Alle inzendingen over Ramen zemen

Als je je huis niet grondig onderhoudt Ja, ramen zemen en een keertje stoffen Maar voor de rest de boel dus laat versloffen Dan tocht en lekt het en moet er verbouwd Kozijnen, leidingwerk etcetera Stuur Bea toch de rekening maar na.…

Wat doet de amateur goed geluimd op zaterdag anders dan ramen zemen stofzuigen en opruimen correspondentie opschuiven uitgebreid een bad nemen morgen is het zondag Maar vandaag moet alles aan kant misschien komen de Obama's langs aan rommel heeft Michelle het land ik maak ook ruimte voor een rondedans…

zemen en word even door gelukzaligheid overmand…

in rijm voel ik me thuis in luie stoel voor de buis wat er op is maakt niet uit ik zap bij weeromstuit spuit strofen bij de vleet terwijl ik afhaalpizza eet sms'en is geen probleem terwijl ik de ramen zeem ik drink lekker sterke koffie strijk onderwijl mijn kloffie zo ben ik veeltaaks op dreef ik geloof zowaar dat ik leef…

Ik zal nog even de ramen zemen, voor je geplet wordt in dat donkere gat... De beul drukt op de rode knop, alles kraakt, ik doe mijn ogen dicht... Mijn bonzend hart schreeuwt "STOP!" maar ik zie dat je daar, reeds als pakketje ligt... Vergeef me, oude vriend, ik heb een brok in mijn keel.…

vogel op de tak je verwacht het niet, maar hij schijt alles onder…

Daar aan de overkant wordt vanavond gesproken over, de reinheid van de ramen, de schoonheid van het hout, de netheid van de voordeur, tot de volgende regenbui, daar aan de overkant!…

Ach arme jij, gevallen en zachtjes was het niet Het waren de ramen, waardoor je niks meer ziet Ze moesten schoon met water en zeem De trap kwam erbij en dat niet alleen Je bent te klein om erbij te reiken Maar dat die trap niet slim was, zou wel blijken Een verkeerde ruk, de foute kant op Je sloeg naar de grond, nee niet op je kop Je knie draaide…

ik veeg, klop en zuig ik stof af, dweil en zeem ik zie de mens pleinvrees incontinent zuurstofslangen broze botten ontkracht ik veeg, klop, zuig, stof af, dweil, zeem en steeds weer zie ik een mooi mens van wie ik node afscheid neem de glimlach is daverend tevreden fiets ik op huis aan…

Ik weet je straks weer doende in dit zo grote huis: het plooien van de was het zachte strijken van mijn hemden het zemen van de grote ruiten het denken aan de wereld buiten. Ik kan het huis niet uit.…

Te woeden vanuit kennis toch zijn grenzen kent voor het kunnen ingeburgerd schijnt naar zijn vorm; iemand die even beziet zich tot aan het raam wendt, in te zetten poolshoogte buiten die natuurlijke storm.…

Haar schommelstoel voor het raam met het uitzicht op het land daar schommelde zij urenlang met een breiwerk in haar hand. Dan dwaalden soms haar blikken af en het tikken van de pennen stopte even kijken in het breiboek of het patroontje nog wel klopte.…

achter de vitrage stond zij, bloeide rood aan, aan de andere kant waar haar silhouet haast kunstmatig bewoog in het felle neonlicht de straten smaller afliepen ramen indicaties waren van gezichten…

Het schoonste aan die rozen zegt mijn vrouw ze hebben gezichten ze kijken ons aan er staan vier stokrozelaars in een vierhoek voor ons raam…

Een beglaasd gat in de muur belicht een straat Binnen handbereik ontastbaar Voorbijgangers checken zich spiegelend hun huidige versies Navigeren verder op autotv'tjes Steeds gecomprimeerd vat een dorp gemeentelijk het land samen…

