Alle inzendingen over Ridder

met een knipoog en een heupzwaai in een oogwenk en een handomdraai verloor Arend zijn evenwicht en het heeft even geduurd maar Arend is geland onthecht en wel, doch licht gehavend en wat roestig in de heupen vanwege zijn hoofse geaardheid het was juist door vrouwen met namen van bloemen en vogels zoals: Merel, Iris, Roos Bosch…

Net op tijd kon de ridder ontsnappen. De bel, weer een lesuur voorbij.…

Rust zacht, lieve jongen, je strijd is gestreden. Sterk zijn, niets laten merken, voor jou. Ik hou je vast en weet dat jij moet gaan. Een laatste blik, een diepe zucht, het duurt maar even. Hoor je ’t nog ? Ik fluister dat ik van je hou; En op je hoofd valt traan op traan. Vaarwel Tim en goede reis. Droog je tranen En de gedachten dwalen door…

Ik kijk in de spiegel, grote droevige ogen kijken me aan. De regen tikt tegen het raam. Kille kou loopt langs mijn rug. Het is doodstil, dan ineens een gil. Een gil uit mijn mond. De lucht is grijs en grauw, toen ik dacht was ik maar bij jou. Avondkilte, doodse stilte. Zo alleen, niemand om me heen. Regen stroomt van het dak. Een…

Op een bankje in het woud Staat geschreven in het goud Hoeveel ik van je houd…

Lieve god daar boven de wolken zijn twee kindjes lief en klein ik dacht dat ze bij mij kwamen en dat leek me toch zo fijn maar helaas het mocht niet zo zijn ze zijn nu bij u nog steeds zo lief en klein wilt u mij beloven geef ze vleugels mooi en fijn mijn twee kruimeltjes lief en klein…

dag kruimeltje, welkom bij mij Ik ben je mama je papa is aan mij zij dag Kruimeltje welkom in mijn buikje om te zorgen dat je veilig ligt slaapt mama met een kruikje vaarwel kruimeltje Je was welkom in mijn schoot maar helaas je hartje klopte niet helaas kruimeltje, je was dood vaarwel kruimeltje ga maar bij de sterren staan misschien…

Hun laatste dans zullen zij dansen voordat de nacht hun zal beminnen Langzaam schrijden zij door de balzaal samen gekleed in het mooiste linnen De jonge ridder laat haar zweven over heuvelen van ongekend genot Nog even dan zullen zij zich warmen aan het passievuur totdat het morgen wordt Dansend verlaten zij de balzaal laten zich afdalen…

de ploeg merkt niet dat de aarde in asfalt overgaat hij ploegt met slechts meer lawaai voort de vis hapt zo lang hij kan naar adem als hij tegen wil en dank op het droge belandt de wanen van de dwaze held botsen op de werkelijkheid niet voor de dolende ridder op de rand van de slaap wordt alles even anders…

ontwaken in slowmotion onder een wollen deken van zeven tinten grijs pikzwart wordt langzaam lichter een dikke mist verdwijnt waar Avalon verschijnt gerechtigheid wint altijd waar ridders rond een tafel Godinnen eren en begeren vergeten lijkt de tijd…

Ik voelde me tot schim van de toekomst verworden Als een ridder geveld door zijn bloedeigen zwaard. Mijn harnas was een waanbeeld van beschutting geworden Het verraad van mijn lichaam was door ijzer verzwaard. Ik kan niet meer teruggaan naar waar ik ooit was Om de geest van de tijd in het heden te breken.…

Uit zwart waas ontstond het toneel In haar hoofd stond de wereld nooit stil Leraren die af en toe wat aan haar vragen De hoop hadden opgegeven dat zij zou slagen Enkele trachten haar te laten nablijven Maar zij kon het script weer herschrijven Haar diploma was haar toch niks waard Haar pen was een zilver blad van aard Ze sloeg zichzelf tot ridder…

vrees mij niet, aanschouw mijn ogen aanschouw uzelf, vel dan uw oordeel het edele paard valt onbewogen eer en ons respect ten deel zijn woorden zakken door de grond de grond stijgt op, de hemel valt een zacht gordijn van morgenstond blaast ons schoon, verbreekt het tweespalt we rijden samen op een één geworden blik we rijden samen de ridder…

Echte mannen hebben het maar moeilijk Diep moeten zij bukken onder emancipatoire last Vrouwelijk zet de toon - gevraagd, gewild Zachte mannen rukken op - invoelend, huilend Vroeger waren zij ridders op witte paarden.…

Ze vormden steeds een eenheid met hun beiden: Dezelfde kop, dezelfde stuurse blik, Dezelfde nurkse stem - en dus kon ik De beide broers De Boer nooit onderscheiden, Maar dat is nu verleden tijd goddank: Die ene met dat lintje dat is Frank.…

