Netgedichten

netgedicht (nr. 12.343):

sluiers van de schemer raken

ik word niet wakker meer
heb het leven uitgeteld
herrie schreeuwt vergelding
in dromen over ruzie en geweld

ze laten koppen rollen
omdat diep van binnen
iets beschadigd is waardoor
de strijd weer moet beginnen

ik wil ontwaken
bomen en de hemel zien
sluiers van de schemer raken
kijken of ik deze dag verdien

kus de eerste zonnestralen
verliefd van je gezicht
jij laat je handen koesterend dwalen
we vrijen teder in het nieuwe licht

zo open voor elkaar
oorlog achter groene schermen
dromen komen klaar
terwijl er mensen kermen