijven zonder schip, en in de mist der zeeën, de dode mannen aan de wal. De wezenloze vrouwen op het schip, de barre winden en het niets, het nooit-geziene of gedachte al.…

over het eiland En voel een huivering door mij gaan Het is alsof ik de mensen nog zie lijden met hun ziekte als leproos bestaan… De boten doorklieven het mediterrane water Aan boord toeristen wier ogen kunnen aanschouwen Het intense drama van duizenden zieke mensen die de dood vonden op dit eiland waar hun grafstenen rouwen……

het was in Southsea Coffee aan Osborne Road ze schuift een stoel weg van de tafel de serveerster staat op ik kijk door het brandraam naar buiten het eiland lijkt niet ver van hier is er iets dat je me niet verteld hebt over Portsmouth en over het eiland wankelt haar stem zwijgend staat hij bij de deur een etalagepop in kleren die een…

hield veel van mij op ons eiland droomden wij van elkaar Van ons boek werd dat de eerste bladzij ach, ons boek is dus nog lang niet klaar    In de pure stilte, zucht je in mijn armen op het stilland, zonder enig liefdessmart Wil ik jou met duizend kussen warmen; op dat eiland, op dat plekje in mijn hart…

die meeuwen, ze bleven krijsen verder niemand, niemand anders dan ik een eiland op een eiland ‘s nacht monkelende mannen gek, wanneer je alleen bent in zo’n verdomde depressie met niets dan meeuwen om je heen slapen, nee dat ging niet mijn goede vriend, kom laten we gaan zitten en luisteren naar muziek morgen ben ik dood…

Diepe zeeën omringen het eiland diepe blauwe zeeën omringen het eiland gij weet niet of het eiland van de sterren is daarboven gij weet niet of het eiland aan de aardas is diepe zeeën diepe blauwe zeeën dat het lood zinkt dat het lood zoekt dat het zinkend zoekt en zinkt zoekend zoekend zijn eigen zoeken en al maar door zinkt en al maar…

Blijf ik een eiland in een zee van woede? Blijf ik een mens met het vermoeden van iets dat altijd licht en schijnt, van leven dat in vorm verdwijnt maar langzaam,zeker heel gestaag zich telkens omdraait met de vraag: Blijf jij mijn eiland in een zee van woede? Blijf jij de mens die me blijft hoeden?…

verheugen op beter is niet dom of zelfs slecht want alles is nog open op mijn eiland van echt…

amandelvormige, diepblauwe ogen kijken spiedend om zich heen, het verleidelijke geluid van brokken op een schoteltje laat kat spinnen en watertandend naar de keuken kwijlen, de aanval wordt nog niet ingezet, ogen richten zich eisend omhoog, een lange neus wordt opgehaald, of er niets beters is: lam in fijne groenten of zo, met een blaadje peterselie…

poeder van paprika en van peper ook grote hamschijf met een dikke knook en als het nodig is.. voor de lekkerbek kleine stukjes gesneden gerookt vetspek gemalen kruidnagel, een beetje komijn ook zout en knoflook moet er zijn blokjes aardappel, blokjes peen oh, en rookworst moet er ook doorheen niet vergeten...vers geweekte bonen… bruin en peterselie…

illegale sigarettenrook ja,ja,elke dag Aalsgolvers zijn zwarte regels in een blauwe lucht elke dag waarschijnlijk aalsgolverzinnen echter zitten beklemd tussen boodschappen doen belastingaangifte en vermoeide ogen van al het kijken en zien, noem het geen denken en overgoten met een saus van muziek plus wat knoflook en platte peterselie…

Geboren uit wind en water Platen zand en koele kreken Zingt mijn eiland mijn diepste kleur Ruisende rijen populieren langs het boomgaardpad dingen de bruidsboom om haar dans Een voetstap weg van de natuur Nog gevuld van rumoer in mijn hoofd bots ik tegen de wind, als ik uit de luwte kom Mijn ruimte waar rust en leven tikkertje speelt…

Meeuwen boven een verstild landschap waar ooit monniken sla verbouwden, en getooid in pij, met monnikskap - de eerste kerk hier bouwden. De ganzen, de meeuwen en de grutto's wonen hier al eeuwen, ze voelen zich thuis, omgeven door water en rust aan de schiermonnikoogse kust. Schapen, geiten en koeien, eenden, tjiftjafs en zwaluwen omringen…

het eiland drijft door mijn venster wiegt de zee koperen lijven geuren bloemen hoog de stad in oude steen leven doorgloeit de straten haar adem gonst verlangen drijft door mijn venster wiegt de zee…

van vogels spotten je in de waan verstoppen van een eiland zonder mensen dan is er niks meer te wensen.…

Eiland van vrijheid, blonde duinen, weidsheid, water, eenzaam struinen door oneindig ogend land. Vergezichten onder wolken die het hemelsblauw bevolken. Hollands paradijs op zand. Boerderijen, mooie luchten meeuwen schreeuwen, lange kust. Wolkers' wereld: niets te duchten dan de vrijheid en de rust.…

We zijn elkaar met de natuur op het eiland in jouw droom verzonnen we vergeten nooit het avontuur aan zee is de lente begonnen en waar jij vragen had bloeien nu bloemen in de wind in weemoed van het talenbad ben jij het allernieuwste kind kom, lees nog eens voor uit het leesvoer van het niemandsland dan vergeten we de horizon verloren…