Alle inzendingen over Rembrandt brak de tr

fris van de lever op en top klaar voor de sport voor na het evangelie die kwast van ene Van Rijn liet echter de man weder opstaan in kadavergroen licht niet eens bovennatuurlijk maar uit zichzelf dames natuurlijk hevig ontsteld wordt het niet eens tijd de blauwe knoop te zoeken voor wonder boven wonder op de zelfportretten van die Rembrandt…

“Voor Rembrandts doen is het een te braaf wichtje, Haar ogen staan wel heel dicht bij elkaar. De kinpartij is veel en veel te zwaar, Ook zit haar mond te hoog in haar gezichtje. En dat is zo on-Rembrandts dat ik zeg: Het heeft het meest van een Picasso weg.”…

zij dienen zonder pardon zonder proces de dood toe Zie: http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/3372089/2013/01/04/Rechter-Liquidatieprogramma-Witte-Huis-mag-geheim-blijven.dhtml…

het brakke verzwaard zodanig dat uitzichtloos zelfs het grensstellende grimmig krijgt…

de rembrandt toren steeds meer mensen op elkaar van licht naar donker…

Het was daar waar de Amstelstroom zich uitmondt in het IJ, juist op de plek die Rembrandt meestal als zijn stek verkoos ter studie van een landschap schets, of domweg om te vissen.…

Wat zei Ivo ook alweer, het loopt zo'n vaart niet bij ons in IS verkeer? Hoe fout hij zat bleek maar weer, als zelfs het nieuws niet veilig is, meer, Angstige tijden en Ivo blijft maar vermijden, Wat moet er verder nog gebeuren, voor Ivo zelf wakker wordt en beseft dat dit op een andere wijze dient te worden beslecht! Wordt wakker…

Pencelen golven in rivieren van Rijn landschappelijke levensaderen ambachtelijk gevoelsterrein etsen schetsen in roodkoperen plaat schilderijen in achtergalerijen nachten wachten in schitterend kaarsenlicht monumentale lichteffecten fluweelzacht penceel engelenrijn Rembrandt Harmenszoon van Rijn.…

Rembrandt Innemend voorspelbaar zoals jij je haren afvuurt op wolken zo grauw voor altijd kwetsbaar in toedracht opent de hemel zich breekbaar blauw in linnen gesponnen gedachten die nooit echt ervaring opdoen als een kleur die niet huilt daar de traan van je penseel gedropen geruisloos en nat in druppel verf tot stand kwam…

Gij Maerten en Oopjen nu staat gij weer op u zelve Zijt gij kort na uw samenzijn gescheiden?…

Zo zeldzaam is de naam die zij bedacht Als vroedvrouw Neeltgen, niet het Joodse Bruidje Geen Remmert, IJsbrandt voor zijn tere huidje Maar Rembrandt, schepper van de Wacht der Nacht In 't grootse, volle leven om hem heen Zag hij de mens, maar ook zichzelf - alleen…

Rembrandt heeft z'n nek uitgestoken en doet dat heden ten dage nog heeft z'n naam gegeven aan een toren robuust en degelijk 'sfeert' hij boven het Amsterdamse uit wie hem echter van dichtbij bekijkt ziet de elegante, verfijnde, gedegen constructie van de architecten zij, Peter de Clercq Zubli en Tom van der Put, laten de Rembrandt-toren…

Scholieren surfen hier níét op het web Hun lessen komen van de Rembrandt-app P.S. 2 De clou van dit gedichtje snapt u niet Tenzij u inlogt en de foto ziet!…

Was niet hun beider teerste droom, het kind te aanschouwen Dat uit haar reine schoot zuiverste Liefde schiep? Betastte hij niet zacht, en voelde hij niet diep Verscholen leven daar, het lijf der lieve vrouwe? Hoe kon zijn zaligheid zo plotseling verflauwen? Wat angst welde in zijn hart, dat eensklaps hij ontliep Het warm vertrek, waar aan…

Eeuwenoud mansportret Lijkt op een Rembrandt, toch Jammer alleen Van die lelijke hand Toch is Jan Six hiermee Hieperdehyperblij Dadelijk was er Een schatrijke band…

Het grote fenomeen dat net als ik en Rembrandt werd geboren in Nederland, - ik voel me uitverkoren. Met Rembrandt echter heb ik slechts gemeen de aanblik van de Munt en Westertoren, maar Cruijff heb ik gezien, - door merg en been.…