Dus bidt ons ridder aller macht, dat er geen prins huist in zijn gracht en of de Here hem nog redt, al is dat meer een schietgebed. Want Erik, radeloos en al, weet wat beslist gebeuren zal. Hij zal achter’t gordijn wegkomen en in de tang worden genomen.…

Zij ziet de Rijn, de bergen dalwaarts glijden, Zij speurt het Oosten af met vrome zin, En eind'lijk, plots zij houdt de adem in, Wie is de ridder die ginds aan komt rijden? Keert hij thans weder uit het Heilig Land? Zij tuurt en tuurt, dan wuift ten groet zijn hand En daalt zij schielijk, ijlings van omhoog.…

Daar in de verte nog wat schemerend stil gevormd door water en wind spoelt de zee haar uitzicht schoon.. waar kinderen spelen in het moment golven de gedachten op en neer aanwijsbaar naar verloren zaken, aan het op-zee-herwonnen strand overspoeld door zilte tranen van eb naar vloed gedreven, bruist het leven, almaar hoger een onverwoestbare…

Ik kies altijd jouw zijde en als ridder Lancelot blijf ik jou verdedigen tegen domme antikrachten. Mijn kasteelbrug staat altijd open. Aarzel niet.…

In mijn heroïsche dromen was ik altijd de kloekmoedige ridder die met open vizier de vijand tegemoet trad. Ik heb het zwaard uit de rots getrokken. Ik heb het gejuich van de talloze deernen op de kasteelmuren met een dankbare knik in ontvangst genomen. Ik heb eigenhandig Stonehenge gebouwd.…

In mijn perceptie van de goede wil promoveert de degenmeester tot zwaardenmaker tengevolge van de voortvarendheid van de zin des levens al het zuivere is een puur platonische begrip zonder de metselwerken die als kantelen kunnen worden beschouwd zelfs als ik me ridder is het harnas waarin ik schuil slechts mijn eigen huid en zijn…

Gekerfde ridder. Grimmige wachter in nevelen mantel. Grijze trots Van een eiland in het kille Noorden. Gehavende zuil van Hercules. Getuige van Moorse invasies. Worstelpunt. Bloedige poort naar het Oosten. Oorlogsschepen en olietankers Glijden stil aan je voorbij, Op weg naar méér zwarte historie.…

duizenden voeten lopen over kasseien van Brugge stilaan wachten zij tot de bloedprocessie nadert gelovigen zien eeuwen lang het verhaal van een ridder op kruistocht met heilig reliek zijn briesend paard stapt vendelzwaaiers, potsenmakers afgevaardigden van gilden trekken plechtig voorbij met hun embleem op banieren…

aan de maanzijde leggen bomen zich te rusten op de stenen van het weggetje langs de zomen waar de weegbree is verdwenen aan de zonzijde liggen bidders lakenlang de luim gestrekt ingekuild als ridders hun reptielenhuid bevlekt aan de keerzijde slaapt een kind dat niets van dromen weet van warmte en bemind tot het zijn naam vergeet…

Voor wie leeft als een vetgemeste gans Heb ik dédain, breek ik nimmer een lans Als ridder, 'honi soit qui mal y pense' Uw innerlijk behang wordt transparant Pas als u niet uw kop steekt in het zand…

Ridder, steek je lans... Vrouwe, open je grot...…

ik reed als ridder te paard het vuur uit zijn hoeven in koninklijk wit zo dat iedereen wist die nachtmerrie is niet te vangen dook van de rotsen naar schatten voor jou tot ver in het donkerste blauw wilde niet keren nog een keer proberen verlamd door de kou werd wakker uit dromen met de dood nog voor ogen in mijn hand een parel…

al dagen zit de zon in brandglasramen langs de rivier de herfst vangt de gloed als vuur in glas-in-loden ramen de glans van goudbrokaat gekletter van schildknapen en ridders het pronken van de hoofse dames het fonkelen van juweel en rood fluweel terwijl de wind die aan de blaren knabbelt het licht in scherven breekt…

wij speelden samen onze fantasierijke spellen cowboys, ridders, superhelden de tijd rijk wij groeiden in het leven onze helden bleven waar zij roem vergaarden stierven nooit onze vaders samen speelden hun helden die eveneens hangen bleven in roemrijke tijd…

Ze schuiven op hun buik in babboekarren Als jabberwocky's vol tomatoekids In snelle hedendaagse urban arrows Griselda fishfinger queen van de bricks Op zoek naar drakendoders van loch ness De queeste van king maxim de legende Als blackadder galante zwarte ridder Naar zijn miss tassy en joop van den ende…