Alle inzendingen over Raak

elkaar, ieder z´n eigen angst wie van ons is er het bangst en dan opeens, doodstil, geen enkel geluid kijk heel goed uit, roept onze Luit een stormaanval met bajonet we hebben ook dat weer gered geen gewonden en geen doden maar morgen is er weer een dag waarop je je leven wagen mag voor de goede zaak, dat wel vijand schiet a.u.b. niet raak…

erg in had kennen ze mijn missen weten ze wel dat ik in de lentenacht naar ze op de uitkijk zal staan… zien ze mijn vreugdetraan wanneer ik hun vleugels hoor de zachte slagen ruisend door het morgenblauw… mijn verlangen zo groot reikt naar het leven naar de kleine verenpracht waar jij ook ooit zo van genoot één zwaluw kan me raken…

Dirigeren is de juiste slag te slaan de juiste toon te zetten met de compositie met de uitvoerenden met jezelf met en voor het publiek met ieders ziel, zaligheid en kundigheid Dirigeren is elkander raken!…

20 jaar voorbij gegaan Te jong voor een biertje Stiekem wel gedaan Zoveel antwoorden niet gehad Zoveel vragen nooit gesteld Alles is anders Veel is zoals het was Herinneringen vervagen Versnipperd in momenten Ik zoek je in mijn gedachten Maar vind je niet altijd Het is goed Want ik raak je nooit kwijt…

ik word niet wakker meer heb het leven uitgeteld herrie schreeuwt vergelding in dromen over ruzie en geweld ze laten koppen rollen omdat diep van binnen iets beschadigd is waardoor de strijd weer moet beginnen ik wil ontwaken bomen en de hemel zien sluiers van de schemer raken kijken of ik deze dag verdien kus de eerste zonnestralen…

mag ik spoken door je hoofd je handen voor mezelf gebruiken ik geef maar neem ook uren van je af die ik je eerder vol intense liefde gaf jij deelt mijn bestaan daardoor kan ik je niet laten gaan want onze handen raken pluk weer die bloem in het groen, ja korenblauw ze staat er trouw te bloeien omdat ik eindeloos van je houd…

gebracht met kleur en geur op je gewacht het komend weekend in mijn lach nu sprokkel ik naar kracht zoek verbijsterd naar een voorjaar dat niet mag na een lange winter dromen leek eindelijk de zomer aan te komen voortijdig breekt die af ik raap herinnering uit tijden dat alles beter ging en voel dat je er bent zo tastbaar nog in bijna raken…

ik wist dat als ik jou wakker zou maken ik voor even de hemel zou raken jij die de slaap der onschuldigen sliep en ik die geniet van hoe jouw rust met een lach dromen vertelt onderschreven met lief klein bewegen waarin jij heerlijk uitdrukking kunt geven aan het intens plezier dat jij in dromen kunt beleven tot ik…

, het probeer te te raken met een blik van begrip - neen het zwart vlekt nog meer in het duister waar de nacht gelegen is in diepe rouw…

Het is vaak bij allerlei soort zaken, belangrijk, er niet in verstrikt te raken. Al wat je ‘bezit’ blijkt vaak te renderen, als je het in jezelf gaat investeren, als je, het je ‘eigen’ kunt maken. Zo kun je er voor waken, je bezit niet kwijt te raken.…

Met je ritmestok raak je mijn gevoeligheid als in de woestijn…

Ik ben bang bang voor wat er komen gaat bang voor wat gebeuren zal ik ben bang bang voor alle woorden bang om kwijt te raken alles wat ik nu heb waar ik zoveel om geef bang om te verliezen dat waar ik voor leef om mijn dromen kwijt te raken om te missen in mijn hart bang om uit het wit te raken terecht te komen in 't zwart ik ben…

Ik hoor van buiten geluiden, ze dringen zich brutaal naar binnen Ik zet de muziek wat harder, en luister naar de stem van mijn hart.…

op een harp speel ik zacht over liefde en vertrouwen elke snaar raak ik aan om tot een geheel te komen zuivere klanken vormen een lied over ons leven en het bestaan ik raak je snaar met lage tonen woorden spreken met hese stem…

bijeengehouden scherven raken elkaar aan gelukskristallen…

nog voor zijn woorden de oppervlakte raken verdwijnt hij uit zicht…

Treurwilgentakken neerhangend in het water raken een meerkoet…

Melancholieke  vioolklanken raken de snaren van mijn ziel…

woorden die me heel diep raken vol verdriet zo koud, zo kil…

De Bundeswehr schenkt ieder veel vermaak Na twintig jaar zei een der hoge pieten: ‘Het is bijzonder moeilijk raak te schieten Slechts één keer van de veertien is het raak’ Een schietgebed? Als dat niet helpen mag Schiet dan maar weer een bok of in de lach…

Wanneer word ik van de pijn bevrijd die sinds jaren op mijn schouders rust wanneer wordt mijn geweten gesust en raak ik weg van eenzaamheid. Hoe weet ik of na zo'n lange tijd jij niet al iemand anders kust onze liefde niet al is geblust of raak ik je nu zelfs voorgoed kwijt.…

Rosa, Roos totaal veloren raak ik blozend rood jouw geur plaagt zacht mijn zinnentuig als ik beminnend buig voor al die pracht rosa, schijn in zonnetuinen over grenzen raak ons blozend aan en jouw geuren uitbazuinen over onze liefdeswensen…

ik sleep de zonsondergang tot vlak achter je hoofd je haar lijkt wel van ebbenhout in de waaier van rood licht de lucht trilt en weeft zich teder rond je zachte huid ik raak je aan, je heupen raak verstrikt in je armen zeewater bubbelt als champagne…

ik heb gezien dat leven vallen is de één wordt hoger losgelaten dan de ander we leunen en we steunen wat klampen en verkrampen wat raken en verzaken wat beloven en geloven wat even wint de zwaartekracht en raken we de grond dan draaien we weer om…

Het bloeien in pracht- nijvere bijen raken aan het instrument…

De kersenbloesems in hemelse boomgaarden die nooit grond raken.…

weten dat de hemel dichtbij is zo dichtbij dat je hem nooit zal kunnen raken…

zo doorga raak ik mezelf kwijt.…

Geinspireerd worden geklapwiekt zijn afgestompt raken ik ben mijn verliefdheid kwijt.…

Ze overspoelt ons met een zondvloed van woorden -- We raken doorweekt.…