De schildershand kan soms van Rembrandt zijn; die de werkelijke vrouwelijke schoonheid nimmer verfraait; die de vrouw op het doek geeft wat haar toekomt en nimmer om een naakte waarheid heen draait. De Gouden Eeuw vergulde zijn jaren; die zochten naar schoonheid en evenwicht. Doch Rembrandt zou zich daar nimmer aan storen.…

Voor de beeldvorming van de tijd van Rembrandt en de VOC wordt hier verwezen naar de voorstelling van zaken die Busken Huet in Het land van Rembrand (zonder t) heeft gegeven; een cultuurhistorische studie van de Nederlandse literatuur, uitgegeven in 1884.…

geopend wordbestand in een ander pand van een ander mens niet dat ik me dat zo bewust was maar ik las: 'ik voel je om mij heen' meteen wist ik zo mooie regel zo maak 'k er geeneen werd hevig verlegen kon er niet tegen deez' inbreuk in privacy op intimiteit in tederheid…

ik las de gedachten in haar ogen sluimerende klachten in een mild gedogen de kleine trek die dieper werd in haar gezicht een schaduw vaak weggewuifd door zon en licht maar zorgen drukten met steeds meer gewicht tot zij brak haar spullen pakte en mij de sleutel gaf woorden konden de stilte niet meer helen die wij al…

om voor eeuwig te drijven op de golven van dromen die zich verbergen in elke ster en misschien had je moeten wachten was je droom reeds dichtbij maar je wou naar de schommel om te zweven door de hemel vrij om te gaan tot voorbij de regenboog je liep met glazen passen breekbaar als de papieren vleugels van je vlinder-zijn tot je brak…

misschien zien andere ogen het feest nog wel in mij de dansers die kwamen en namen wie ik ben geweest het leest hier als een grote leegte na een besloten bal masqué mijn lach werd in ‘t voorbijgaan afgerukt gelaten is de zucht geen mond meer die er mede zingt ik adem nu alleen vergeven lucht…

voor hen die binnen willen treden in de rijkdom van zijn geest verlangt hij goede wil afleggen van eigen ego vleiing tot brakens toe kritiekloze aanbidding pas dan is toegang mogelijk tot de selectie van zijn uitverkorenen…

zover je kijken kunt geen zicht, de stoppels op het land in onveranderd licht vol kleurloos onvermogen onkreukbaar boven ruwe aarde richt onverrichter zake deze zon haar warmte tot bij mij, want nu het landschap niet meer verder kon begint de wake dichterbij het voorjaar leeft al in haar ingeschatte waarde…

De vrede is weer ver te zoeken Het Midden-Oosten laait en vlamt Dwingt ons een monster te vervloeken De mens die van een beest afstamt Het Midden-Oosten vlamt en laait Uit zicht door zware, zwarte wolken Dat waar het werkelijk om draait Verdraagzaamheid onder de volken Gevolgen van bepaald beleid Die vallen nimmer te voorspellen Een keuze…

Rembrandt van Rijn zwaaide naar mij en hij vroeg hoe het met mij ging, ik was verbaasd, keek achterom, of hij iemand anders bedoelde, maar nee, hij gebaarde dat hij toch echt mij bedoelde en ik was pauwetrots.…

Wat nu de Saul van Rembrandt betreft, mij ontbreekt het wel eens aan een tulband en iemand die harp of harpsichord voor mij speelt, aan een scepter en een bescheiden gordijn waarmee ik tranen kan drogen. ----------------------------------------- uit: 'Gedichten en aforismen', dl.I, 1980.…

net zoals schrijven dichten over de rand ik besta dus geef ik mij over verhaal halen halszaken, kokhalzen ik ledig mijn keelzak en geef u te vreten tevreden zakt u in een maag gevuld en u vraagt niet wie dit heeft opgehoest…

zie hoe een pas geboren jaar zich voor ons uitrolt als een braak korenveld met sneeuw van hoop onder het bevroren dek kiemt leven en groei licht en warmte zijn onmisbare lokkers brengt deze zuigeling zegen draagt hij reeds bekende trekken of krijst hij onheil en verdriet wat een geluk men weet het niet…

Hij rijdt op zijn rails in 't rond,tot groot vermaak van de bourgeoise rede, een speelgoedtrein uit de volkse mond naar het " dichtershart" gemeten, de smart verweten aan zijn brandende liefde, een levensveer die brak en hem verslond. “ Vertolkt en vertaald uit de volksmond van Lissabon”…