Ze vindt neef met regelmaat op zondag ergens onvolkomen: doet dan het raam open. Laat lucht binnen en wijst haar angst in gedachten de deur. Stop toch! waait ze haar armen ten hemel. Neef ontkent, schaamt, verstopt en belooft iets halfs voor de vrijdag die komen gaat. Hij is nu acht en vijftig.…

We gaan de ramen even zemen,de wasmachiene even aan, ja met dat even,zullen wij door het leven gaan. Want even gaan we naar de kapper,daarna zetten we even thee en als het ons dan even mee zit,kijken we even naar t.v maar daar verschijnt dan toevallig:even geduld a.u.b.…

ze glijden weg van daken, de woorden als zemen vol milde regen de dichter kon niet vertalen de zon in verzen vol hoe ze aaide traag gloeide op zijn huid als een maagd in een koekoeksbuik hij verloor zijn onschuld en werd tuinier plant nu zijn rijmzaad in vochtige winter bedjes…

op de zolder van het kasteel honderd stukjes glas in lood eeuwenoud kwetsbaar en dun één vergissing en je hebt al een barst kijk naar de zachte kleuren het getemperde licht dat door de ramen valt dit raakt aan iets hogers de liefde voor oude dingen de koestering…

het raam met spiritus en spoel nog eens met water dan nestel ik mij in een hoek met koffie en een boterkoek de rest?…

ik de ramen van dit veel te grote huis dat eens het onze was nog altijd leg ik mijn oor te luister of jouw sleutel in het slot glijdt om mij te vertellen dat het niets was dan een boze droom…

dus spons en zeem ik, in- tussen dringen zinnen binnen in mijn hoofd ik moet weer schrappen, knippen en plakken; altijd wil ik ergens anders zijn zo ook vanavond loop ik voortdurend tussen klei en aanrecht, van wolk naar peer en terug; altijd ergens anders heen en als ik anders wil ik hier, zo stroom ik heen en weer, een echte vis!…

Verborgen achter blonde haren een longdrinkglas tussen de lippen zat ze roerloos op haar stoel verzonken in stille gedachten naar een onzichtbaar iets te staren da as van haar sigaret te tippen haar ogen zoekend naar gevoel een hulpeloos wanhopig wachten zo zag ik haar achter het raam een hand als steun onder haar kaken moest de harde pijn…

Maar tussen raam en sponning is de kier te klein en ook te ver, - hoewel het licht mij niet geheel en al wil buitensluiten. --------------------------------------- uit: 'Bzzlletin', 148, 1987.…

De strijdende man kan z'n wapentuig niet meer afzetten: een glimlach beantwoordt hij met een van oorlog doordrenkte blik; liefde weerspiegelt de dood; leven apathie. Eenzaam schreidend, vrij van lust, z'n harnas is z'n huid ijzeren construct,luchtdicht; lede ogen- En als hij met ontwapende blik, als een kind -de onverwoordde…

Allebei aan onze kant van het raam.…

De ramen staan vol heiligen, gemiterd en gestaafd, gemartelaard, gemaagdekroond, gehertoogd en gegraafd; die 't branden van het ovenvier geglaasd heeft in de scherf, die, glinsterend, al de talen spreekt van 't hemelboogs geverf.…

het raam treedt terug en laat zijn gezichtsveld achter schutting van verborgen niet geplukte dagen het gevoel van verloren hebben ik zal achterblijven in niet gewonnen lichtresten zelf zag ik de herinneringen in het venster…

Ik zou wensen dat het voorjaar kwam Het geel en goud komende dagen omarmd Nu vormt het weer nog steeds een dam Zonder dat dit ons gemoed verwarmt. Want de lente is als een mooie droom Hoe sterfelijk is ook het heden Is als levendige muziek komt op stoom We trekken voorwaarts en weg uit het verleden. Verwarmen met groenere takken en zachte…

in de kamer vol rook hoor je wel stemmen maar ziet geen een gezicht later,veel later herken ik mezelf terug in een spiegelbeeld of een raam later,veel later trekt de rook langzaam weg maar het is stil veel en veel te stil…